16.9.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 224/26

Προσφυγή της 20ής Ιουλίου 2006 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-319/06)

(2006/C 224/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων [εκπρόσωποι: J. Enegren και G. Rozet]

Καθού: Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου,

1)	ορίζοντας ότι τα σημεία 1, 2, 8 και 11 της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του νόμου της 20ής Δεκεμβρίου 2002 συνιστούν αστυνομικές διατάξεις εμπίπτουσες στην «εθνική δημόσια τάξη»,

2)	έχοντας μεταφέρει ανεπαρκώς το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 96/71/ΕΚ (1) με το άρθρο 1, παράγραφος 1, σημείο 3, του νόμου αυτού,

3)	προβλέποντας, με το άρθρο 7, παράγραφος 1, του νόμου αυτού, προϋποθέσεις διατυπωθείσες χωρίς την αναγκαία για τη διασφάλιση της ασφαλείας δικαίου σαφήνεια,

4)	επιβάλλοντας, με το άρθρο 8 του νόμου αυτού, τη διατήρηση στο Λουξεμβούργο, εις χείρας ad hoc εντολοδόχου που κατοικεί στο κράτος αυτό, τα αναγκαία για τον έλεγχο έγγραφα,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 10, της οδηγίας 96/71/ΕΚ, καθώς και από τα άρθρα 49 ΕΚ και 50 ΕΚ·

—	να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την πρώτη αιτίαση, η Επιτροπή προσάπτει κατ' ουσίαν στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου ότι ερμήνευσε υπερβολικά ευρέως την έννοια των «διατάξεων δημοσίας τάξεως» κατά το άρθρο 3, παράγραφος 10, πρώτη περίπτωση, της οδηγίας 96/71/ΕΚ. Η αιτίαση αυτή αφορά ειδικότερα: 1) την επιβαλλόμενη από τον εθνικό νομοθέτη υποχρέωση απασχολήσεως μόνον προσωπικού με το οποίο οι επιχειρήσεις οι οποίες προβαίνουν στην απόσπαση εργαζομένων στο Μεγάλο Δουκάτο έχουν συνάψει εγγράφως σύμβαση εργασίας ή έχουν καταρτίσει έγγραφο θεωρούμενο ανάλογο προς αυτήν, υπό την έννοια της οδηγίας 91/533/ΕΟΚ (2), 2) τη διάταξη του εθνικού δικαίου η οποία αφορά την αυτόματη προσαρμογή των αποδοχών στην εξέλιξη του κόστους ζωής, 3) τη διάταξη η οποία αφορά τη ρύθμιση της μερικής απασχολήσεως και της συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, 4) τη διάταξη η οποία αφορά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Με τη δεύτερη αιτίασή της, η Επιτροπή προσάπτει στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου ότι μετέφερε ελλιπώς το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 96/71/ΕΚ, καθόσον η εθνική νομοθεσία περιορίζει την έννοια των «ελαχίστων περιόδων αναπαύσεως» μόνο στην εβδομαδιαία ανάπαυση, αποκλειομένων άλλων περιόδων αναπαύσεως, όπως είναι η ημερήσια ανάπαυση ή η ώρα του διαλείμματος.

Με την τρίτη και την τέταρτη αιτίαση, η Επιτροπή προβάλλει τέλος παράβαση των άρθρων 49 ΕΚ και 50 ΕΚ, απορρέουσα από την υποχρέωση που επιβάλλεται στις επιχειρήσεις των οποίων ο εργαζόμενος ασκεί μόνιμη ή προσωρινή δραστηριότητα στο Λουξεμβούργο, 1) να παρέχουν στην επιθεώρηση εργασίας και ορυχείων «πριν από την έναρξη των εργασιών», «κατόπιν απλής αιτήσεως» και «το συντομότερο δυνατόν» πρόσβαση στα ουσιώδη στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη διενέργεια ελέγχου και 2) να υποδεικνύουν έναν ad hoc εντολοδόχο, κάτοικο Λουξεμβούργου, επιφορτισμένο με τη διατήρηση των εγγράφων που είναι απαραίτητα για τον έλεγχο της τηρήσεως των υποχρεώσεων που υπέχουν οι εν λόγω επιχειρήσεις.

(1) Οδηγία 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών (ΕΕ L 18 της 21.1.1997, σ. 1).

(2) Οδηγία 91/533/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Οκτωβρίου 1991, σχετικά με την υποχρέωση του εργοδότη να ενημερώνει τον εργαζόμενο για τους όρους που διέπουν τη σύμβαση ή τη σχέση εργασίας (ΕΕ L 288, σ.32)