|
9.6.2007 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 129/7 |
Αναίρεση που άσκησαν στις 26 Μαρτίου 2007 οι Diy-Mar Insaat Sanayi ve Ticaret Ltd Sirketi και Musa Akar κατά της διάταξης που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τέταρτο τμήμα) στις 17 Ιανουαρίου 2007 στην υπόθεση T-129/06, Diy-Mar Insaat Sanayi ve Ticaret και Musa Akar κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-163/07 P)
(2007/C 129/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσες: Diy-Mar Insaat Sanayi ve Ticaret Ltd Sirketi, Musa Akar (εκπρόσωπος: Ç. Şahin, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα των αναιρεσειουσών
Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναιρέσει τη διάταξη του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 17ης Ιανουαρίου 2007 στην υπόθεση T-129/06 (1), η οποία επιδόθηκε στις αναιρεσείουσες στις 26 Ιανουαρίου 2007, και να ακυρώσει την απόφαση της αναιρεσίβλητης, της 23ης Δεκεμβρίου 2005, υπ' αριθ. MK/KS/DELTUR/(2005)/SecE/D/1614, |
|
— |
επικουρικά, να δεχτεί τα αιτήματα που υπέβαλαν πρωτοδίκως οι αναιρεσείουσες και να αναιρέσει τη διάταξη του Πρωτοδικείου που αναφέρθηκε παραπάνω στο σημείο 1 και να ακυρώσει την απόφαση της αναιρεσίβλητης, της 23ης Δεκεμβρίου 2005, υπ' αριθ. MK/KS/DELTUR/(2005)/SecE/D/1614, καθόσον είναι ασυμβίβαστες με τα αιτήματα αυτά, |
|
— |
τελείως επικουρικά, να αναιρέσει τη διάταξη του Πρωτοδικείου που αναφέρθηκε παραπάνω στο σημείο 1 και να αναπέμψει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο, |
|
— |
να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Οι αναιρεσείουσες προβάλλουν τους εξής λόγους αναίρεσης κατά της παραπάνω αναφερθείσας διάταξης.
Το Πρωτοδικείο δεν περιορίζεται στην εξακρίβωση των πραγματικών περιστατικών των εκκρεμών ενώπιόν του υποθέσεων με βάση μόνο τα αιτήματα των διαδίκων και με βάση μόνο τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκομίζουν οι διάδικοι. Αντίθετα, από το άρθρο 21 του Οργανισμού του Δικαστηρίου συνάγεται σαφώς ότι τα δικαστικά όργανα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχουν καθήκον να εξακριβώνουν τα πραγματικά περιστατικά και ότι έχουν όχι μόνο τη δυνατότητα, αλλά και την υποχρέωση, να ενεργούν εξ ιδίας πρωτοβουλίας, όταν αυτό είναι αναγκαίο.
Το Πρωτοδικείο, δεδομένου ότι δεν εξακρίβωσε εν προκειμένω αν η αναιρεσίβλητη είχε εκθέσει νομότυπα, με την προσβαλλόμενη απόφασή της, τις προβλεπόμενες δυνατότητες παροχής δικαστικής προστασίας και ενημέρωσε τις αναιρεσείουσες για την παρατυπία μετά την παρέλευση ενός μηνός, δηλαδή μετά τη λήξη της προθεσμίας, παραβίασε το άρθρο 21 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, το άρθρο 64 του Κανονισμού Διαδικασίας του και το ουσιαστικό κοινοτικό δίκαιο, σε συνδυασμό με τις αρχές που διέπουν την έκταση του τεκμηρίου νομιμότητας των νομικών πράξεων και της θεωρίας περί νομικού πλάσματος. Συγκεκριμένα, στο κοινοτικό δίκαιο απαντά ο θεσμός των πλήρως ανίσχυρων νομικών πράξεων, ως συνέπεια ιδιαίτερα σοβαρών και πρόδηλων πλημμελειών των νομικών πράξεων της διοίκησης.
Αν είχαν παρατεθεί νομότυπα οι προβλεπόμενες δυνατότητες δικαστικής προστασίας, οι αναιρεσείουσες θα είχαν προβεί απευθείας σε ορθό διορισμό δικηγόρου, οπότε θα είχαν ασκήσει εμπρόθεσμα προσφυγή. Η κριτική του Πρωτοδικείου για το ότι οι αναιρεσείουσες και οι Τούρκοι δικηγόροι τους δεν επέδειξαν την απαιτούμενη για κάθε συνετό προσφεύγοντα επιμέλεια δεν απαλλάσσει την αναιρεσίβλητη από την υποχρέωση να παραθέτει τις προβλεπόμενες δυνατότητες παροχής δικαστικής προστασίας.
(1) EE C 212, σ. 29.