ΟΔΗΓΙΑ 93/28/ΕΟΚ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 4ης Ιουνίου 1993 για την τροποποίηση του παραρτήματος Ι της τρίτης οδηγίας 72/199/ΕΟΚ περί καθορισμού κοινοτικών μεθόδων ανάλυσης για τον επίσημο έλεγχο των ζωοτροφών

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας,

την οδηγία 70/373/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 20ής Ιουλίου 1970 περί καθορισμού των τρόπων δειγματοληψίας και των κοινοτικών μεθόδων ανάλυσης για τον επίσημο έλεγχο των ζωοτροφών (1), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τις πράξεις προσχώρησης της Ισπανίας και της Πορτογαλίας (2), και ιδίως το άρθρο 2,

Εκτιμώντας:

ότι η τρίτη οδηγία 72/199/ΕΟΚ της Επιτροπής της 27ης Απριλίου 1972 περί καθορισμού κοινοτικών μεθόδων ανάλυσης για τον επίσημο έλεγχο των ζωοτροφών (3), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 84/4/ΕΟΚ (4), περιγράφει τη μέθοδο που πρέπει να χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό των ολικών αζωτούχων ουσιών-

ότι η μέθοδος πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να παρακολουθεί την εξέλιξη των επιστημονικών και τεχνικών γνώσεων- ότι θα πρέπει, ειδικότερα, να λαμβάνονται υπόψη οι διατάξεις της οδηγίας 80/1107/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 27ης Νοεμβρίου 1980 περί προστασίας των εργαζομένων από τους κινδύνους που συνδέονται με την έκθεση σε χημικούς, φυσικούς και βιολογικούς παράγοντες κατά τη διάρκεια της εργασίας (5), όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 88/642/ΕΟΚ (6), ιδιαιτέρως δε τα προληπτικά μέτρα που λαμβάνονται έναντι της εκθέσεως στον υδράργυρο και τις ενώσεις του-

ότι είναι, επομένως, απαραίτητο να απομακρυνθεί ο υδράργυρος και το οξείδιο του υδραργύρου από τον πίνακα των καταλυτών που δύνανται να χρησιμοποιηθούν κατά την εφαρμογή της μεθόδου προσδιορισμού των ολικών αζωτούχων ουσιών-

ότι τα μέτρα που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία είναι σύμφωνα με τη γνώμη της Μόνιμης Επιτροπής Ζωοτροφών,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Τροποποιείται το παράρτημα Ι της οδηγίας 72/199/ΕΟΚ σύμφωνα με το παράρτημα της παρούσας οδηγίας.

Άρθρο 2

Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για τη συμμόρφωση προς τις διατάξεις του άρθρου 1, το αργότερο έως την 1η Ιουλίου 1994. Ενημερώνουν αμέσως την Επιτροπή σχετικά.

Κατά τη θέσπιση ή την επίσημη δημοσίευσή τους, οι εν λόγω διατάξεις συνοδεύονται από παραπομπή στην παρούσα οδηγία. Τα της παραπομπής αυτής θεσπίζονται από τα κράτη μέλη.

Άρθρο 3

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες, 4 Ιουνίου 1993.

Για την Επιτροπή

Rene STEICHEN

Μέλος της Επιτροπής

(1) ΕΕ αριθ. L 170 της 3. 8. 1970, σ. 2.

(2) ΕΕ αριθ. L 302 της 15. 11. 1985, σ. 23.

(3) ΕΕ αριθ. L 123 της 29. 5. 1972, σ. 6.

(4) ΕΕ αριθ. L 15 της 18. 1. 1984, σ. 28.

(5) ΕΕ αριθ. L 327 της 3. 12. 1980, σ. 8.

(6) ΕΕ αριθ. L 356 της 24. 12. 1988, σ. 74.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Το κείμενο του παραρτήματος Ι σημείο 2 "ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΛΙΚΩΝ ΑΖΩΤΟΥΧΩΝ ΟΥΣΙΩΝ" αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

"2. ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΛΙΚΩΝ ΑΖΩΤΟΥΧΩΝ ΟΥΣΙΩΝ"

1. Αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής

Η μέθοδος επιτρέπει τον προσδιορισμό της περιεκτικότητας των ζωοτροφών σε ολικές αζωτούχες ουσίες βάσει της περιεκτικότητας σε άζωτο, όπως αυτή προσδιορίζεται με τη μέθοδο Kjeidahl.

