1.

Μια σύμβαση που συνάπτει ένα υπουργείο με οντότητα που διαθέτει άδεια λειτουργίας ως ανώτερο δευτεροβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα, με την οποία η υπό εξέταση οντότητα αναλαμβάνει την υποχρέωση να παράσχει στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς τις συνήθεις στην ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση υπηρεσίες και εγκαταστάσεις, και στην οποία γίνεται πρόβλεψη για οικονομικές συνεισφορές, θεωρείται σύμβαση παροχής δημόσιας υπηρεσίας κατά την έννοια της οδηγίας 2014/24/ΕΕ (πρβλ. ιδίως το άρθρο 2 παράγραφος 9);

2.

Οι υπηρεσίες που αναφέρονται στην ερώτηση 1 συνιστούν κοινωνικές υπηρεσίες ή άλλες ειδικές υπηρεσίες κατά την έννοια του άρθρο 74 της οδηγίας 2014/24/ΕΕ και, εάν όντως συνιστούν, οι διατάξεις του κεφαλαίου Ι του τίτλου III της οδηγίας θα πρέπει να ισχύσουν όσον αφορά το καθεστώς δημοσίων συμβάσεων;

3.

Για την απάντηση στα ερωτήματα 1 και 2, έχει σημασία το κατά πόσον η αντιπαροχή για τις υπό εξέταση υπηρεσίες καθορίζεται από τη νομοθεσία περί προϋπολογισμού του ισλανδικού κοινοβουλίου ή σύμφωνα με απόφαση υπουργού βάσει του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου και κανόνων;

4.

Ο υπουργός Παιδείας, Επιστημών και Πολιτισμού υποχρεούται να εφαρμόσει διαδικασία σύναψης συμβάσεων βάσει της οδηγίας 2014/24/ΕΕ σχετικά με τις δημόσιες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών που καλύπτουν τη λειτουργία ιδρυμάτων και τη διδασκαλία σε ανώτερο δευτεροβάθμιο επίπεδο έναντι οικονομικών συνεισφορών;