Το έγγραφο αυτό συνιστά βοήθημα τεκμηρίωσης και δεν δεσμεύει τα κοινοτικά όργανα

σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 99,

την πρόταση της Επιτροπής ( 1 ),

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ( 2 ),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής ( 3 ),

Εκτιμώντας:

ότι η εγκαθίδρυση και η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς προϋποθέτουν την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, περιλαμβανομένων και εκείνων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης· ότι πρέπει να προσδιορισθεί το έδαφος επί του οποίου έχει εφαρμογή η παρούσα οδηγία, καθώς και οι οδηγίες που αφορούν τους συντελεστές και τη διάρθρωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης, στους οποίους υπόκεινται ορισμένα προϊόντα·

ότι πρέπει να προσδιορισθεί η έννοια των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης· ότι μόνο τα εμπορεύματα τα οποία αντιμετωπίζονται σαν τέτοια σε όλα τα κράτη μέλη μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο κοινοτικών διατάξεων· ότι τα προϊόντα αυτά μπορούν να αποτελούν αντικείμενο άλλων εμμέσων φορολογιών με ειδικούς στόχους· ότι η διατήρηση ή η καθιέρωση άλλων μορφών έμμεσης φορολογίας δεν πρέπει να οδηγεί σε διατυπώσεις που συνδέονται με τη διέλευση μιας μεθορίου·

ότι, προκειμένου να διασφαλισθεί η εγκαθίδρυση και η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, το απαιτητό των ειδικών φόρων κατανάλωσης πρέπει να είναι ίδιο σε όλα τα κράτη μέλη·

ότι σε κάθε παράδοση, κατοχή εν όψει παράδοσης ή διάθεση για τις ανάγκες ενός επαγγελματία που ασκεί οικονομική δραστηριότητα κατά τρόπο ανεξάρτητο ή για τις ανάγκες ενός οργανισμού δημοσίου δικαίου η οποία πραγματοποιείται σε κράτος μέλος άλλο από εκείνο στο οποίο πραγματοποιείται η κατανάλωση, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης καθίσταται απαιτητός σ' αυτό το κράτος μέλος·

ότι τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης τα οποία αποκτώνται από ιδιώτες για δικές τους ανάγκες και μεταφέρονται από τους ίδιους πρέπει να φορολογούνται στο κράτος μέλος στο οποίο αποκτώνται·

ότι προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης δεν κατέχονται για προσωπικούς αλλά για εμπορικούς σκοπούς, τα κράτη μέλη πρέπει να λάβουν υπόψη ορισμένα κριτήρια·

ότι τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και έχουν αγοραστεί από πρόσωπα που δεν έχουν την ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή, του εγγεγραμμένου επαγγελματία ή του μη εγγεγραμμένου επαγγελματία και τα οποία αποστέλλονται ή μεταφέρονται απευθείας ή μέσω του πωλητή για ίδιο λογαριασμό του, πρέπει να υπόκεινται στον ειδικό φόρο κατανάλωσης του κράτους μέλους προορισμού·

ότι, προκειμένου να διασφαλισθεί μακροπρόθεσμα η είσπραξη της φορολογικής οφειλής, πρέπει να υπάρχει δυνατότητα εποπτείας, κατά την επέλευση της γενεσιουργού αιτίας, τόσο στις μονάδες παραγωγής όσο και κατοχής· ότι η πραγματοποίηση των ελέγχων αυτών πρέπει να εξασφαλίζεται με ένα καθεστώς αποταμίευσης, που υπόκειται σε έγκριση εκ μέρους των αρμόδιων αρχών·

ότι η διέλευση από το έδαφος ενός κράτους μέλους σε άλλο δεν μπορεί να αποτελέσει λόγο ελέγχου που ενδέχεται να παρακωλύσει την ελεύθερη κυκλοφορία εντός της Κοινότητας· ότι, εντούτοις, το απαιτητό του φόρου επιβάλλει από τη φύση του να είναι γνωστές οι κινήσεις των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης· ότι πρέπει, συνεπώς, να προβλεφθεί ένα συνοδευτικό έγγραφο για τα προϊόντα αυτά·

ότι πρέπει να καθοριστούν οι υποχρεώσεις προς τις οποίες πρέπει να συμμορφώνονται οι εγκεκριμένοι αποθηκευτές καθώς και οι επαγγελματίες που δεν έχουν την ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή·

ότι πρέπει να καθιερωθεί μια διαδικασία για την κυκλοφορία των προϊόντων αυτών που βρίσκονται υπό καθεστώς αναστολής, προκειμένου να διασφαλισθεί η είσπραξη του φόρου με τους συντελεστές που ορίζονται από τα κράτη μέλη·

ότι για το σκοπό αυτό πρέπει, κατά πρώτον, να υπάρχει δυνατότητα εύκολης εξακρίβωσης της ταυτότητας κάθε αποστολής· ότι πρέπει να υπάρχει δυνατότητα άμεσης γνώσης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται σε σχέση με τη φορολογική οφειλή της οποίας αποτελεί τη βάση· ότι είναι, συνεπώς, αναγκαίο να προβλεφθεί ένα συνοδευτικό έγγραφο το οποίο να ανταποκρίνεται στις ανάγκες αυτές και το οποίο μπορεί να είναι διοικητικό ή εμπορικό· ότι το χρησιμοποιούμενο εμπορικό έγγραφο πρέπει να περιέχαι τα απαραίτητα στοιχεία που αναφέρονται στο διοικητικό έγγραφο·

ότι πρέπει να επεξηγηθεί η διαδικασία με την οποία οι φορολογικές αρχές των κρατών μελών ενημερώνονται από τους επαγγελματίες για τις παραδόσεις που αποστέλλονται ή παραλαμβάνονται με αυτό το συνοδευτικό έγγραφο·

ότι, επιπλέον, δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιείται το συνοδευτικό έγγραφο εφόσον τα προϊόντα που υπόκεινται στο φόρο κυκλοφορούν υπό κοινοτικό τελωνειακό καθεστώς άλλο από το καθεστώς της ελεύθερης κυκλοφορίας ή τίθενται σε ελεύθερη ζώνη ή σε ελεύθερη αποθήκη·

ότι ενδείκνυται, επίσης, στα πλαίσια των εθνικών διατάξεων, η είσπραξη του ειδικού φόρου κατανάλωσης σε περίπτωση παράβασης ή παρατυπίας πρέπει να πραγματοποιείται από το κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου διαπράχθηκε η παράβαση ή παρατυπία, ή από το κράτος μέλος όπου διαπιστώθηκε, ή, σε περίπτωση μη εμφάνισης στο κράτος μέλος προορισμού, από το κράτος μέλος αναχώρησης·

ότι, τέλος, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέψουν ότι τα προϊόντα που διατίθενται στην κατανάλωση φέρουν φορολογικά (επι)σήματα ή εθνικά σήματα αναγνώρισης· ότι η χρήση των σημάτων αυτών δεν μπορεί να δημιουργήσει κανένα εμπόδιο στις ενδοκοινοτικές συναλλαγές·

ότι σε περίπτωση καταβολής του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κράτος μέλος όπου έγινε η διάθεση στην κατανάλωση πρέπει να υπάρχει δυνατότητα επιστροφής του φόρου αυτού όταν τα προϊόντα δεν προορίζονται να καταναλωθούν σε αυτό το κράτος μέλος·

ότι πρέπει να προβλεφθούν απαλλαγές που προκύπτουν από συμφωνίες που έχουν συνάψει τα κράτη μέλη με άλλα κράτη ή διεθνείς οργανισμούς·

ότι λόγω της κατάργησης της αρχής της φορολογίας κατά την εισαγωγή στις σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών, οι διατάξεις σχετικά με τις απαλλαγές ή τις ατέλειες κατά την εισαγωγή καθίστανται άνευ αντικειμένου για τις σχέσεις με τα κράτη μέλη και ότι, συνεπώς, είναι σκόπιμο να καταργηθούν οι εν λόγω διατάξεις και να προσαρμοστούν αναλόγως οι σχετικές οδηγίες·

ότι πρέπει να συσταθεί επιτροπή ειδικών φόρων κατανάλωσης που να εξετάζει τις κοινοτικές διατάξεις που είναι αναγκαίες για την εφαρμογή των διατάξεων σε θέματα ειδικών φόρων κατανάλωσης·

