26.11.2005   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 296/29


Προσφυγή της 5ης Σεπτεμβρίου 2005 — V. κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-345/05)

(2005/C 296/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: V. (Binsted, Ηνωμένο Βασίλειο) [εκπροσωπούμενος από τους: J. Lofthouse, barrister, M. Monan, C. Hayes, solicitors]

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2005, περί άρσεως της ασυλίας του προσφεύγοντος·

να αναγνωρίσει ότι η εν λόγω απόφαση, έστω και αν είναι έγκυρη, δεν παράγει, εν πάση περιπτώσει, αποτελέσματα όσον αφορά την άρση των προνομίων, καθόσον αναφέρεται μόνον στην ασυλία· και

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο προσφεύγων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Κατά του προσφεύγοντος ασκήθηκε ποινική δίωξη, κατόπιν της οποίας ζητήθηκε από το Κοινοβούλιο να επιβεβαιώσει ότι η ποινική δίωξη του προσφεύγοντος μπορούσε να συνεχιστεί σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του 1965 περί των προνομίων και ασυλιών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και, εν πάση περιπτώσει, να άρει κάθε προνόμιο ή ασυλία κατά τρόπον ώστε να συνεχιστεί η ποινική δίωξη. Με την προσβαλλόμενη απόφαση, το Κοινοβούλιο αποφάσισε να άρει την ασυλία του προσφεύγοντος.

Ο προσφεύγων ζητεί την ακύρωση της ως άνω αποφάσεως. Ισχυρίζεται ότι η απόφαση είναι εσφαλμένη από νομική άποψη, καθόσον στην εν λόγω απόφαση διατυπώνεται η εκτίμηση ότι το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου του 1965 δεν χορηγεί προστασία έναντι της ποινικής διώξεως. Ο προσφεύγων διατείνεται ότι η συλλογιστική του Κοινοβουλίου είναι ανακόλουθη, ως εκ του ότι αίρει κάτι που θεωρεί ως μη υπαρκτό.

Περαιτέρω, ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι το Κοινοβούλιο δεν προέβη σε ενδελεχή και πλήρη εξέταση των πραγματικών περιστατικών και των επιχειρημάτων αμφοτέρων των πλευρών. Στο πλαίσιο αυτό, ο προσφεύγων επικαλείται, επίσης, παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 7, του εσωτερικού κανονισμού του Κοινοβουλίου, στον βαθμό που η επιτροπή διατύπωσε γνώμη επί της ουσίας της ποινικής διώξεως, ενώ τούτο δεν της επιτρεπόταν.

Τέλος, ο προσφεύγων επικαλείται την έλλειψη πλήρους και προσήκουσας αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως και ισχυρίζεται ότι η εν λόγω απόφαση δεν ήταν εύλογη ούτε αναλογική.