2. Αρχή

Το δείγμα ανοργανοποιείται με θειικό οξύ παρουσία καταλύτου. Το όξινο διάλυμα καθίσταται αλκαλικό με διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου. Η αμμωνία αποστάζεται και συλλέγεται μέσα σε καθορισμένη ποσότητα θειικού οξέος, η περίσσεια του οποίου ογκομετρείται με διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου.

3. Αντιδραστήρια

3.1. Θειικό κάλιο

3.2. Καταλύτης: οξείδιο του (δισθενούς) χαλκού (CuO) ή θειικός χαλκός πεντάκις (δισθενής) ένυδρος (CuSO4- 5H2O)

3.3. Ψευδάργυρος υπό μορφή κόκκων

3.4. Θειικό οξύ, πυκνότητας ρ20 =1,84 g/ml

3.5. Θειικό οξύ συγκεντρώσεως C(H2SO4) = 0,5 mol/l

3.6. Θειικό οξύ συγκεντρώσεως C(H2SO4) = 0,1 mol/l

3.7. Δείκτης Ερυθρό του μεθυλίου- διαλύονται 300 mg ερυθρού του μεθυλίου σε 100 ml αιθανόλης, σ = 95 96 % (V/V)

3.8. Διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου (μπορεί να χρησιμοποιηθεί διάλυμα του εμπορίου για τεχνικές χρήσεις) β = 40 g/100ml (m/v: 40 %)

3.9. Διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου συγκεντρώσεως C = 0,25 mol/l

3.10. Διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου συγκεντρώσεως C = 0,1 mol/l

3.11. Ελαφρόπετρα υπό μορφή κόκκων, η οποία έχει πλυθεί σε υδροχλωρικό οξύ και υποβληθεί σε ανάφλεξη

3.12. Ακετανιλίδιο (σ.τ. = 114 o C, άζωτο 10,36 %)

3.13. Σακχαρόζη (ελεύθερη αζώτου)

4. Όργανα

Συσκευή κατάλληλη για ανοργανοποίηση, απόσταξη και ογκομέτρηση σύμφωνα με τη μέθοδο Kjeldahl

5. Διαδικασία

5.1. Ανοργανοποίηση

Ζυγίζουμε 1 g του δείγματος με ακρίβεια 0,001 g και το εισάγουμε στη φιάλη της συσκευής ανοργανοποίησης. Προσθέτουμε 15 g θειικού καλίου (3.1), την ενδεδειγμένη ποσότητα καταλύτου (3.2) (0,3 έως 0,4 g CuO ή 0,9 έως 1,2 g CuSO4- 5H2O), 25 ml θειικού οξέος (3.4) και μερικούς κόκκους ελαφρόπετρας και αναμειγνύουμε. Θερμαίνουμε τη φιάλη μετρίως στην αρχή, ανακινώντας από καιρού σε καιρό εάν είνα απαραίτητο μέχρις ότου απανθρακωθεί η μάζα και εξαφανισθεί ο αφρός- εν συνεχεία θερμαίνουμε περισσότερο μέχρις ότου το υγρό αρχίσει να βράζει σταθερά. Η θέρμανση είναι επαρκής όταν οι ατμοί του ζέοντος οξέος υγροποιούνται πάνω στα τοιχώματα της φιάλης. Πρέπει να αποφεύγεται η υπερθέμανση των πλευρικών τοιχωμάτων καθώς και η προσκόλληση οργανικών σωματιδίων επ' αυτών. Όταν το διάλυμα καταστεί διαυγές και αποκτήσει ανοικτό πράσινο χρώμα, αφήνεται να βράσει επί δύο ώρες και εν συνεχεία αφήνεται να ψυχθεί.

5.2. Απόσταξη

Προσθέτουμε με προσοχή ικανή ποσότητα ύδατος ώστε τα θειικά άλατα να διαλυθούν πλήρως. Αφήνουμε το διάλυμα να ψυχθεί και προσθέτουμε εν συνεχεία μερικούς κόκκους ψευδαργύρου (3.3). Εισάγουμε στη φιάλη συλλογής της αποστακτικής συσκευής 25 ml (με ακρίβεια μετρημένα) θειικού οξέος (3.5) ή (3.6) ανάλογα με την κατ' εκτίμηση αναμενόμενη περιεκτικότητα σε άζωτο. Προσθέτουμε μερικές σταγόνες ερυθρού του μεθυλίου (3.7).