ότι, σύμφωνα με όσα ορίζει το άρθρο 1 παράγραφος 2 του κανονισμού για την κατάργηση των ελέγχων και των διατυπώσεων που εφαρμόζονται στις παραδιδόμενες αποσκευές και τις χειραποσκευές προσώπων που πραγματοποιούν ενδοκοινοτικές πτήσεις καθώς και στις αποσκευές προσώπων που πραγματοποιούν ενδοκοινοτικό θαλάσσιο ταξίδι, ο κανονισμός αυτός εφαρμόζεται χωρίς να θίγονται οι έλεγχοι οι συνδεόμενοι με τις απαγορεύσεις ή τους περιορισμούς που επιβάλλουν τα κράτη μέλη, εφόσον αυτοί συμβιβάζονται προς τις τρεις συνθήκες για την ίδρυση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων· ότι, από την άποψη αυτή, οι αναγκαίοι έλεγχοι για την τήρηση των ποσοτικών περιορισμών που αναφέρονται στο άρθρο 26 πρέπει να θεωρούνται ως έλεγχοι κατά την προαναφερόμενη έννοια και, επομένως, σύμφωνοι με την κοινοτική νομοθεσία·

ότι πρέπει να αξιοποιηθεί μια χρονική περίοδος ώστε να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση τόσο των κοινωνικών επιπτώσεων στους σχετικούς τομείς όσο και των περιφερειακών δυσχερειών, ιδίως στις μεθοριακές περιοχές, οι οποίες θα μπορούσαν να ανακύψουν από την κατάργηση της φορολογίας κατά την εισαγωγή και των απαλλαγών κατά την εξαγωγή για τις συναλλαγές μεταξύ κρατών μελών· ότι, για το σκοπό αυτό, πρέπει να επιτρέπεται στα κράτη μέλη να απαλλάσσουν, για την περίοδο μέχρι τις 30 Ιουνίου 1999, τα προϊόντα που παραδίδονται εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών από καταστήματα αφορολόγητων ειδών και τούτο στα πλαίσια των αεροπορικών ή θαλάσσιων μεταφορών ταξιδιωτών μεταξύ των κρατών μελών·

ότι οι μικροί οινοπαραγωγοί πρέπει να μπορούν να απαλλάσσονται από ορισμένες υποχρεώσεις που συνδέονται με το γενικό καθεστώς των ειδικών φόρων κατανάλωσης·

ότι, τέλος, πρέπει να τροποποιηθεί η οδηγία 77/799/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 19ης Δεκεμβρίου 1977 περί της αμοιβαίας συνδρομής των αρμοδίων αρχών των κρατών μελών στον τομέα των άμεσων φόρων και του φόρου προστιθεμένης αξίας ( 4 ), ώστε οι διατάξεις αυτής της οδηγίας να επεκταθούν στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

1. Η παρούσα οδηγία καθορίζει το καθεστώς των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης και άλλους έμμεσους φόρους που επιβάλλονται άμεσα ή έμμεσα στην κατανάλωση προϊόντων, εκτός του ΦΠΑ και των φόρων που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

2. Οι ειδικές διατάξεις που αφορούν τους συντελεστές και τις διαρθρώσεις των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης περιλαμβάνονται στις ειδικές οδηγίες.

1. Η παρούσα οδηγία, καθώς και οι οδηγίες που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφος 2, εφαρμόζονται στο έδαφος της Κοινότητας όπως ορίζεται, για κάθε κράτος μέλος, στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και ιδιαίτερα στο άρθρο 227, με τις εξαιρέσεις των ακόλουθων εθνικών εδαφών:

2. Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, η παρούσα οδηγία καθώς και οι οδηγίες που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφος 2 δεν εφαρμόζονται στις Κανάριες Νήσους. Το Βασίλειο της Ισπανίας μπορεί πάντως να γνωστοποιήσει με δήλωσή του ότι οι οδηγίες αυτές εφαρμόζονται και σ'αυτά τα εδάφη για όλα τα προϊόντα που αναφέρονται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 ή για ένα μέρους τους, με έναρξη εφαρμογής την πρώτη ημέρα του δεύτερου μήνα μετά την κατάθεση της δήλωσης.

3. Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, η παρούσα οδηγία καθώς και οι οδηγίες που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφος 2 δεν εφαρμόζονται στα υπερπόντια διαμερίσματα της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Εντούτοις, η Γαλλική Δημοκρατία μπορεί δια δηλώσεως να γνωστοποιήσει ότι οι οδηγίες αυτές θα εφαρμόζονται στα εν λόγω εδάφη, με την επιφύλαξη της λήψεως μέτρων προσαρμογής λόγω της άκρως περιφερειακής τους θέσης, από την πρώτη ημέρα του δευτέρου μήνα μετά την κατάθεση της δήλωσης.

4. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα μέτρα που απαιτούνται προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι οι συναλλαγές εμπορευμάτων που ενεργούνται από ή προς:

5. Οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας δεν θίγουν τη διατήρηση, στην Ελλάδα, του ειδικού καθεστώτος του Αγίου Όρους, όπως είναι κατοχυρωμένο από το άρθρο 105 του Ελληνικού Συντάγματος.

6. Εάν η Επιτροπή θεωρεί ότι οι διατάξεις που προβλέπονται στις παραγράφους 1, 2, 3 και 4 δεν δικαιολογούνται πλέον, ιδίως όσον αφορά την ουδετερότητα του ανταγωνισμού, υποβάλλει στο Συμβούλιο τις κατάλληλες προτάσεις.

1. Η παρούσα οδηγία εφαρμόζεται, σε κοινοτικό επίπεδο, στα ακόλουθα προϊόντα όπως ορίζονται στις σχετικές οδηγίες:

2. Τα προϊόντα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 μπορούν να υπόκεινται σε άλλους έμμεσους φόρους που εξυπηρετούν ειδικούς σκοπούς, υπό τον όρο ότι αυτές οι φορολογικές επιβαρύνσεις τηρούν τους κανόνες φορολόγησης που ισχύουν για τις ανάγκες των ειδικών φόρων κατανάλωσης και του ΦΠΑ, για τον καθορισμό της φορολογικής βάσης, τον υπολογισμό, το απαιτητό και τον έλεγχο του φόρου.

3. Τα κράτη μέλη διατηρούν τη δυνατότητα να θεσπίσουν ή να διατηρήσουν φορολογικές επιβαρύνσεις σε προϊόντα άλλα από εκείνα που περιλαμβάνονται στην παράγραφο 1, υπό τον όρο όμως ότι αυτές οι επιβαρύνσεις δεν συνεπάγονται, κατά τις συναλλαγές μεταξύ κρατών μελών, διατυπώσεις που σχετίζονται με τη διάβαση συνόρου.

Με την προϋπόθεση της τήρησης του ίδιου όρου, τα κράτη μέλη διατηρούν επίσης τη δυνατότητα να εφαρμόζουν φόρους στις παροχές υπηρεσιών που δεν έχουν χαρακτήρα φόρου επί του κύκλου εργασιών, περιλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης.

Κατά την έννοια της παρούσας οδηγίας, νοείται ως:

1. Τα προϊόντα που αναφέρονται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης κατά την παραγωγή τους στο έδαφος της Κοινότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 2, ή κατά την εισαγωγή τους στο έδαφος αυτό.

Ως «εισαγωγή προϊόντος υποκειμένου σε ειδικό φόρο κατανάλωσης» νοείται: η είσοδος του προϊόντος αυτού στο εσωτερικό της Κοινότητας, συμπεριλαμβανομένης της εισόδου οσάκις προέρχεται από έδαφος που αναφέρεται στις εξαιρέσεις των παραγράφων 1, 2 και 3 του άρθρου 2 ή από τις Αγγλονορμανδικές Νήσους.

Εάν όμως το προϊόν έχει τεθεί υπό κοινοτικό τελωνειακό καθεστώς κατά την είσοδό του στο εσωτερικό της Κοινότητας, η εισαγωγή του λογίζεται ότι γίνεται τη στιγμή που εξέρχεται από αυτό το καθεστώς.

2. Με την επιφύλαξη των εθνικών και κοινοτικών διατάξεων όσον αφορά τα τελωνειακά καθεστώτα, όταν τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης:

Θεωρείται ότι τελούν υπό καθεστώς αναστολής της επιβολής των ειδικών φόρων κατανάλωσης.

Στις περιπτώσεις όπου χρησιμοποιείται ένα ενιαίο διοικητικό έγγραφο:

3. Οι ενδεχόμενες συμπληρωματικές ενδείξεις που επιβάλλεται να αναφέρονται τα έγγραφα μεταφοράς ή στα εμπορικά έγγραφα που επέχουν ισχύ παραστατικών διαμετακόμισης, καθώς και οι τροποποιήσεις που είναι αναγκαίες για την προσαρμογή της διαδικασίας εκκαθάρισης όταν αγαθά που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης κυκλοφορούν υπό την κάλυψη μιας απλοποιημένης διαδικασίας κοινοτικής εσωτερικής διαμετακόμισης ορίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 24.

1. Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης καθίσταται απαιτητός κατά τη θέση των προϊόντων σε ανάλωση ή κατά τη διαπίστωση των ελλειμμάτων που οφείλουν να φορολογηθούν σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφος 3.

Θεωρείται ως θέση σε ανάλωση προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης:

2. Οι όροι υπό τους οποίους ο ειδικός φόρος κατανάλωσης καθίσταται απαιτητός καθώς και ο συντελεστής του ειδικού φόρου κατανάλωσης είναι αυτοί που ισχύουν τη στιγμή κατά την οποία ο φόρος καθίσταται απαιτητός στο κράτος μέλος όπου το προϊόν διατίθεται στην κατανάλωση ή όπου διαπιστώνονται τα ελλείμματα. Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης εισπράττεται σύμφωνα με τον τρόπο που θεσπίζει κάθε κράτος μέλος, με την προϋπόθεση ότι τα κράτη μέλη εφαρμόζουν τις ίδιες διαδικασίες είσπραξης και στα εθνικά προϊόντα και στα προϊόντα προέλευσης άλλων κρατών μελών.

1. Σε περίπτωση κατά την οποία προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης και έχουν ήδη τεθεί σε ανάλωση σ'ένα κράτος μέλος, βρίσκονται στην κατοχή προσώπου για εμπορικούς σκοπούς στο εσωτερικό άλλου κράτους μέλους, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης εισπράττονται στο κράτος μέλος στο οποίο βρίσκονται τα προϊόντα αυτά.

2. Για τον σκοπό αυτόν, με την επιφύλαξη του άρθρου 6, όταν τα προϊόντα που έχουν ήδη τεθεί σε ανάλωση, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 6, σε κράτος μέλος, παραδίδονται, ►M1 ή προορίζονται να παραδοθούν στο εσωτερικό άλλου κράτους μέλους ◄ ή διατίθενται στο εσωτερικό άλλου κράτους μέλους, για τις ανάγκες επαγγελματία που ασκεί ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα ή οργανισμού δημοσίου δικαίου, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης καθίσταται απαιτητός στο άλλο άλλο αυτό κράτος μέλος.

3. Οι ειδικός φόρος κατανάλωσης οφείλεται, κατά περίπτωση, από το πρόσωπο που πραγματοποιεί την παράδοση, που κατέχει τα προϊόντα που προορίζονται να παραδοθούν, ή από το πρόσωπο στο οποίο διατίθενται τα προϊόντα στο εσωτερικό κράτους μέλους άλλου από εκείνο όπου είχαν ήδη τεθεί σε ανάλωση, ή από τον επαγγελματία ή τον οργανισμό δημοσίου δικαίου.

4. Τα προϊόντα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 κυκλοφορούν μεταξύ των διαφόρων κρατών μελών υπό την κάλυψη συνοδευτικού εγγράφου στο οποίο αναγράφονται τα κύρια στοιχεία του εγγράφου που προβλέπει το άρθρο 18 παράγραφος 1. Ο τύπος και το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού καθορίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 24 της παρούσας οδηγίας.

5. Το πρόσωπο, ο επαγγελματίας ή ο οργανισμός δημοσίου δικαίου που αναφέρονται στην παράγραφο 3 οφείλει να συμμορφώνεται προς τις ακόλουθες υποχρεώσεις:

6. Οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης που είχαν καταβληθεί στο πρώτο κράτος μέλος, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 1, επιστρέφονται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 22 παράγραφος 3.

7. Εάν προϊόντα, που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης και τα οποία διατίθενται ήδη στην κατανάλωση σε ένα κράτος μέλος, παραδίδονται για άλλο τόπο προορισμού στο ίδιο κράτος μέλος, διαμέσου του εδάφους ενός άλλου κράτους μέλους χρησιμοποιώντας κατάλληλο δρομολόγιο, πρέπει να χρησιμοποιείται το συνοδευτικό έγγραφο που αναφέρεται στην παράγραφο 4.

8. Στις περιπτώσεις που προβλέπονται στην παράγραφο 7:

9. Όταν μεταφέρονται συχνά και τακτικά εμπορεύματα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης υπό τις αναφερόμενες στην παράγραφο 7 προϋποθέσεις, τα κράτη μέλη μπορούν να επιτρέπουν με διμερείς συμβάσεις απλουστευμένη διαδικασία που να αποκλίνει από τα οριζόμενα στις παραγράφους 7 και 8.

Για τα προϊόντα που αποκτούν ιδιώτες για δική τους ανάγκη και τα οποία μεταφέρουν αυτοπροσώπως, η βασική αρχή που διέπει την εσωτερική αγορά ορίζει ότι οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης εισπράττονται στο κράτος μέλος όπου τα προϊόντα αυτά αποκτώνται.

1. Με την επιφύλαξη των άρθρων 6, 7 και 8, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης καθίσταται απαιτητός όταν τα προϊόντα που έχουν τεθεί σε ανάλωση σε ένα κράτος μέλος βρίσκονται στην κατοχή κάποιου για εμπορικούς σκοπούς σε άλλο κράτος μέλος.

Σε αυτήν την περίπτωση, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης οφείλεται στο κράτος μέλος όπου βρίσκονται τα προϊόντα και καθίσταται απαιτητός από το πρόσωπο που τα έχει στην κατοχή του.

2. Για να αποδείξουν ότι τα προϊόντα που αναφέρονται στο άρθρο 8 προορίζονται για εμπορικούς σκοπούς, τα κράτη μέλη πρέπει, μεταξύ άλλων, να λάβουν υπόψη τα ακόλουθα στοιχεία:

Για την εφαρμογή του πρώτου εδαφίου πέμπτη περίπτωση, τα κράτη μέλη μπορούν, απλώς και μόνο σαν αποδεικτικό στοιχείο, να ορίσουν ενδεικτικά ποσοτικά επίπεδα, τα οποία δεν μπορούν να είναι κατώτερα από:

Η Ιρλανδία επιτρέπεται να εφαρμόσει έως τις 30 Ιουνίου 1997, ενδεικτικά επίπεδα όχι κατώτερα των 45 λίτρων για τους οίνους (εκ των οποίων το πολύ 30 λίτρα για τους αφρώδεις οίνους) και 55 λίτρων για τις μπίρες.

3. Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να προβλέπουν ότι ο ειδικός φόρος κατανάλωσης καθίσταται απαιτητός κατά την απόκτηση ορυκτελαίων τα οποία έχουν ήδη τεθεί σε ανάλωση σε άλλο κράτος μέλος, εάν η μεταφορά αυτών των προϊόντων γίνεται με ανορθόδοξους τρόπους από ιδιώτες ή για λογαριασμό τους. Ως ανορθόδοξες μεταφορές πρέπει να θεωρούνται οι μεταφορές καυσίμων κινητήρων όταν τα καύσιμα δεν μεταφέρονται στη δεξαμενή των οχημάτων ή σε κατάλληλο εφεδρικό δοχείο καθώς και η μεταφορά υγρών καυσίμων θέρμανσης όταν δεν γίνεται με βυτιοφόρα επαγγελματιών.

1. Για τα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντα τα οποία αγοράζονται από άτομα που δεν έχουν την ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή, ή του εγγεγραμμένου ή μη εγγεγραμμένου επαγγελματία, και αποστέλλονται ή μεταφέρονται άμεσα ή έμμεσα από τον πωλητή ή για δικό του λογαριασμό, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης επιβάλλονται στο κράτος μέλος προορισμού. Κατά την έννοια του παρόντος άρθρου ως κράτος μέλος προορισμού νοείται το κράτος μέλος άφιξης της αποστολής ή μεταφοράς.

2. Για τον σκοπό αυτόν, η παράδοση προϊόντων υποκειμένων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης, τα οποία έχουν ήδη τεθεί σε ανάλωση σε ένα κράτος μέλος, συνεπεία της οποίας τα προϊόντα αυτά αποστέλλονται ή μεταφέρονται προς άτομα εκ των αναφερομένων στην παράγραφο 1 που είναι εγκατεστημένα σε άλλο κράτος μέλος και αποστέλλονται ή μεταφέρονται άμεσα ή έμμεσα από τον πωλητή ή για δικό του λογαριασμό, έχει σαν αποτέλεσμα ότι ο ειδικός φόρος κατανάλωσης επί των προϊόντων αυτών καθίσταται απαιτητός στο κράτος μέλος προορισμού.

3. Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης του κράτους μέλους προορισμού είναι απαιτητός από τον πωλητή, τη στιγμή που πραγματοποιείται η πώληση. Πάντως, τα κράτη μέλη έχουν τη δυνατότητα να θεσπίσουν διατάξεις σύμφωνα με τις οποίες ο ειδικός φόρος κατανάλωσης οφείλεται από φορολογικό εκπρόσωπο που δεν είναι ο τελικός παραλήπτης των προϊόντων. Ο φορολογικός αυτός εκπρόσωπος πρέπει να είναι εγκατεστημένος στο κράτος μέλος προορισμού και εγκεκριμένος από τις φορολογικές αρχές αυτού του κράτους.

Το κράτος μέλος στο οποίο είναι εγκατεστημένος ο πωλητής πρέπει να εξακριβώνει ότι ο πωλητής συμμορφώνεται προς τις ακόλουθες υποχρεώσεις:

4. Στην περίπτωση που αναφέρεται στην παράγραφο 2, οι καταβληθέντες στο πρώτο κράτος μέλος ειδικοί φόροι κατανάλωσης επιστρέφονται σύμφωνα με τις διαδικασίες του άρθρου 22 παράγραφος 4.

5. Τα κράτη μέλη δύνανται, εφόσον δεν θίγεται το κοινοτικό δίκαιο, να καθορίσουν ειδικές λεπτομέρειες εφαρμογής της παρούσας διάταξης για τα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντα για τη διανομή των οποίων υπάρχουν ειδικές εθνικές ρυθμίσεις συμβατές προς τη συνθήκη.

1. Κάθε κράτος μέλος θεσπίζει τις δικές του ρυθμίσεις σχετικά με την παραγωγή, μεταποίηση και κατοχή των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, με την επιφύλαξη των διατάξεων της παρούσας οδηγίας.

2. Η παραγωγή, η μεταποίηση και η κατοχή προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης, εφόσον ο φόρος αυτός δεν έχει καταβληθεί, πραγματοποιούνται μέσα σε φορολογικές αποθήκες.

Η σύσταση και η λειτουργία φορολογικών αποθηκών προϋποθέτει την άδεια των αρμόδιων αρχών των κρατών μελών.

Οι υποχρεώσεις αυτές πρέπει να τηρούν την αρχή της μη διάκρισης μεταξύ των εθνικών και των ενδοκοινοτικών συναλλαγών.

1. Ο εγκεκριμένος αποθηκευτής απολαύει ατέλειας για τις απώλειες που επέρχονται στα πλαίσια του καθεστώτος αναστολής, εφόσον οφείλονται σε τυχαία περιστατικά ή σε ανωτέρα βία και έχουν επαληθευφθεί από τις αρχές κράτους μέλους. Απολαύει επίσης, στα πλαίσια του καθεστώτος αναστολής, ατέλειας για τις απώλειες (φύρες) που είναι εγγενείς στη φύση των προϊόντων κατά τη διαδικασία παραγωγής, μεταποίησης, αποθήκευσης και μεταφοράς. Κάθε κράτος μέλος καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες χορηγούνται αυτές οι ατέλειες. Οι ατέλειες αυτές εφαρμόζονται επίσης στους επαγγελματίες που αναφέρονται στο άρθρο 16 κατά τη μεταφορά των προϊόντων υπό καθεστώς αναστολής του εδικού φόρου κατανάλωσης.

2. Οι αναφερόμενες στην παράγραφο 1 απώλειες οι οποίες λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια ενδοκοινοτικής μεταφοράς των προϊόντων υπό καθεστώς αναστολής του ειδικού φόρου κατανάλωσης πρέπει να επαληθεύονται σύμφωνα με τους κανόνες του κράτους μέλους προορισμού.

3. Με την επιφύλαξη του άρθρου 20, σε περίπτωση άλλων ελλειμμάτων εκτός από τις απώλειες που αναφέρονται στην παράγραφο 1 και σε περίπτωση απωλειών για τις οποίες δεν αναγνωρίζονται οι ατέλειες που αναφέρονται στην παράγραφο 1, οι φόροι εισπράττονται σύμφωνα με τους συντελεστές που ισχύουν στο συγκεκριμένο κράτος μέλος τη στιγμή που σημειώθηκαν οι δεόντως επαληθευμένες από τις αρμόδιες αρχές απώλειες ή, κατά περίπτωση, τη στιγμή της διαπίστωσης των ελλειμμάτων.

4. Τα αναφερόμενα στην παράγραφο 3 ελλείμματα και απώλειες που δεν εξαιρούνται δυνάμει της παραγράφου 1 πρέπει, σε όλες τις περιπτώσεις, να σημειώνονται από τις αρμόδιες αρχές στο οπίσθιο μέρος του αντίτυπου επιστροφής στον αποστολέα του συνοδευτικού εγγράφου αναστολής που αναφέρεται στο άρθρο 18 παράγραφος 1.

Εν προκειμένω, ακολουθείται η ακόλουθη διαδικασία:

Στις περιπτώσεις που αναφέρονται ανωτέρω καθορίζουν τη βάση υπολογισμού των οφειλόμενων ειδικών φόρων κατανάλωσης σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 3. Οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους προορισμού οφείλουν να αποστέλλουν αντίγραφο του αντίτυπου επιστροφής του συνοδευτικού εγγράφου στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους όπου διαπιστώθηκαν οι απώλειες.

1. Με την επιφύλαξη του άρθρου 5 παράγραφος 2 του άρθρου 16, του άρθρου 19 παράγραφος 4 και του άρθρου 23 παράγραφος 1α, η υπό καθεστώς αποστολής κυκλοφορία των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης πρέπει να πραγματοποιείται μεταξύ φορολογικών αποθηκών.

Το πρώτο εδάφιο εφαρμόζεται επίσης στην ενδοκοινοτική κυκλοφορία των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης με μηδενικό συντελεστή τα οποία δεν έχουν διατεθεί στην κατανάλωση.

2. Οι αποθηκευτές που έχουν εγκριθεί από τις αρμόδιες αρχές κράτους μέλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 13, θεωρούνται εγκεκριμένοι για τις συναλλαγές και της εθνικής και της ενδοκοινοτικής κυκλοφορίας.

3. Οι κίνδυνοι της ενδοκοινοτικής κυκλοφορίας καλύπτονται από την παροχή εγγύησης εκ μέρους του εγκεκριμένου αποθηκευτή, όπως προβλέπεται από το άρθρο 13 ή, κατά περίπτωση, εγγύησης εις ολόκληρο από τον αποστολέα και το μεταφορέα. Οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών μπορούν να επιτρέπουν στο μεταφορέα ή τον ιδιοκτήτη των προϊόντων να παρέχουν εγγύηση αντ' αυτής που συνιστά ο εγκεκριμένος αποθηκευτής αποστολέας. Τα κράτη μέλη δύνανται, κατά περίπτωση, να απαιτούν εγγύηση από τον παραλήπτη.

Όταν μεταφέρονται εντός της Κοινότητας, διά θαλάσσης ή μέσω πετρελαιαγωγών, πετρελαιοειδή υποκείμενα σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τους εγκεκριμένους αποθηκευτές αποστολείς από την υποχρέωση παροχής της εγγύησης που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο.

Οι λεπτομέρειες της εγγύησης καθορίζονται από τα κράτη μέλη. Η εγγύηση πρέπει να ισχύει για ολόκληρη της Κοινότητα.

4. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 20, η ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή ο οποίος προέβη στην αποστολή και, ενδεχομένως, του μεταφορέα αίρεται μόνον με την απόδειξη της παραλαβής των προϊόντων από τον παραλήπτη, και ιδίως με το συνοδευτικό έγγραφο που αναφέρεται στο άρθρο 18 υπό τους όρους που καθορίζονται στο άρθρο 19.

5. Ο εγκεκριμένος αποθηκευτής αποστολέας ή ο αντιπρόσωπός του δύναται να τροποποιήσει το περιεχόμενο των τετραγωνιδίων 4, 7, 7α, 13, 14 ή/και 17 του διοικητικού συνοδευτικού εγγράφου για να δηλώσει έναν νέο παραλήπτη ο οποίος πρέπει να είναι εγκεκριμένος αποθηκευτής ή φόρου υποκείμενος φορέας ή ένα νέο τόπο παράδοσης. Οι αρμόδιες αρχές τους κράτους μέλους αποστολής πρέπει να ενημερωθούν αμέσως και ο νέος παραλήπτης ή ο νέος τόπος παράδοσης πρέπει να αναγραφεί αμέσως στο οπίσθιο μέρος του διοικητικού συνοδευτικού εγγράφου.

