Αίτηση αναιρέσεως της L'Oréal SA, πoυ ασκήθηκε στις 28 Μαΐου 2005 κατά της απoφάσεως τoυ Πρωτoδικείoυ (δεύτερο τμήμα) της 16ης Μαρτίου 2005 στην υπόθεση T-112/03, L'Oréal SA κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), όπου αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ ήταν η εταιρία Revlon Suisse SA

(Υπόθεση C-235/05 P)

(2005/C 205/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η εταιρία L'Oréal SA, με έδρα το Παρίσι (Γαλλία), εκπρoσωπoύμενη από τoν Xavier Buffet Delmas d'Autane, άσκησε στις 28 Μαου 2005 αναίρεση κατά της απoφάσεως τoυ Πρωτoδικείoυ (δεύτερο τμήμα) της 16ης Μαρτίου 2005 στην υπόθεση T-112/03, L'Oréal SA κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (1), όπου αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ ήταν η εταιρία Revlon Suisse SA.

Η αναιρεσείoυσα ζητεί από τo Δικαστήριo:

Λόγoι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94 (2) και δεν συνήγαγε τις έννομες συνέπειες των διαπιστώσεών του, καθόσον δεν έλαβε υπόψη τον περιορισμένο διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος (FLEX), όταν προέβη στην εκτίμηση του βαθμού ομοιότητας του σήματος αυτού με το σύνθετο σήμα (FLEXI AIR) στο οποίο έχει ενσωματωθεί το προγενέστερο.

Κατά την αναιρεσείουσα, η ομοιότητα των σημάτων δεν πρέπει να εξετάζεται αφηρημένα και αόριστα, αλλά σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση (ανάλογα δηλαδή με το πώς τα σήματα υποπίπτουν στην αντίληψη του σχετικού κοινού). Αν επομένως τα σήματα είχαν συγκριθεί προσηκόντως στην προκείμενη περίπτωση, το λογικό συμπέρασμα θα ήταν να μην αποδοθεί τόσο μεγάλη σημασία στα στερούμενα διακριτικού χαρακτήρα σημεία ή στα προγενέστερα σήματα που έχουν περιορισμένο διακριτικό χαρακτήρα.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται επίσης ότι το Πρωτοδικείο παρέβη τα άρθρα 36 και 53 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, διότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη. Κατά την αναιρεσείουσα, το Πρωτοδικείο, δεχόμενο με τη σκέψη 82 απλώς ότι «ο περιορισμένος διακριτικός χαρακτήρας του προγενεστέρου σήματος δεν αμφισβητείται» και μη συνάγοντας κανένα συμπέρασμα ως προς την πιθανότητα σύγχυσης των σημάτων, παρέβη την υποχρέωση αιτιολόγησης των αποφάσεών του.

(1)  ΕΕ C 132 της 28.5.2005, σ. 25.

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 11 της 14.1.1994, σ. 1).