Προσφυγή της 29ης Νοεμβρίου 2005 — ENDESA κατά Επιτροπής

(Υπόθεση Τ-417/05)

(2006/C 22/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Endesa, S.A. (εκπρόσωποι: M. Merola, M. Odriozola, S. Baxter και M. Muñoz de Juan, abogados, J. Flynn, QC, barrister)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας:

Nα ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής της 15ης Νοεμβρίου 2005, υπόθεση COMP/M.3986 Gas Natural/Endesa.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφυγή έχει ως αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 15ης Νοεμβρίου 2005, με την οποία κρίθηκε ότι η δημόσια προσφορά εξαγοράς που κοινοποιήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2005 από την Gas Natural SDG, S.A. για την απόκτηση του 100 % των μετοχών της Endesa, S.A. δεν οδηγεί σε συγκέντρωση με κοινοτική διάσταση.

Με την προσφυγή ακυρώσεως κατά της Επιτροπής προβάλλεται κατ' αρχάς η ύπαρξη πολλαπλών ελαττωμάτων της διαδικασίας. Συναφώς, υποστηρίζεται, πρώτον, ότι η προσβαλλομένη απόφαση έπρεπε να είχε εκδοθεί πριν από έκδοση αποφάσεως επί της αιτήσεως παραπομπής που προβλέπει το άρθρο 22 του κανονισμού για τις συγκεντρώσεις μεταξύ επιχειρήσεων, καθόσον από το ίδιο το κείμενο της διατάξεως αυτής προκύπτει ότι οι αποφάσεις επί αιτήσεων παραπομπής πρέπει να αναφέρονται σε πράξεις συγκεντρώσεως που πληρούν τα κατώτατα όρια μιας ή περισσότερων εθνικών διατάξεων και που στερούνται κοινοτικής διαστάσεως.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα προσάπτει στην Επιτροπή έλλειψη διαφάνειας κατά τη διεξαγωγή της διαδικασίας και συνακόλουθη παραβίαση των δικαιωμάτων της ως αμυνομένης.

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή έπρεπε να είχε ζητήσει την αναστολή της εθνικής διαδικασίας που εξελισσόταν παράλληλα ενώπιον των εθνικών αρχών. Η προσφεύγουσα φρονεί ότι το γεγονός ότι δεν ζητήθηκε η αναστολή αυτή δημιουργεί σημαντικό κενό στη διαδικασία υπό το πρίσμα των βασικών αρχών του συστήματος ελέγχου των συγκεντρώσεων.

Όσον αφορά τα επιχειρήματα ουσίας, με την εν λόγω προσφυγή προβάλλεται η παράβαση ορισμένων άρθρων του κανονισμού (ΕΚ) 139/2004 (1) και η ύπαρξη προδήλων σφαλμάτων εκτιμήσεως. Έτσι, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται κατ' αρχάς ότι η απόφαση παραβιάζει τους κανόνες δικαιοδοσίας που θεσπίζει ο κανονισμός για τις συγκεντρώσεις, καθόσον επιχειρεί να μεταθέσει στην Endesa το βάρος αποδείξεως του ορισμού της κοινοτικής διαστάσεως, γεγονός προδήλως αντίθετο προς τον χαρακτήρα δημοσίας τάξεως των κανόνων που καθορίζουν τις αποκλειστικές αρμοδιότητες της Επιτροπής.

Στη συνέχεια, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση, παραλείποντας να λάβει υπόψη τους ενοποιημένους λογαριασμούς της Endesa που αφορούσαν την τελευταία οικονομική χρήση και που καταρτίστηκαν εγκύρως σύμφωνα με τα κοινοτικά λογιστικά πρότυπα (ΔΛΠ/ΔΠΧΠ), τα οποία ίσχυαν κατά τον χρόνο της συγκεντρώσεως, παρέβη το άρθρο 5 του κανονισμού για τις συγκεντρώσεις, παρεκκλίνοντας από την πρακτική της Επιτροπής και αντιβαίνοντας στις αρχές που αναφέρονται στη σχετική κοινοποίηση περί υπολογισμού του όγκου των συναλλαγών.

Η προσφεύγουσα προσθέτει, όσον αφορά τις διορθώσεις που εξετάζει η απόφαση υπό το πρίσμα της κοινοποιήσεως περί υπολογισμού του όγκου των συναλλαγών, ότι πολλές από τις διορθώσεις αυτές υπακούουν στην αυστηρή εφαρμογή των ισχυόντων κοινοτικών λογιστικών προτύπων και δεν πρέπει να συγχέονται με τις διορθώσεις που προβλέπει το άρθρο 5 του κανονισμού για τις συγκεντρώσεις. Υποστηρίζει ότι, εν πάση περιπτώσει, έπρεπε να αναγνωριστούν όλες οι διορθώσεις που εξετάζονται με την απόφαση, καθόσον ανταποκρίνονται στον σκοπό του καθορισμού της πραγματικής οικονομικής αξίας των επιχειρήσεων που αποτελούν αντικείμενο των συγκεντρώσεων.

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση, καθορίζοντας εσφαλμένως τις αποκλειστικές αρμοδιότητες της Επιτροπής, παραβιάζει την αρχή της ασφάλειας δικαίου και παρακωλύει την ομοιόμορφη εφαρμογή του κανονισμού για τις συγκεντρώσεις.

(1)  EE L 24, της 29.1.2004, σ. 1.