6. Κατά την ενδοκοινοτική μεταφορά πετρελαιοειδών διά θαλάσσης ή εσωτερικής πλωτής οδού, ο εγκεκριμένος αποθηκευτής αποστολέας μπορεί να μη συμπληρώνει τα τετραγωνίδια 4, 7, 7α, 13 και 17 του συνοδευτικού εγγράφου εάν, κατά την αποστολή των προϊόντων, ο παραλήπτης δεν είναι οριστικά γνωστός, με την επιφύλαξη:

1. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 15 παράγραφος 1, ο παραλήπτης μπορεί να είναι και επαγγελματίας χωρίς την ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή. Ο εν λόγω επαγγελματίας μπορεί, κατά την άσκηση του επαγγέλματός του, να παραλαμβάνει υπό καθεστώς αναστολής του φόρου, προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και προέρχονται από άλλα κράτη μέλη, δεν μπορεί ωστόσο ούτε να κατέχει, ούτε να αποστέλλει αυτά τα προϊόντα υπό καθεστώς αναστολής του ειδικού φόρου κατανάλωσης.

Τα κράτη μέλη μπορούν, στα πλαίσια των αρχών του κοινοτικού δικαίου, να καθορίζουν ειδικές διαδικασίες εφαρμογής της παρούσας διατάξης για τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και αποτελούν αντικείμενο ειδικής εθνικής ρύθμισης διανομής, συμβατής με τη συνθήκη.

2. Ο επαγγελματίας που αναφέρεται στην παράγραφο 1 μπορεί να ζητήσει, πριν από την παραλαβή των εμπορευμάτων, να εγγραφεί στα μητρώα των φορολογικών αρχών του κράτους μέλους του.

Ο εγγεγραμμένος επαγγελματίας πρέπει να συμμορφώνεται προς τις ακόλουθες απαιτήσεις:

Για τον επαγγελματία αυτόν, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης καθίστανται απαιτητοί κατά την παραλαβή των εμπορευμάτων και εξοφλούνται σύμφωνα με τις διαδικασίες που καθορίζει κάθε κράτος μέλος.

3. Εάν ο επαγγελματίας που αναφέρεται στην ανωτέρω παράγραφο 1 δεν είναι εγγεγραμμένος στα μητρώα των φορολογικών αρχών του κράτους μέλους του, πρέπει να συμμορφώνεται προς τις ακόλουθες απαιτήσεις:

4. Με την επιφύλαξη των παραγράφων 2 και 3, εφαρμόζονται οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας σχετικά με την κυκλοφορία των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και τελούν υπό καθεστώς αναστολής του φόρου.

Ο εγκεκριμένος αποθηκευτής αποστολέας μπορεί να ορίζει φορολογικό εκπρόσωπο. Ο εν λόγω εκπρόσωπος πρέπει να είναι εγκατεστημένος στο κράτος μέλος προορισμού και να είναι εγκεκριμένος από τις φορολογικές αρχές του εν λόγω κράτους. Στη θέση του παραλήπτη, ο οποίος δεν έχει την ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή, ο φορολογικός εκπρόσωπος οφείλει να συμμορφώνεται προς τις ακόλουθες υποχρεώσεις:

1. Ανεξαρτήτως της τυχόν χρησιμοποίησης μηχανοργανωμένων διαδικασιών, κάθε προϊόν που υπόκειται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και κυκλοφορεί υπό καθεστώς αναστολής μεταξύ των κρατών μελών, συμπεριλαμβανομένων και των προϊόντων που διακινούνται διά θαλάσσης ή αεροπορικώς απ' ευθείας από ένα κοινοτικό λιμάνι ή αεροδρόμιο σε άλλο, συνοδεύονται από έγγραφο που συντάσσει ο αποστολέας. Το έγγραφο αυτό μπορεί να είναι είτε διοικητικό είτε εμπορικό. Η μορφή και το περιεχόμενό του καθώς και η διαδικασία που θα πρέπει να εαρμοστεί εάν η χρησιμοποίησή του είναι εξ αντικειμένου απρόσφορη, ορίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 24.

2. Προκειμένου να εξακριβώνεται η ταυτότητα των εμπορευμάτων και να μπορεί να γίνεται ο έλεγχός τους, πρέπει να γίνεται καταμέτρηση των δεμάτων και περιγραφή των προϊόντων μέσω του εγγράφου που αναφέρεται στην παράγραφο 1 και, ενδεχομένως, σφράγιση του χώρου από τον αποστολέα, εφόσον το δεδομένο μεταφορικό μέσο αναγνωρίζεται ως κατάλληλο για σφράγιση από το κράτος μέλος αναχώρησης, ή με σφράγιση καθενός κιβωτίου από τον αποστολέα.

3. Στις περιπτώσεις που ο αποστολέας δεν είναι εγκεκριμένος αποθηκευτής ή εγγεγραμμένος επαγγελματίας και, παρά τις διατάξεις του άρθρου 17, το έγγραφο που αναφέρεται στην παράγραφο 1 πρέπει να συνοδεύεται από έγγραφο που να βεβαιώνει τη πληρωμή στο κράτος μέλος προορισμού ή την τήρηση όλων των διατυπώσεων που εξασφαλίζουν την είσπραξη των ειδικών φόρων κατανάλωσης σύμφωνα με τους όρους που καθορίζουν οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους προορισμού.

Το προαναφερόμενο έγγραφο πρέπει να αναφέρει:

4. Η παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται εφόσον τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης κυκλοφορούν υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 5 παράγραφος 2.

5. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 3 παράγραφος 1, τα κράτη μέλη μπορούν να διατηρήσουν τις ρυθμίσεις τους σχετικά με την κυκλοφορία και την αποθήκευση των πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή και την επεξεργασία των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης.

6. Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται και στα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και κυκλοφορούν υπό καθεστώς αναστολής μεταξύ δύο φορολογικών αποθηκών που βρίσκονται στο ίδιο κράτος μέλος μέσω του εδάφους ενός άλλου κράτους μέλους.

1. Οι φορολογικές αρχές των κρατών μελών ενημερώνονται από τους ενδιαφερομένους για τα εμπορεύματα που αποστέλλονται και παραλαμβάνονται μέσω του εγγράφου που αναφέρεται στο άρθρο 18 ή με αναφορά σ' αυτό. Το έγγραφο αυτό συντάσσεται σε τέσσερα αντίτυπα:

Οι αρμόδιες αρχές κάθε κράτους μέλους προέλευσης μπορούν να προβλέπουν τη χρησιμοποίηση συμπληρωματικού αντιγράφου του εγγράφου που θα αποστέλλεται στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους προέλευσης.

Οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους αναχώρησης και προορισμού μπορούν να προβλέπουν ότι οι πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο έντυπο που απευθύνεται σ' αυτές διαβιβάζονται με ηλεκτρονικά μέσα.

Το κράτος μέλος προορισμού μπορεί να προβλέπει ότι το αντίτυπο που πρέπει να επιστραφεί στον αποστολέα για την εκκαθάριση πρέπει να έχει επικυρωθεί ή θεωρηθεί από τις δικές του αρμόδιες αρχές. Τα κράτη μέλη που εφαρμόζουν αυτή τη διάταξη πρέπει να ενημερώσουν σχετικά την Επιτροπή, η οποία εν συνεχεία πληροφορεί τα άλλα κράτη μέλη.

Η διαδικασία που θα εφαρμοστεί σχετικά με το αντίτυπο που προορίζεται για τις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους προορισμού θα αποφασιστεί σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 24.

2. Σε περίπτωση που τα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντα κυκλοφορούν υπό καθεστώς αναστολής με προορισμό εγκεκριμένο αποθηκευτή ή εγγεγραμμένο ή και μη εγγεγραμμένο επαγγελματία, επιστρέφεται από τον παραλήπτη στον αποστολέα ένα αντίτυπο του διοικητικού συνοδευτικού εγγράφου ή αντίγραφο του εμπορικού εγγράφου με τη δέουσα θεώρηση για εκκαθάριση το αργότερο μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του επόμενου μετά την παραλαβή μηνός.

Παρά τις ανωτέρω διατάξεις, τα κράτη μέλη αναχώρησης μπορούν να προβλέπουν ότι πρέπει να αποστέλλεται αμελλητί στον αποστολέα με τηλαντιγραφέα (τέλεφαξ) ένα αντίγραφο του εντύπου επιστροφής, ώστε να μπορεί να αποδεσμεύεται γρήγορα η παρασχεθείσα εγγύηση. Αυτό δεν επηρεάζει την υποχρέωση επιστροφής του πρωτοτύπου που προβλέπεται στην πρώτη φράση.

