31993L0096

Οδηγία 93/96/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 29ης Οκτωβρίου 1993 σχετικά με το δικαίωμα διαμονής των σπουδαστών

Επίσημη Εφημερίδα αριθ. L 317 της 18/12/1993 σ. 0059 - 0060


ΟΔΗΓΙΑ 93/96/ΕΟΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 29ης Οκτωβρίου 1993 σχετικά με το δικαίωμα διαμονής των σπουδαστών

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 7 εδάφιο 2,

την πρόταση της Επιτροπής (1),

Σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (2),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (3),

Εκτιμώντας:

ότι στο άρθρο 3 στοιχείο γ) της συνθήκης ορίζεται ότι η δράση της Κοινότητας περιλαμβάνει, σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στη συνθήκη, την εξάλειψη των εμποδίων στην ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων μεταξύ των κρατών μελών-

ότι το άρθρο 8 Α προβλέπει ότι η εσωτερική αγορά πρέπει να έχει εγκαθιδρυθεί το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 1992- ότι η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει ένα χώρο χωρίς εσωτερικά σύνορα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των προσώπων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων, σύμφωνα με τις διατάξεις της συνθήκης-

ότι, όπως προκύπτει και από τη νομολογία του Δικαστηρίου, τα άρθρα 128 και 7 της συνθήκης απαγορεύουν κάθε διάκριση μεταξύ υπηκόων των κρατών μελών όσον αφορά την πρόσβαση στην επαγγελματική κατάρτιση στην Κοινότητα και ότι η πρόσβαση υπηκόου κράτους μέλους στην επαγγελματική εκπαίδευση σε άλλο κράτος προϋποθέτει την παροχή, στον υπήκοο αυτό, δικαιώματος διαμονής στο εν λόγω κράτος μέλος-

ότι, κατά συνέπεια, για να διασφαλίζεται η πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να προσδιοριστούν οι προϋποθέσεις που θα διευκολύνουν την πραγμάτωση του δικαιώματος διαμονής-

ότι το δικαίωμα διαμονής των σπουδαστών εντάσσεται σε δέσμη μέτρων με τα οποία επιδιώκεται η προαγωγή της επαγγελματικής κατάρτισης-

ότι οι κάτοχοι δικαιώματος διαμονής δεν πρέπει να επιβαρύνουν υπερβολικά τα δημόσια οικονομικά του κράτους μέλους υποδοχής-

ότι, όπως έχει σήμερα το κοινοτικό δίκαιο, η χορήγηση ενίσχυσης στους σπουδαστές για τη συντήρησή τους δεν εμπίπτει, όπως προκύπτει από τη νομολογία του Δικαστηρίου, στο πεδίο εφαρμγής της συνθήκης, κατά την έννοια του άρθρου 7 αυτής-

ότι το δικαίωμα διαμονής μπορεί να ασκηθεί πραγματικά μόνον εφόσον χορηγείται και στο/στη σύζυγο και στα συντηρούμενα τέκνα τους-

ότι ενδείκνυται να εξασφαλιστεί στους δικαιούχους της παρούσας οδηγίας διοικητικό καθεστώς ανάλογο με αυτό που προβλέπεται, ιδίως, από την οδηγία 68/360/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 15ης Οκτωβρίου 1968 περί καταργήσεως των περιορισμών στη διακίνηση και στη διαμονή των εργαζομένων των κρατών μελών και των οικογενειών τους στο εσωτερικό της Κοινότητας (4) και την οδηγία 64/221/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 25ης Φεβρουαρίου 1964 περί του συντονισμού των ειδικών μέτρων για τη διακίνηση και τη διαμονή αλλοδαπών, τα οποία δικαιολογούνται για λόγους δημοσίας τάξεως, δημοσίας ασφαλείας ή δημοσίας υγείας (5)-

ότι η παρούσα οδηγία δεν αφορά σπουδαστές δικαιουμένους διαμονής λόγω του ότι ασκούν ή έχουν ασκήσει οικονομική δραστηριότητα ή είναι μέλη της οικογένειας διακινούμενου εργαζόμενου-

ότι, με απόφαση της 7ης Ιουλίου 1992 στην υπόθεση C-295/90, το Δικαστήριο ακύρωσε την οδηγία 90/366/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 28ης Ιουνίου 1990 σχετικά με το δικαίωμα διαμονής των σπουδαστών (1), διατηρώντας παράλληλα σε ισχύ τα αποτελέσματα της ακυρωθείσης οδηγίας έως ότου αρχίσει να ισχύει οδηγία που θα εκδοθεί με την ενδεδειγμένη νομική βάση-

ότι τα αποτελέσματα της οδηγίας 90/366/ΕΟΚ πρέπει να διατηρηθούν κατά την περίοδο που προηγείται της 31ης Δεκεμβρίου 1993, ημερομηνία κατά την οποία τα κράτη μέλη πρέπει να έχουν θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Για να προσδιοριστούν οι προϋποθέσεις που θα διευκολύνουν την άσκηση του δικαιώματος διαμονής και για να διασφαλισθεί η χωρίς διακρίσεις πρόσβαση στην επαγγελματική εκπαίδευση υπηκόου κράτους μέλους που έγινε δεκτός να παρακολουθήσει επαγγελματική εκπαίδευση σε άλλο κράτος μέλος, τα κράτη μέλη αναγνωρίζουν δικαίωμα διαμονής σε κάθε σπουδαστή-υπήκοο κράτους μέλους που δεν έχει το εν λόγω δικαίωμα με βάση άλλη διάταξη του κοινοτικού δικαίου, καθώς και στο /στη σύζυγό του και τα συντηρούμενα τέκνα τους, ο οποίος δηλώνει ή με οποιοδήποτε άλλο τουλάχιστο ισοδύναμο τρόπο, ή κατ' επιλογήν του, διαβεβαιώνει την αρμόδια εθνική αρχή ότι διαθέτει πόρους, ώστε τα πρόσωπα αυτά να μην επιβαρύνουν, κατά τη διάρκεια της διαμονής τους, το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας του κράτους μέλους υποδοχής, υπό τον όρο ότι θα είναι εγγεγραμμένος σε αναγνωρισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα προκειμένου να παρακολουθήσει, κατά κύρια απασχόληση, κύκλο επαγγελματικής εκπαίδευσης και ότι διαθέτει υγειονομική ασφάλιση η οποία καλύπτει το σύνολο των κινδύνων στο κράτος μέλος υποδοχής.

