25.3.2006

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 74/11

Αναίρεση που άσκησε η Elisabetta Righini στις 2 Φεβρουαρίου 2006 κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα), της 15 Νοεμβρίου 2005, στην υπόθεση T-145/04: Elisabetta Righini κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-57/06 P)

(2006/C 74/20)

γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

H Elisabetta Righini, εκπροσωπούμενη από τον Eric Boigelot, avocat, άσκησε στις 2 Φεβρουαρίου 2006 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αναίρεση κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα), της 15 Νοεμβρίου 2005, στην υπόθεση T-145/04: Elisabetta Righini κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

1.	να κρίνει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη και, κατά συνέπεια,

2.	να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε στις 15 Νοεμβρίου 2005 το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην υπόθεση Τ-145/04, Righini κατά Επιτροπής·

να κρίνει το ίδιο την υπόθεση και, δεχόμενο την αρχική προσφυγή που άσκησε η αναιρεσείουσα στην υπόθεση Τ-145/04,

—	να ακυρώσει τις αποφάσεις της Επιτροπής περί κατατάξεως της αναιρεσείουσας, κατά την είσοδό της στην υπηρεσία, στον βαθμό Α*8/3 (παλαιό Α7/3) είτε ως έκτακτης είτε ως δόκιμης υπαλλήλου, αποφάσεις οι οποίες περιήλθαν σε γνώση της αναιρεσείουσας στις 27 Μαΐου 2003 και στις 30 Ιουνίου 2003·

—	να ακυρώσει τη ρητή απόφαση της 21ης Ιανουαρίου 2004, που κοινοποιήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2004, περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως της προσφεύγουσας, η οποία πρωτοκολλήθηκε στις 14 Αυγούστου 2003 με αριθ. πρωτοκόλλου R/485/03·

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι αναιρέσεως αντλούνται, σύμφωνα με το άρθρο 58 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, από παράβαση του κοινοτικού δικαίου και διαδικαστικές πλημμέλειες ενώπιον του Πρωτοδικείου, οι οποίες έθιξαν τα συμφέροντα της αναιρεσείουσας.

Η αναιρεσείουσα προσβάλλει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καθόσον απορρίπτει τον λόγο ακυρώσεως που αντλείται από παράβαση του άρθρου 31, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως, της αποφάσεως του 1983, των Διοικητικών Οδηγιών και από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως. Υποστηρίζει, συναφώς, ότι η απόφαση ενέχει νομική πλάνη, περιέχει εσφαλμένη και αντιφατική αιτιολογία και αλλοιώνει αποδεικτικά στοιχεία του φακέλου.