Όταν προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης κυκλοφορούν συχνά και τακτικά μεταξύ δύο κρατών μελών υπό καθεστώς αναστολής, οι αρμόδιες αρχές αυτών των κρατών μπορούν με κοινή συμφωνία να επιτρέπουν να απλοποιείται η διαδικασία εκκαθάρισης του συνοδευτικού εγγράφου με τη μορφή συνοπτικού πιστοποιητικού ή αυτοματοποιημένης βεβαίωσης.

Το αντίτυπο που επιστρέφεται στον αποστολέα μετά την παραλαβή πρέπει να περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία που απαιτούνται για την εκκαθάριση:

3. Το καθεστώς αναστολής όπως ορίζεται στο άρθρο 4 στοιχείο γ) αίρεται με την υπαγωγή των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης σε μια από τις καταστάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 5 παράγραφος 2 και, σύμφωνα με την παράγραφο αυτή, μετά την παραλαβή από τον αποστολέα του επιστρεπτέου αντιτύπου του διοικητικού συνοδευτικού εγγράφου ή αντιγράφου του εμπορικού εγγράφου, δεόντως συμπληρωμένων με την ένδειξη της υπαγωγής αυτής.

4. Τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και αποστέλλονται από εγκεκριμένο αποθηκευτή εγκατεστημένο σε ένα κράτος μέλος, με το σκοπό της εξαγωγής τους διαμέσου ενός ή περισσοτέρων άλλων κρατών μελών, επιτρέπεται να κυκλοφορούν υπό το καθεστώς αναστολής, όπως τούτο ορίζεται στο άρθρο 4 στοιχείο γ). Η εκκαθάριση του εν λόγω καθεστώτος διενεργείται με βάση την πιστοποίηση που συντάσσει το τελωνείο εξόδου της Κοινότητας ότι τα προϊόντα εγκατέλειψαν πράγματι τον κοινοτικό χώρο. Το εν λόγω τελωνείο οφείλει να επιστρέφει στον αποστολέα το θεωρημένο αντίτυπο του συνοδευτικού εγγράφου που προορίζεται γι'αυτόν.

5. Σε περίπτωση μη διενέργειας της εκκαθάρισης, ο αποστολέας υποχρεούται να ενημερώσει σχετικά τις φορολογικές αρχές του κράτους μέλους του εντός προθεσμίας που καθορίζεται από τις εν λόγω αρχές. Η προθεσμία αυτή δεν μπορεί, ωστόσο, να υπερβαίνει τους τρεις μήνες από την ημερομηνία αποστολής των εμπορευμάτων.

1. Εφόσον στη διάρκεια της κυκλοφορίας, διαπραχθεί παρατυπία ή παράβαση η οποία καθιστά απαιτητό τον ειδικό φόρο κατανάλωσης, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης οφείλεται στο κράτος μέλος όπου διαπράχθηκε η παρατυπία ή η παράβαση, και η οφειλή βαρύνει το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έχει εγγυηθεί την πληρωμή των ειδικών φόρων κατανάλωσης σύφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 3, με την επιφύλαξη της άσκησης της ποινικής διώξεως.

Εφόσον η είσπραξη του ειδικού φόρου κατανάλωσης γίνεται σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος προέλευσης, το κράτος μέλος που προβαίνει στη είσπραξη ενημερώνει τις αρμόδιες αρχές του κράτους προέλευσης.

2. Εφόσον στη διάρκεια της κυκλοφορίας, διαπιστώνεται παράβαση ή παρατυπία χωρίς να είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο τόπος όπου διαπράχθηκε, θεωρείται ότι διαπράχθηκε στο κράτος μέλος όπου διαπιστώθηκε.

3. Με την επιφύλαξη του άρθρου 6 παράγραφος 2, όταν τα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντα δεν φτάσουν στον προορισμό τους, αλλά δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο τόπος όπου διαπράχθηκε η παρατυπία ή η παράβαση, θεωρείται ότι διαπράχθηκε στο κράτος μέλος προέλευσης, το οποίο και προβαίνει στην είσπραξη του ειδικού φόρου κατανάλωσης με τον συντελεστή που ίσχυε την ημερομηνία αποστολής των προϊόντων, εφόσον, εντός προθεσμίας τεσσάρων μηνών από την ημερομηνία αποστολής, δεν προσκομιστεί απόδειξη ενώπιον των αρμόδιων αρχών, για τη νομιμότητα της ενέργειας ή για τον τόπο όπου διαπράχθηκε πράγματι η παράβαση ή η παρατυπία. ►M1 Τα κράτη μέλη μεριμνούν για την αντιμετώπιση των πάσης φύσεως παραβάσεων και την επιβολή αποτελεσματικών κυρώσεων. ◄

4. Αν, πριν από την λήξη τριετούς προθεσμίας από την ημερομηνία σύνταξης του συνοδευτικού εγγράφου, συμβεί να προσδιοριστεί το κράτος μέλος όπου διαπράχθηκε πράγματι η παράβαση ή η παρατυπία, το κράτος μέλος αυτό προβαίνει στην είσπραξη του ειδικού φόρου κατανάλωσης με το συντελεστή που ίσχυε την ημερομηνία αποστολής των εμπορευμάτων. Στην περίπτωση αυτή, μόλις προσκομισθεί η απόδειξη της εν λόγω είσπραξης, επιστρέφεται ο αρχικά εισπραχθείς ειδικός φόρος κατανάλωσης.

1. Με την επιφύλαξη του άρθρου 6 παράγραφος 1, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι τα προϊόντα που πρόκειται να διατεθούν στην κατανάλωση στο εδαφός τους φέρουν φορολογικά σήματα ή εθνικά αναγνωριστικά σήματα που χρησιμοποιούνται για φορολογικούς σκοπούς.

2. Κάθε κράτος μέλος που προβλέπει τη χρησιμοποίηση εθνικών αναγνωριστικών σημάτων ή φορολογικών επισημάτων κατά την έννοια της παραγράφου 1, υποχρεούται να τα θέτει στη διάθεση των εγκεκριμένων αποθηκευτών των άλλων κρατών μελών. Εντούτοις, κάθε κράτος μέλος μπορεί να προβλέπει ότι τα φορολογικά επισήματα τίθενται στη διάθεση φορολογικού αντιπροσώπου εγκεκριμένου από τις φορολογικές αρχές αυτού του κράτους μέλους.

Με την επιφύλαξη των διατάξεων που θεσπίζουν προκειμένου να εξασφαλίζεται η ορθή εφαρμογή του παρόντος άρθρου και προκειμένου να προλαμβάνεται οποιαδήποτε φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή και κατάχρηση, τα κράτη μέλη φροντίζουν ώστε αυτά τα σήματα να μη δημιουργούν εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης.

3. Τα κατά την έννοια της παραγράφου 1, φορολογικά επισήματα ή αναγνωριστικά σήματα, ισχύουν μόνο στο κράτος μέλος που τα χορήγησε.

Τα κράτη μέλη μπορούν πάντως να προβαίνουν σε αμοιβαία αναγνώριση αυτών των (επι)σημάτων.

4. Στην Ιρλανδία, η κατοχή, μεταφορά και χρησιμοποίηση ορυκτελαίων σε χώρους άλλους από τις κανονικές δεξαμενές καυσίμων των οχημάτων που επιτρέπονται να χρησιμοποιούν καύσιμα μειωμένου συντελεστή, επιτρέπεται μόνον εφόσον συμμορφούνται προς τις απαιτήσεις της χώρας αυτής στον τομέα του έλεγχου και των (επι)σημάτων.

5. Η ενδοκοινοτική κυκλοφορία των προϊόντων που φέρουν εθνικό αναγνωριστικό σήμα ή φορολογικό επίσημα κατά την έννοια της παραγράφου 1 ενός κράτους μέλους και προορίζονται για πώληση εντός του κράτους μέλους αυτού, πραγματοποιείται στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, με την κάλυψη του συνοδευτικού εγγράφου που προβλέπεται στο άρθρο 18 παράγραφοι 1 και 3 ή, ενδεχομένως, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 παράγραφος 2.

1. Τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και διατίθενται στην κατανάλωση μπορούν, στις ενδεδειγμένες περιπτώσεις και κατόπιν αιτήσεως επαγγελματία στα πλαίσια της άσκησης του επαγγέλματος του, να αποτελέσουν αντικείμενο επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης από τις φορολογικές αρχές του κράτους μέλους όπου διατίθενται σε κατανάλωση, εφόσον δεν πρόκειται να καταναλωθούν σ'αυτό το κράτος μέλος.

