15.7.2010

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 191/11

Προσφυγή που ασκήθηκε στις 21 Μαΐου 2010 από την Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ κατά του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν

(Υπόθεση E-4/10)

2010/C 191/09

Στις 21 Μαΐου 2010 ασκήθηκε προσφυγή κατά του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΖΕΣ από την Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ, εκπροσωπούμενη από τον Dr Andrea Entner-Koch, ενεργούντα ως αντιπρόσωπο του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν, Μονάδα Συντονισμού ΕΟΧ, Austrasse 79/Europark, FL-9490 Vaduz.

Το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν ζητά από το Δικαστήριο ΕΖΕΖ:

1)	να ακυρώσει την απόφαση αριθ. 97/10/COL της Εποπτεύουσας Αρχής της ΕΖΕΣ της 24ης Μαρτίου 2010 σχετικά με τη φορολόγηση των εξαρτημένων εταιρειών ασφάλισης δυνάμει της νομοθεσίας του Λιχτενστάιν,

2)	Εναλλακτικά, να κηρύξει άκυρα τα άρθρα 3 και 4 της απόφασης της Εποπτεύουσας Αρχής της ΕΖΕΣ αριθ. 97/10/COL της 24ης Μαρτίου 2010, στο βαθμό που αυτά απαιτούν την ανάκτηση της ενίσχυσης που αναφέρεται στο άρθρο 1 της εν λόγω απόφασης, και

3)	να διατάξει την Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα.

Νομικά και πραγματικά περιστατικά και νομική θεμελίωση:

—

Στην απόφαση αριθ. 97/10/COL της Εποπτεύουσας Αρχής της ΕΖΕΣ της 24ης Μαρτίου 2010 αναφέρεται ότι οι φορολογικοί κανόνες που εφαρμόζονται σε εξαρτημένες εταιρείες ασφάλισης και αντασφάλισης στο Λιχτενστάιν, σύμφωνα με το άρθρο 82(α) 1 και του άρθρου 88(δ) παράγραφος 3 του νόμου του Λιχτενστάιν περί φορολογίας, συνιστούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας ΕΟΧ, δεδομένου ότι φορολόγησαν υπό ευνοϊκότερο καθεστώς εξαρτημένων εταιρειών ασφάλισης και αντασφάλισης απ’ ότι «συνήθεις ασφαλιστικές εταιρείες». Εξάλλου, η Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ αποφάσισε ότι η εικαζόμενη ενίσχυση συνιστά παράνομη ενίσχυση από την 6η Νοεμβρίου 2001 με την επιφύλαξη της ανάκτησής της από τις εξαρτημένες εταιρείες ασφάλισης και αντασφάλισης.

—	Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι οι εν προκειμένω φορολογικές διατάξεις δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας ΕΟΧ.

—

Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ:

—

επλανήθη όταν εφάρμοσε το άρθρο 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας ΕΟΧ στη φορολόγηση των εξαρτημένων εταιρειών ασφάλισης δυνάμει του νόμου του Λιχτενστάιν περί φορολογίας, καθώς και όταν διέταξε την επιστροφή της εικαζόμενης παράνομης ενίσχυσης από τις εξαρτημένες (αντ-)ασφαλιστικές επιχειρήσεις από τις 6 Νοεμβρίου 2001,

—	εσφαλμένα εφάρμοσε το άρθρο 61 παράγραφος 1 της συμφωνίας ΕΟΧ στη φορολόγηση των εξαρτημένων (αντ-) ασφαλιστικών επιχειρήσεων, λόγω της ειδικής φύσης και της περιορισμένης εμβέλειας των δραστηριοτήτων τους,

—	δεν παρέσχε επαρκή αιτιολόγηση στην προσβαλλόμενη απόφασή της, όπως απαιτείται από το άρθρο 16 της συμφωνίας για τη σύσταση Εποπτεύουσας Αρχής και Δικαστηρίου.