|
15.7.2006 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 165/13 |
Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 12 Απριλίου 2006 η Schneider Electric SA κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τέταρτο τμήμα) στις 31 Ιανουαρίου 2006 στην υπόθεση T-48/03, Schneider Electric SA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
(Υπόθεση C-188/06 P)
(2006/C 165/22)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Schneider Electric SA (εκπρόσωποι: A. Winckler, I. Girgenson, M. Pittie, avocats)
Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναιρέσει, βάσει του άρθρου 225, παράγραφος 1, ΕΚ και του άρθρου 61 του Οργανισμού ΕΚ του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, τη διάταξη που εξέδωσε το Πρωτοδικείο στις 31 Ιανουαρίου 2006 στην υπόθεση T-48/03, Schneider Electric SA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, |
|
— |
να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Πρωτοδικείου για να αποφανθεί επί της ουσίας, |
|
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αναιρεσείουσα φρονεί ότι η διάταξη αλλοιώνει τα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά και είναι πλημμελής λόγω πλανών περί το δίκαιο.
Πρώτον, αντίθετα προς όσα έκρινε το Πρωτοδικείο, η μεταβίβαση της Legrand στην κοινοπραξία Wendel/KKR δεν πραγματοποιήθηκε «αυτοβούλως» και δεν «κατέστη αμετάκλητη» πριν από την έκδοση της Απόφασης της 4ης Δεκεμβρίου 2002 (1). Εν πάση περιπτώσει, η εγκατάλειψη της πράξης δεν στέρησε από τη Schneider το συμφέρον της να προσβάλει την απόφαση.
Δεύτερον, η Απόφαση της 4ης Δεκεμβρίου 2002 συνιστά στην πραγματικότητα απαγορευτική απόφαση, λαμβανομένων ιδίως υπόψη των εντολών που απηύθυνε το Πρωτοδικείο στην Επιτροπή. Συγκεκριμένα, με την απόφασή του της 22ας Οκτωβρίου 2002, Schneider κατά Επιτροπής, το Πρωτοδικείο ανέφερε σαφώς ότι η Επιτροπή έπρεπε να επαναλάβει τη διαδικασία ελέγχου από το στάδιο της ανακοίνωσης αιτιάσεων.
Τρίτον, η Απόφαση της 4ης Δεκεμβρίου 2002, ακόμη και αν υποτεθεί ότι συνιστά πράγματι απόφαση κινήσεως του Σταδίου II, εξακολουθεί να μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγή ακυρώσεως. Συγκεκριμένα, στον βαθμό που είναι βλαπτική, μια απόφαση εκδιδόμενη βάσει του άρθρου 6, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 4064/89 (2) μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή ακυρώσεως. Υπό τις πολύ ειδικές περιστάσεις της συγκεκριμένης υποθέσεως, η Απόφαση της 4ης Δεκεμβρίου 2002 μπορούσε εν πάση περιπτώσει να προσβληθεί με προσφυγή. Κάθε άλλη ερμηνεία θα οδηγούσε σε πραγματική αρνησιδικία.
Τέλος, η απόφαση περί περατώσεως της διαδικασίας μπορεί επίσης να προσβληθεί με προσφυγή ακυρώσεως, όπως και κάθε άλλη απόφαση με την οποία η Επιτροπή τροποποιεί σαφώς την έννομη κατάσταση του ενδιαφερομένου.
(1) Απόφαση της Επιτροπής, της 4ης Δεκεμβρίου 2002, να κινήσει τη διαδικασία λεπτομερούς ελέγχου της συγκεντρώσεως μεταξύ Schneider και Legrand (υπόθεση COMP/M.2283 – Schneider/Legrand II).
(2) Κανονισμός (ΕΟΚ) 4064/89 του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων (ΕΕ L 395, σ.1).