Εντούτοις, τα κράτη μέλη μπορούν να μην ανταποκριθούν σε αυτή την αίτηση επιστροφής εφόσον δεν πληροί τα κριτήρια κανονικότητας που θεσπίζουν.

2. Για την εφαρμογή της παραγράφου 1 εφαρμόζονται οι ακόλουθες διατάξεις:

3. Στις περιπτώσεις που αναφέρει το άρθρο 7, το κράτος μέλος προέλευσης οφείλει να επιστρέψει τον εισπραχθέντα ειδικό φόρο κατανάλωσης υπό τη μία και μόνη προϋπόθεση ότι ο εν λόγω φόρος εξοφλήθηκε στο κράτος μέλος προορισμού σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 7 παράγραφος 5.

Πάντως, τα κράτη μέλη μπορούν να μην ικανοποιήσουν την αίτηση επιστροφής εάν δεν ανταποκρίνεται στα κριτήρια κανονικότητας που αυτά ορίζουν.

4. Στις περιπτώσεις που αναφέρει το άρθρο 10, το κράτος μέλος προέλευσης οφείλει, κατόπιν αιτήσεως του πωλητή, να επιστρέψει τον εισπραχθέντα ειδικό φόρο κατανάλωσης εφόσον ο πωλητής έχει ακολουθήσει τις διαδικασίες του άρθρου 10 παράγραφος 3.

Στις περιπτώσεις που ο πωλητής είναι εγκεκριμένος αποθηκευτής, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν απλούστερη διαδικασία επιστροφής.

5. Οι φορολογικές αρχές κάθε κράτους μέλους καθορίζουν τις διαδικασίες και τις μεθόδους ελέγχου που εφαρμόζονται στις επιστροφές που γίνονται στην επικράτειά τους. Τα κράτη μέλη φροντίζουν ώστε η επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης να μην υπερβαίνει το ποσό που έχει πράγματι καταβληθεί.

1. Τα προϊοντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης απαλλάσσονται από την καταβολή του φόρου εφόσον προορίζονται:

Οι προαναφερόμενες απαλλαγές εφαρμόζονται κάτω από τις προϋποθέσεις και μέσα στα όρια που καθορίζονται από το κράτος μέλος υποδοχής, μέχρις ότου θεσπιστεί ενιαία φορολογική ρύθμιση. Το δικαίωμα της απαλλαγής μπορεί να χορηγείται σύμφωνα με διαδικασία επιστροφής των ειδικών φόρων κατανάλωσης.

1α. Οι ένοπλες δυνάμεις και οργανισμοί που αναφέρονται στην παράγραφο 1 επιτρέπεται να παραλαμβάνουν προϊόντα από άλλα κράτη μέλη υπό καθεστώς αναστολής της επιβολής ειδικών φόρων κατανάλωσης με την κάλυψη του συνοδευτικού εγγράφου που αναφέρεται στο άρθρο 18 της παρούσας οδηγίας, υπό τον όρο ότι το εν λόγω έγγραφο συνοδεύεται από πιστοποιητικό απαλλαγής. Η μορφή και το περιεχόμενο του πιστοποιητικού απαλλαγής καθορίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 24.

2. Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας με ομοφωνία μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να επιτρέψει σε οποιοδήποτε κράτος μέλος να συνάψει με τρίτη χώρα ή με διεθνή οργανισμό συμφωνία που μπορεί να περιλαμβάνει διατάξεις απαλλαγής από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης.

Το κράτος που επιθυμεί να συνάψει τέτοια συμφωνία υποβάλλει το θέμα στην Επιτροπή και παρέχει όλα τα χρήσιμα στοιχεία αξιολόγησης. Η Επιτροπή ενημερώνει τα άλλα κράτη μέλη εντός προθεσμίας ενός μηνός. Η απόφαση του Συμβουλίου θεωρείται δεδομένη εάν, εντός προθεσμιας δύο μηνών από τη στιγμή της ενημερώσεως αυτής, η υπόθεση δεν έχει συζητηθεί ενώπιον του Συμβουλίου.

3. Οι σχετικές με τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης διατάξεις των παρακάτω οδηγιών παύουν να παράγουν αποτελέσματα στις 31 Δεκεμβρίου 1992:

4. Οι σχετικές με τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης διατάξεις της οδηγίας 69/169/ΕΟΚ ( 10 ) παύουν να παράγουν αποτελέσματα όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ κρατών μελών.

5. Μέχρι την έκδοση από το Συμβούλιο, που θα αποφασίσει ομόφωνα και μετά από πρότασης της Επιτροπής, των κοινοτικών διατάξεων σχετικά με τον ανεφοδιασμό των πλοίων και αεροσκαφών, τα κράτη μέλη μπορούν να διατηρούν σε ισχύ τις εθνικές διατάξεις τους στον τομέα αυτόν.

1. Η Επιτροπή επικουρείται από επιτροπή, αποκαλούμενη «Επιτροπή ειδικών φόρων κατανάλωσης».

2. Τα μέτρα που είναι αναγκαία για την εφαρμογή των άρθρων 5, 7, 15β, 18, 19 και 23 θεσπίζονται με τη διαδικασία που προβλέπεται στην παράγραφο 3.

3. Όταν γίνεται αναφορά στο παρόν άρθρο, εφαρμόζονται τα άρθρα 5 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ ( 11 ).

Η περίοδος που προβλέπεται στο άρθρο 5 παράγραφος 6 της απόφασης 1999/468/ΕΚ, ορίζεται σε τρεις μήνες.

4. Εκτός από τα μέτρα που αναφέρονται στην παράγραφο 2, η επιτροπή εξετάζει τα θέματα που θέτει ο πρόεδρος, είτε με δική του πρωτοβουλία είτε ύστερα από αίτηση αντιπροσώπου κράτους μέλους, και τα οποία αφορούν την εφαρμογή των σχετικών με τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης κοινοτικών διατάξεων.

5. Η επιτροπή θεσπίζει τον εσωτερικό κανονισμό της.

Τα κράτη μέλη και η Επιτροπή εξετάζουν και αξιολογούν την εφαρμογή των κοινοτικών διατάξεων των σχετικών με τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης.

1. Με την επιφύλαξη του άρθρου 8, η Δανία και η Φινλανδία, επιτρέπεται να εφαρμόζουν, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2003, το ειδικό καθεστώς που ορίζεται στο δεύτερο και τρίτο εδάφιο της παρούσας παραγράφου σε ορισμένα οινοπνευματώδη ποτά και προϊόντα καπνού τα οποία τα εισάγουν στην επικράτειά τους ιδιώτες για προσωπική τους χρήση.

Από την 1η Ιανουαρίου 1997, η Δανία και η Φινλανδία επιτρέπεται να συνεχίσουν την εφαρμογή των περιορισμών που εφάρμοζαν έως τις 31 Δεκεμβρίου 1996 όσον αφορά την ποσότητα αγαθών τα οποία μπορούν να εισαχθούν στην επικράτειά τους χωρίς να απαιτείται η καταβολή επιπλέον ειδικών φόρων κατανάλωσης. Τα προαναφερθέντα κράτη μέλη καταργούν προοδευτικά τους περιορισμούς αυτούς. ►M5 Η Φινλανδία θα αυξήσει τους ποσοτικούς περιορισμούς για τη μπίρα σε τουλάχιστον 24 λίτρα από την έναρξη ισχύος της φινλανδικής νομοθεσίας για την εφαρμογή του άρθρου 5 παράγραφος 9 της οδηγίας 69/169/ΕΟΚ, σε τουλάχιστον 32 λίτρα από την 1η Ιανουαρίου 2001 και σε τουλάχιστον 64 λίτρα από την 1η Ιανουαρίου 2003. ◄

Όταν τα αγαθά αυτά εισάγονται από πρόσωπα που διαμένουν σην επικράτειά τους, η Δανία και η Φινλανδία επιτρέπεται να περιορίζουν την ατελή εισαγωγή σε άτομα που διέμειναν εκτός της επικράτειάς τους για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 24 ωρών.

2. Πριν από τις 30 Ιουνίου 2000, η Επιτροπή διαβιβάζει έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο σχετικά με την εφαρμογή της παραγράφου 1.

3. Με την επιφύλαξη του άρθρου 8, επιτρέπεται στη Σουηδία να εφαρμόζει τους περιορισμούς που αναφέρονται στο παράρτημα, στα αλκοολούχα ποτά και τα προϊόντα καπνού.

