ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

της 10ης Μαρτίου 2020

στην υπόθεση E-3/19

Gable Insurance AG in Konkurs

(Οδηγία 2009/138/ΕΚ — αφερεγγυότητα — διαδικασία εκκαθάρισης — απαίτηση εξ ασφαλίσεως — δικαστικός συμβιβασμός — διαφοροποιημένη μεταχείριση απαιτήσεων εξ ασφαλίσεως)

(2020/C 204/17)

Στην υπόθεση E-3/19, Gable Insurance AG in Konkurs – ΑΙΤΗΣΗ προς το Δικαστήριο βάσει του άρθρου 34 της συμφωνίας μεταξύ των κρατών της ΕΖΕΣ για τη σύσταση Εποπτεύουσας Αρχής και Δικαστηρίου, υποβληθείσα από το Πρωτοδικείο του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν (Fürstliches Landgericht), σχετικά με την ερμηνεία της οδηγίας 2009/138/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2009, σχετικά με την ανάληψη και την άσκηση δραστηριοτήτων ασφάλισης και αντασφάλισης (Φερεγγυότητα II), όπως προσαρμόστηκε στη συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, το Δικαστήριο, αποτελούμενο από τους Páll Hreinsson, πρόεδρο, Per Christiansen (εισηγητή δικαστή) και Bernd Hammermann, δικαστή, εξέδωσε απόφαση στις 10 Μαρτίου 2020, το διατακτικό της οποίας έχει ως εξής:

Προκειμένου απαίτηση να θεωρηθεί απαίτηση εξ ασφαλίσεως κατά την έννοια του άρθρου 268 παράγραφος 1 στοιχείο ζ) της οδηγίας 2009/138/ΕΚ, πρέπει να βασίζεται σε ασφαλισμένο συμβάν που έχει επέλθει πριν από την ακύρωση ασφαλιστηρίου συμβολαίου. Ωστόσο, η έννοια της απαίτησης εξ ασφαλίσεως δεν μπορεί να περιορίζεται στις απαιτήσεις που έχουν γεννηθεί, αναγγελθεί ή γίνει δεκτές πριν από την έναρξη της διαδικασίας εκκαθάρισης, εάν η απαίτηση δεν μπορεί ακόμη να προσδιοριστεί πλήρως. Σύμφωνα με το άρθρο 274 παράγραφος 2 στοιχείο ζ) της οδηγίας 2009/138/ΕΚ, εναπόκειται στον εθνικό νομοθέτη ο καθορισμός των ειδικών κανόνων και προϋποθέσεων για την αναγγελία, την επαλήθευση και την αποδοχή των απαιτήσεων, συμπεριλαμβανομένων των προθεσμιών για την αναγγελία των απαιτήσεων και του τελικού προσδιορισμού του ύψους των απαιτήσεων εξ ασφαλίσεως σε περιπτώσεις όπου στοιχεία της οφειλής δεν έχουν ακόμη καταστεί γνωστά, υπό τον όρο ότι οι απαιτήσεις εξ ασφαλίσεως τυγχάνουν απόλυτης προνομιακής μεταχείρισης έναντι άλλων απαιτήσεων σύμφωνα με το άρθρο 275 παράγραφος 1 στοιχείο α) της οδηγίας 2009/138/ΕΚ.

Η απαίτηση για οφειλόμενο ασφάλιστρο η οποία απορρέει από ακύρωση ασφαλιστηρίου συμβολαίου μετά την έναρξη της διαδικασίας εκκαθάρισης δεν συνιστά απαίτηση εξ ασφαλίσεως κατά την έννοια του άρθρου 268 παράγραφος 1 στοιχείο ζ) της οδηγίας 2009/138/ΕΚ.

Το άρθρο 268 παράγραφος 1 στοιχείο δ) και το άρθρο 274 παράγραφος 2 στοιχείο θ) της οδηγίας 2009/138/ΕΚ ούτε υποχρεώνουν ούτε απαγορεύουν στα κράτη του ΕΟΧ να προβλέπουν τη δυνατότητα συμβιβασμού κατά την περάτωση της διαδικασίας εκκαθάρισης. Εναπόκειται στον εθνικό νομοθέτη να ορίζει τις προϋποθέσεις για την περάτωση της διαδικασίας εκκαθάρισης, με την επιφύλαξη της τήρησης της αρχής της ισότιμης μεταχείρισης των ασφαλιστικών πιστωτών.

Το άρθρο 275 παράγραφος 1 στοιχείο α) της οδηγίας 2009/138/ΕΚ δεν απαγορεύει εθνικές ρυθμίσεις περί αναγγελίας, επαλήθευσης, και αποδοχής των απαιτήσεων εξ ασφαλίσεως που έχουν ως αποτέλεσμα διαφορετικό χαρακτηρισμό και διαφορετική κατάταξη των απαιτήσεων αυτών, υπό τον όρο ότι οι εν λόγω ρυθμίσεις διασφαλίζουν ότι οι απαιτήσεις εξ ασφαλίσεως κατατάσσονται προνομιακά έναντι άλλων απαιτήσεων και ότι οι ασφαλιστικοί πιστωτές αντιμετωπίζονται ισότιμα όσον αφορά την αναγγελία, την επαλήθευση και την αποδοχή των απαιτήσεων.