|
9.7.2005 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 171/23 |
Αγωγή της Société des Plantations de Mbanga «SPM» κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 18 Μαρτίου 2005
(Υπόθεση T-128/05)
(2005/C 171/39)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Η Société des Plantations de Mbanga «SPM», με έδρα τη Douala (Καμερούν), εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο Pierre Soler-Couteaux, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 18 Μαρτίου 2005, αγωγή κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Η ενάγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
|
1. |
να υποχρεώσει την Επιτροπή και το Συμβούλιο, ως αλληλεγγύως υπεύθυνους, στην καταβολή αποζημιώσεως, εντόκως και με το νόμιμο επιτόκιο για τη ζημία την οποία υπέστη η ενάγουσα και η οποία ανέρχεται σε 15 163 825 ευρώ, |
|
2. |
να καταδικάσει την Επιτροπή και το Συμβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η ενάγουσα παράγει, μεταποιεί και εμπορεύεται, στη Δημοκρατία του Καμερούν και σε άλλες χώρες, μπανάνες προοριζόμενες για εξαγωγή. Η ενάγουσα, για την εμπορία των μπανανών της στο έδαφος της Κοινότητας, υποχρεούται να λαμβάνει πιστοποιητικά εισαγωγής των εισαγωγέων επιχειρηματιών λόγω του ότι δεν διαθέτει τη ιδιότητα του επιχειρηματία κατά την έννοια της κοινοτικής νομοθεσίας και δεν είναι ενταγμένη σε ευρωπαϊκό ή πολυεθνικό όμιλο.
Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι οι εισαγωγείς επιχειρηματίες καταστρατηγούν προς όφελός τους τις κοινοτικές διατάξεις περί οργανώσεως του κοινοτικού καθεστώτος εισαγωγής μπανανών επανεισάγοντας, μέσω υπερβολικής και δυσανάλογης χρεώσεως των πιστοποιητικών, την είσπραξη εισαγωγικού δασμού όσον αφορά τις εισαγωγές μπανανών καταγωγής κρατών ΑΚΕ που κανονικώς δεν υπόκεινται σε κανένα δασμό.
Η ενάγουσα υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο και η Επιτροπή, παραλείποντας να λάβουν υπόψη μια σαφώς ξεχωριστή κατηγορία επιχειρηματιών στον τομέα της μπανάνας, συγκεκριμένα την κατηγορία των «ανεξαρτήτων» παραγωγών ΑΚΕ, και τούτο για τον λόγο ότι οι τελευταίοι δεν είναι ούτε επιχειρηματίες ούτε ενταγμένοι σε μεγάλους ευρωπαϊκούς ή πολυεθνικούς ομίλους, και παραλείποντας να λάβουν κατάλληλα μέτρα για τη διόρθωση των σχετικών συνεπειών μολονότι η Επιτροπή υποχρεούται να αποφεύγει να διαταράσσει τις ομαλές εμπορικές σχέσεις μεταξύ προσώπων που βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία της εμπορικής αλυσίδας, προέβησαν σε ενέργειες δυνάμενες να συνεπάγονται την εξωσυμβατική ευθύνη τους.
Η ενάγουσα προβάλλει επίσης πρόδηλη υπέρβαση των ορίων της εξουσίας εκτιμήσεως του Συμβουλίου και της Επιτροπή, επικαλούμενη προς τούτο πέντε ισχυρισμούς αντλούμενους από:
|
— |
τη θέσπιση νομοθεσίας η οποία ευνοεί τις θίγουσες τον ανταγωνισμό πρακτικές, |
|
— |
την ανυπαρξία μέτρων σκοπούντων στην απάλειψη αυτών των θιγόντων τον ανταγωνισμό αποτελεσμάτων, |
|
— |
την παραβίαση των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας του δικαίου, |
|
— |
την παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και |
|
— |
την παραβίαση της αρχής της ελευθερίας ασκήσεων επαγγελματικών δραστηριοτήτων. |
Η ενάγουσα προβάλλει επίσης την εκ μέρους των επιχειρηματιών παράβαση των άρθρων 81 ΕΚ και 82 ΕΚ.