Η άδεια αφορά την ποσότητα αλκοολούχων ποτών και προϊόντων καπνού τα οποία μπορούν να εισαχθούν στο έδαφος της Σουηδίας από ιδιώτες για προσωπική τους χρήση, χωρίς την καταβολή επιπλέον ειδικών φόρων κατανάλωσης.

4. Η Δανία, η Φινλανδία και η Σουηδία δύνανται να εισπράττουν ειδικούς φόρους κατανάλωσης και να προβαίνουν στους αναγκαίους ελέγχους όσον αφορά τα προϊόντα που καλύπτονται από το άρθρο αυτό.

Τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, τα οποία τελούν πριν την 1η Ιανουρίου 1993 υπό καθεστώς αναστολής διαφορετικό από το οριζόμενο στο άρθρο 5 παράγραφος 2 και στο άρθρο 18 παράγραφος 1, και για τα οποία δεν έχει γίνει εκκαθάριση του καθεστώτος αυτού, θεωρείται ότι βρίσκονται υπό καθεστώς αναστολής της επιβολής των ειδικών φόρων κατανάλωσης μετά την ημερομηνία αυτή.

Όταν η αναφερόμενη στο πρώτο εδάφιο κατάσταση συνεπάγεται καθεστώς αναστολής εσωτερικής κοινοτικής διαμετακόμισης, οι διατάξεις που ίσχυαν τη στιγμή κατά την οποία τα προϊόντα τέθηκαν υπό το καθεστώς αυτό εφαρμόζονται καθόλη τη διάρκεια της παραμονής των προϊόντων στο εν λόγω καθεστώς. Η διάρκεια προσδιορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές.

Όταν η εν λόγω κατάσταση συνεπάγεται εθνικό καθεστώς αναστολής, τα κράτη μέλη προσδιορίζουν τους όρους και τις διατυπώσεις που θ' απαιτούνται μετά την 1η Ιανουαρίου 1993 για την εκκαθάριση αυτού του καθεστώτος αναστολής.

Πριν από την 1η Ιανουαρίου 1997, το Συμβούλιο, αποφασίζοντας ομόφωνα και βασιζόμενο σε έκθεση της Επιτροπής, επανεξετάζει τις διατάξεις των άρθρων 7 έως 10 και, ύστερα από πρόταση της Επιτροπής και αφού ζητήσει τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θεσπίζει ενδεχομένως τις αναγκαίες τροποποιήσεις.

Κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου που λήγει στις 30 Ιουνίου 1999, εφαρμόζονται οι ακόλουθες διατάξεις:

1. Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τους μικρούς οινοπαραγωγούς από τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στους τίτλους ΙΙ και ΙΙΙ καθώς και από τις άλλες υποχρεώσεις τις σχετικές με την κυκλοφορία και τον έλεγχο. Όταν οι μικροπαραγωγοί αυτοί διενεργούν ενδοκοινοτικές πράξεις, ενημερώνουν τις αρμόδιες αρχές τους και τηρούν τις υποχρεώσεις που ορίζει ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 986/89 της Επιτροπής ( 12 ), ιδίως όσον αφορά το βιβλίο εξόδου και το συνοδευτικό έγγραφο.

Ως μικροί οινοπαραγωγοί νοούνται αυτοί που παράγουν κατά μέσο όρο κάτω των 1 000 hl οίνου το χρόνο.

2. Οι φορολογικές αρχές του κράτους μέλους προορισμού ενημερώνονται από τον παραλήπτη σχετικά με τις πραγματοποιηθείσες παραλαβές οίνου, με το έγγραφο που αναφέρεται στο σημείο 1 ανωτέρω ή με παραπομπή σε αυτό.

3. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν διμερώς τα αναγκαία μέτρα για την εισαγωγή δειγματοληπτικών ελέγχων οι οποίοι θα διενεργούνται ενδεχομένως με μηχανοργανωμένες διαδικασίες.

1. Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν προς την παρούσα οδηγία την 1η Ιανουαρίου 1993.

Ωστόσο, όσον αφορά το άρθρο 9 παράγραφος 3, το Βασίλειο της Δανίας εξουσιοδοτείται να θέσει σε ισχύ τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί με τη διάταξη αυτή το αργότερο έως την 1η Ιανουαρίου 1993.

Κατά τη θέσπισή τους από τα κράτη μέλη, οι διατάξεις αυτές περιέχουν αναφορά στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από παρόμοια αναφορά κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Ο τρόπος αυτής της αναφοράς ορίζεται από τα κράτη μέλη.

2. Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή τις βασικές διατάξεις εσωτερικού δικαίου που θεσπίζουν προκειμένου να συμμορφωθούν προς την παρούσα οδηγία.

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Ποσότητα αλκοολούχων ποτών και προϊόντων καπνού τα οποία μπορούν να εισαχθούν στο έδαφος της Σουηδίας από ιδιώτες για προσωπική τους χρήση χωρίς την καταβολή επιπλέον ειδικών φόρων κατανάλωσης

( 4 ) ΕΕ αριθ. L 336 της 27. 12. 1977, σ 15. Οδηγία που τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 79/1070/ΕΟΚ (ΕΕ αριθ. L 331 της 27. 12. 1979. σ. 8).

( 7 ) ΕΕ αριθ. L 354 της 30. 12. 1974, σ. 6. Οδηγία που τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 88/663/ΕΟΚ (ΕΕ αριθ. L 382 της 31. 12. 1988, σ. 40).

( 8 ) ΕΕ αριθ. L 105 της 23. 4. 1983, σ. 64. Οδηγία που τροποποιήθηκε από την οδηγία 89/604/ΕΟΚ (ΕΕ αριθ. L 348 της 29. 11. 1989, σ. 28).

( 9 ) ΕΕ αριθ. L 175 της 25. 7. 1968, σ. 15. Οδηγία που τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 85/347/ΕΟΚ (ΕΕ αριθ. L 183 της 16. 7. 1985, σ. 22).

( 10 ) ΕΕ αριθ. L 135 της 4. 6. 1969, σ. 6. Οδηγία που τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 91/191/ΕΟΚ (ΕΕ αριθ. L 94 της 16. 4. 1991, σ. 24).

( 12 ) ΕΕ αριθ. L 106 της 18. 4. 1989, σ. 1. Κανονισμός που τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 592/91 (ΕΕ αριθ. L 66 της 13. 3. 1991, σ. 13).

		Επίσημη Εφημερίδα
		No	page	date
►M1	ΟΔΗΓΊΑ 92/108/ΕΟΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 14ης Δεκεμβρίου 1992	L 390	124	31.12.1992
►M2	ΟΔΗΓΊΑ 94/74/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 22ας Δεκεμβρίου 1994	L 365	46	31.12.1994
►M3	ΟΔΗΓΊΑ 96/99/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 30ής Δεκεμβρίου 1996	L 8	12	11.1.1997
►M4	ΟΔΗΓΊΑ 2000/44/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 30ής Ιουνίου 2000	L 161	82	1.7.2000
►M5	ΟΔΗΓΊΑ 2000/47/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 20ής Ιουλίου 2000	L 193	73	29.7.2000
►M6	ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 807/2003 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 14ης Απριλίου 2003	L 122	36	16.5.2003
►M7	ΟΔΗΓΊΑ 2004/106/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 16ης Νοεμβρίου 2004	L 359	30	4.12.2004

τσιγάρα	800 τεμάχια
πουράκια (πούρα βάρους όχι πάνω από 3 g/τεμάχιο)	400 τεμάχια
πούρα	200 τεμάχια
καπνός για κάπνισμα	1,0 kg

οινοπνευματώδη ποτά	10 l
ενδιάμεσα προϊόντα	20 l
οίνοι (εκ των οποίων το πολύ 60 l αφρώδεις)	90 l
μπίρες	110 l.

	Από την 1η Ιουλίου 2000	Από την 1η Ιανουαρίου 2001	Από την 1η Ιανουαρίου 2002	Από την 1η Ιανουαρίου 2003
Οινοπευματώδη	1 l	1 l	2 l	5 l
Ενδιάμεσα προϊόντα	3 l	3 l	3 l	3 l
Οίνοι (στους οποίους περιλαμβάνονται οι αφρώδεις οίνοι)	20 l	26 l	26 l	52 l
Μπίρα	24 l	32 l	32 l	64 l

	Από την 1η Ιουλίου 2000
Τσιγάρα ή	400 τεμάχια
πουράκια ή	200 τεμάχια
πούρα ή	100 τεμάχια
καπνός για κάπνισμα	550 g