Αίτηση αναιρέσεως των Front National, M. F. Stirbois, B. Gollnisch, C. Lang, J.C. Martinez, Ph. Claeys, K. Dillen και M. Borghezio κατά της διατάξεως του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (δεύτερο τμήμα) της 11ης Ιουλίου 2005, στην υπόθεση T-17/04, Le Front National κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-338/05 P)

(2005/C 315/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Οι Le Front National κ.λπ., εκπροσωπούμενοι από τον W. de Saint-Just, avocat, άσκησαν στις 19 Σεπτεμβρίου 2005 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αναίρεση κατά της διατάξεως του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (δεύτερο τμήμα) της 11ης Ιουλίου 2005, στην υπόθεση T-17/04, Le Front National κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο να αναιρέσει, με όλες τις έννομες συνέπειες, την προσβαλλόμενη διάταξη της 11ης Ιουλίου 2005.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα:

Οι αναιρεσείοντες, ήτοι το πολιτικό κόμμα Front national καθώς και ορισμένα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προερχόμενα από διάφορους εθνικούς πολιτικούς σχηματισμούς (Front national, Lega Nord, Vlaams Blok) ζήτησαν από το Πρωτοδικείο την ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 2004/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς και τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο (1), προβάλλοντας παρανομία, παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως, της διαφάνειας, της πολιτικής πολυφωνίας και της επικουρικότητας, καθώς και καταστρατήγηση διαδικασίας.

Με την προσβαλλόμενη διάταξη της 11ης Ιουλίου 2005, το Πρωτοδικείο αποφάνθηκε κατ' αρχάς (σκέψη 48) ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός επηρεάζει άμεσα τη νομική κατάσταση του Front national. Αντιθέτως, με τη σκέψη 52 το Πρωτοδικείο αποφάνθηκε ότι ο εν λόγω κανονισμός δεν αφορά άμεσα τα αναιρεσείοντα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εντούτοις, είναι προφανές ότι η κατάσταση των εκλεγμένων αυτών μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διαφέρει, λόγω της ιδιότητάς τους και της δραστηριότητάς τους εντός του πολιτικού κόμματος στο οποίο ανήκουν, από την κατάσταση «κάθε άλλου πολίτη». Για τον λόγο αυτό έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν μια πράξη η οποία συνιστά προσβολή των δικαιωμάτων και παράβαση των καταστατικών διατάξεων του πολιτικού σχηματισμού στον οποίο ανήκουν. Παρά ταύτα, το Πρωτοδικείο έκρινε (σκέψη 66) ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός δεν αφορούσε ατομικά το Front national.

Το Πρωτοδικείο δέχθηκε την επιχειρηματολογία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σύμφωνα με την οποία το άρθρο 4 του ως άνω κανονισμού δεν έχει απευθείας εφαρμογή και, ως εκ τούτου, «ο κανονισμός 2004/2003 δεν έχει άμεσο αποτέλεσμα όσον αφορά το Front national».

Εντούτοις, το άρθρο 13 του ίδιου κανονισμού ορίζει ότι «τα άρθρα 4 έως 10 εφαρμόζονται από την ημερομηνία έναρξης της πρώτης συνόδου που λαμβάνει χώρα μετά τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιούνιο του 2004». Δεδομένου ότι το Front national καταθέτει καταλόγους υποψηφίων σε όλες τις μεγάλες περιφέρειες της Γαλλίας για τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς και ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα εκλέξει εκπροσώπους λαμβανομένης υπόψη της εκλογικής του ισχύος στη Γαλλία, η δήλωση ότι το Front national θα έχει εκπροσώπους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν συνιστά ούτε αυθαίρετη ούτε αστήρικτη εκτίμηση. Υπό το πρίσμα αυτό, οι διατάξεις του κανονισμού περί του καθεστώτος και της χρηματοδοτήσεως των πολιτικών κομμάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο το αφορούν άμεσα.

(1)  ΕΕ L 297, σ. 1.