Συνδέουμε τη φιάλη ανοργανοποίησης με το συμπυκνωτή της αποστακτικής συσκευής και βυθίζουμε το άκρο του συμπυκνωτή στο υγρό της φιάλης συλλογής μέχρι βάθους 1 cm τουλάχιστον (βλέπε παρατήρηση 8.3). Προσθέτουμε βραδέως 100 ml διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου (3.8) στη φιάλη ανοργανοποίησης προσέχοντας ώστε να μη σημειωθεί απώλεια αμμωνίας (βλέπε παρατήρηση 8.1). Θερμαίνουμε τη φιάλη μέχρις αποστάξεως όλης της αμμωνίας.

5.3. Ογκομέτρηση

Ογκομετρείται η περίσσεια θειικού οξέος στη φιάλη συλλογής με διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου (3.9) ή (3.10) αναλόγως της συγκεντρώσεως του χρησιμοποιηθέντος θειικού οξέος μέχρι το τέλος της αντιδράσεως.

5.4. Λευκή δοκιμή

Για να επιβεβαιωθεί ότι τα αντιδραστήρια είναι ελεύθερα αζώτου, πραγματοποιούμε μια λευκή δοκιμή (ανοργανοποίηση, απόσταξη και ογκομέτρηση) χρησιμοποιώντας 1 g σακχαρόζης (3.13) αντί του δείγματος.

6. Υπολογισμός των αποτελεσμάτων

Η περιεκτικότητα σε ολικές αζωτούχες ουσίες υπολογίζεται βάσει του τύπου:

(V0 V1) x c x 0,014 x 100 x 6,25

m

όπου:

V0 = ο όγκος (σε ml) του NaOH (3.9 ή 3.10) που χρησιμοποιήθηκε κατά τη λευκή δοκιμή

V1 = ο όγκος (σε ml) του NaOH (3.9 ή 3.10) που χρησιμοποιήθηκε για την ογκομέτρηση του δείγματος

C = η συγκέντρωση (σε mol/l) του NaOH (3.9 ή 3.10)

m = η μάζα του δείγματος σε g.

7. Επαλήθευση της μεθόδου

7.1. Επαναληπτικότητα

Η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων δύο παράλληλων προσδιορισμών διεξαχθέντων επί του αυτού δείγματος δεν πρέπει να υπερβαίνει:

το 0,2 % σε απόλυτη τιμή, για επίπεδα αζωτούχων ουσιών μικρότερα από 20 %

το 1,0 % σε σχετική τιμή, για επίπεδα από 20 % έως 40% και

το 0,4 % σε απόλυτη τιμή, για επίπεδα μεγαλύτερα από 40 %.

7.2 Ακρίβεια της μεθόδου

Η ανάλυση (ανοργανοποίηση, απόσταξη και ογκομέτρηση) διεξάγεται επί 1,5 έως 2,0 g ακετανιλιδίου (3.12) παρουσία 1 g σακχαρόζης (3.13). Για 1 g ακετανιλιδίου απαιτούνται 14,80 ml θειικού οξέος (3.5). Η επαναπόκτηση πρέπει να είναι τουλάχιστον 99 %.

8. Παρατηρήσεις

8.1. Η συσκευή μπορεί να είναι χειροκίνητη, ημιαυτόματη ή αυτόματη. Αν η συσκευή είναι τέτοια ώστε, μεταξύ ανοργανοποίησης και απόσταξης, να χρειασθεί να γίνει μεταφορά, χρειάζεται προσοχή ώστε κατά τη μεταφορά αυτή να μη σημειωθούν απώλειες. Αν η φιάλη της αποστακτικής συσκευής δεν διαθέτει σταγονομετρικό χωνί, προσθέτουμε το υδροξείδιο του νατρίου αμέσως πριν από τη σύνδεση της φιάλης στο συμπυκνωτή, ρίχνοντας το υγρό σιγά-σιγά.

8.2. Εάν το προκύπτον από την ανοργανοποίηση υγρό πήγνυται, προβαίνουμε σε νέο προσδιορισμό χρησιμοποιώντας μεγαλύτερη ποσότητα θειικού οξέος (3.4) από την ανωτέρω οριζόμενη.

8.3. Για προϊόντα χαμηλής περιεκτικότητας σε άζωτο, ο όγκος του θειικού οξέος (3.6) που εισάγεται στη φιάλη συλλογής μπορεί να μειωθεί, αν χρειασθεί, σε 10 ή 15 ml και να συμπληρωθεί με νερό μέχρι τα 25 ml."