Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Δημοκρατίας της Φινλανδίας, που ασκήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση C-54/05)

(2005/C 93/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους M. van Beek και M. Huttunen, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 9 Φεβρουαρίου 2005 προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Δημοκρατίας της Φινλανδίας.

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Από τις διατάξεις του ισχύοντος στη Φινλανδία διατάγματος 1598/1995 περί ταξινομήσεως οχημάτων προκύπτει ότι κάθε μόνιμος κάτοικος Φινλανδίας υποχρεούται να ζητεί προσωρινή άδεια διαμετακομίσεως κατά την εισαγωγή στη χώρα οχήματος το οποίο ήταν προηγουμένως νομίμως ταξινομημένο και ασφαλισμένο σε άλλο κράτος μέλος ή κατά τη διαμετακόμιση του οχήματος αυτού μέσω της Φινλανδίας με προορισμό άλλο κράτος μέλος ή τρίτη χώρα. Συνεπώς, ο μόνιμος κάτοικος Φινλανδίας δεν μπορεί να χρησιμοποιεί στη Φινλανδία χωρίς να έχει τέτοια άδεια όχημα που ήταν προηγουμένως νομίμως ταξινομημένο και ασφαλισμένο εντός άλλου κράτους μέλους. Για να μπορέσει να λάβει άδεια διαμετακομίσεως ο κάτοικος Φινλανδίας ο οποίος εισάγει στη χώρα όχημα που ήταν προηγουμένως νομίμως ταξινομημένο σε άλλο κράτος μέλος υποχρεούται να διακόψει το ταξίδι του στο σημείο διελεύσεως των συνόρων, όπου μπορεί να ζητήσει τη χορήγηση της εν λόγω αδείας καταβάλλοντας τα αντίστοιχα τέλη. Πριν από τη χορήγηση της αδείας ο ενδιαφερόμενος δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το όχημα εντός της Φινλανδίας. Η άδεια διαμετακομίσεως χορηγείται κατα κανόνα για επτά ημέρες, κατόπιν δε, αν ο ενδιαφερόμενος που εισήγαγε το όχημα επιθυμεί να το χρησιμοποιεί νομίμως με άλλο τρόπο και χωρίς την κάλυψη της προσωρινής αδείας διαμετακομίσεως, υποχρεούται να προβεί στην ταξινόμησή του στα οικεία φινλανδικά μητρώα οχημάτων.

Κατά το άρθρο 28 ΕΚ απαγορεύονται μεταξύ των κρατών μελών οι ποσοτικοί περιορισμοί κατά την εισαγωγή και τα μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος προς τους περιορισμούς αυτούς.

Όταν επιβάλλεται στον κάτοικο Φινλανδίας που εισάγει στη χώρα όχημα το οποίο ήταν προηγουμένως νομίμως ταξινομημένο σε άλλο κράτος μέλος ή που πραγματοποιεί τη διαμετακόμιση ενός τέτοιου οχήματος μέσω της Φινλανδίας με προορισμό άλλο κράτος μέλος ή τρίτη χώρα να διακόψει το ταξίδι του κατά τη διάβαση των συνόρων, προκειμένου να λάβει άδεια διαμετακομίσεως για το όχημα αυτό, τούτο σημαίνει ότι η επιβολή, όσον αφορά το όχημα αυτό, τέτοιων συστηματικών διατυπώσεων κατά τη διάβαση των συνόρων έχει όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά ώστε να καλύπτεται σαφώς από τις διατάξεις του άρθρου 28 ΕΚ που απαγορεύει τους ποσοτικούς περιορισμούς και τα μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος,

Η Δημοκρατία της Φινλανδίας δεν προσκόμισε κάποιο στοιχείο που να δικαιολογεί τον ισχυρισμό ότι ο μόνος τρόπος για την εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας των φορολογικών ελέγχων είναι η επιβολή ενός συστήματος χορηγήσεως αδείας διαμετακομίσεως, πράγμα το οποίο σημαίνει στην πράξη ότι επιβάλλεται σε κάθε μόνιμο κάτοικο Φινλανδίας συστηματικά η υποχρέωση εκπληρώσεως ειδικών διατυπώσεων κατά τη διάβαση των συνόρων, δηλαδή η υποχρέωση να διακόψει το ταξίδι του σε σημείο όσο το δυνατόν πλησιέστερο προς το σημείο διαβάσεως των συνόρων και να ζητήσει τη χορήγηση αδείας διαμετακομίσεως, χωρίς να υπάρχει κάποια πρόβλεψη στον νόμο για τη δυνατότητα χρησιμοποιήσεως στη Φινλανδία οχήματος το οποίο νομίμως έχει ταξινομηθεί, είναι ασφαλισμένο και έχει υποστεί τεχνικό έλεγχο εντός άλλου κράτους μέλους. Τέτοιες συστηματικές διατυπώσεις κατά τη διάβαση των συνόρων αποτελούν καταρχήν περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων.

Σε περίπτωση που το Δικαστήριο κρίνει ότι το σύστημα της αδείας διαμετακομίσεως μπορεί γενικά να στηρίζεται στο άρθρο 30 ΕΚ (quod non), η Επιτροπή εκτιμά ότι, εν πάση περιπτώσει, το προβλεπόμενο κατά κανόνα από το ως άνω διάταγμα επταήμερο διάστημα ισχύος της αδείας είναι υπέρμετρα βραχύ.

Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω στοιχείων, η Επιτροπή θεωρεί ότι το ισχύον στη Φινλανδία σύστημα της αδείας διαμετακομίσεως το οποίο προβλέπει το διάταγμα 1598/1995, αντιβαίνει προς τα άρθρα 28 και 30 ΕΚ. Αν το Δικαστήριο κρίνει ότι το σύστημα της αδείας διαμετακομίσεως μπορεί γενικά να στηρίζεται στο άρθρο 30 ΕΚ, η Επιτροπή εκτιμά ότι, εν πάση περιπτώσει, το προβλεπόμενο κατά κανόνα από το ως άνω διάταγμα επταήμερο διάστημα ισχύος της αδείας είναι αντίθετο προς τα άρθρα 28 και 30 ΕΚ