Άρθρο 2

1. Το δικαίωμα διαμονής περιορίζεται στη διάρκεια του παρακολουθούμενου κύκλου επαγγελματικής εκπαίδευσης.

Το δικαίωμα διαμονής διαπιστώνεται με την έκδοση εγγράφου το οποίο καλείται "δελτίο άδειας διαμονής υπηκόου κράτους μέλους της ΕΟΚ", η ισχύς του οποίου μπορεί να περιορίζεται στη διάρκεια της επαγγελματικής εκπαίδευσης, ή και σε ένα έτος, εάν η διάρκεια της κατάρτισης υπερβαίνει το έτος. Στην περίπτωση αυτή, η ισχύς του δελτίου άδειας διαμονής μπορεί να ανανεώνεται κατ' έτος. Εάν μέλος της οικογένειας δεν έχει την ιθαγένεια κράτους μέλους, του χορηγείται έγγραφο διαμονής της αυτής ισχύος με το προηγούμενο στον υπήκοο ο οποίος το συντηρεί.

Για την έκδοση του δελτίου ή του εγγράφου διαμονής, το κράτος μέλος μπορεί να απαιτεί από τον αιτούντα μόνον την προσκόμιση δελτίου ταυτότητας ή διαβατηρίου εν ισχύι καθώς και την απόδειξη ότι πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 1.

2. Τα άρθρα 2, 3 και 9 της οδηγίας 68/360/ΕΟΚ, ισχύουν, κατ' αναλογία, για τα πρόσωπα τα οποία καλύπτονται από την παρούσα οδηγία.

Ο/η σύζυγος και τα συντηρούμενα τέκνα ενός υπηκόου κράτους μέλους-κατόχου του δικαιώματος διαμονής στο έδαφος κράτους μέλους δικαιούνται να αναλαμβάνουν οποιαδήποτε μισθωτή ή μη μισθωτή δραστηριότητα στο σύνολο του εδάφους του εν λόγω κράτους, ακόμα και εάν δεν έχουν την ιθαγένεια κράτους μέλους.

Τα κράτη μέλη μπορούν να παρεκκλίνουν της παρούσας οδηγίας μόνον για λόγους δημόσιας τάξης, δημόσιας ασφάλειας ή δημόσιας υγείας. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται τα άρθρα 2 έως 9 της οδγηγίας 64/221/ΕΟΚ.

Άρθρο 3

Η παρούσα οδηγία δεν θεμελιώνει δικαίωμα χορήγησης, εκ μέρους του κράτους μέλους υποδοχής, οποιαδήποτε υποτροφίας σπουδών για σπουδαστές που είναι κάτοχοι δικαιώματος διαμονής.

Άρθρο 4

Το δικαίωμα διαμονής ισχύει εφόσον οι δικαιούχοι εξακολουθούν να πληρούν τους όρους που προβλέπει το άρθρο 1.

Άρθρο 5

Το αργότερο τρία έτη από την έναρξη εφαρμογής της παρούσας οδηγίας, και εν συνεχεία ανά τριετία, η Επιτροπή συντάσσει έκθεση περί την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας την οποία υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο.

Η Επιτροπή θα δώσει ιδιαίτερη προσοχή στις δυσχέρειες που θα μπορούσαν να ανακύψουν στα κράτη μέλη από την εφαρμογή του άρθρου 1. Θα υποβάλει δε, ενδεχομένως, προτάσεις στο Συμβούλιο για την αντιμετώπιση τους.

Άρθρο 6

Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία, το αργότερο πριν τις 31 Δεκεμβρίου 1993 και ενημερώνουν αμέσως την Επιτροπή σχετικά.

Όσον αφορά την περίοδο που προηγείται της ως άνω ημερομηνίας, τα αποτελέσματα της οδηγίας 90/366/ΕΟΚ διατηρούνται.

Οι διατάξεις αυτές, όταν θεσπίζονται από τα κράτη μέλη, αναφέρονται στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από παρόμοια αναφορά κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Οι λεπτομερείς διατάξεις για την αναφορά αυτή καθορίζονται από τα κράτη μέλη.

Άρθρο 7

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες, 29 Οκτωβρίου 1993.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

R. URBAIN

(1) ΕΕ αριθ. C 166 της 17. 6. 1993, σ. 16.

(2) ΕΕ αριθ. C 255 της 20. 9. 1993, σ. 70 και ΕΕ αριθ. C 315 της 22. 11. 1993.

(3) ΕΕ αριθ. C 304 της 10. 11. 1993, σ. 1.

(4) ΕΕ αριθ. L 257 της 19. 10. 1968, σ. 13. Οδηγία που τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχώρησης του 1985.

(5) ΕΕ αριθ. 56 της 4. 4. 1964, σ. 850/64.

(6) ΕΕ αιθ. L 180 της 13. 7. 1990, σ. 30.