Προσφυγή της Éditions Odile Jacob SAS κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2004

(Υπόθεση T-452/04)

(2005/C 45/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Éditions Odile Jacob SAS, με έδρα το Παρίσι, εκπροσωπούμενη από τους Wilko van Weert και Olivier Fréget, avocats, άσκησε στις 8 Νοεμβρίου 2004 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της αποφάσεως της Επιτροπής της 30ής Ιουλίου 2004 περί εγκρίσεως της αποκτήσεως από τη Wendel Investissement των στοιχείων του ενεργητικού της Lagardère, σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής της 7ης Ιανουαρίου 2004, με την οποία η πράξη συγκέντρωσης κηρύσσεται συμβιβάσιμη με την κοινή αγορά και τη λειτουργία της συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (στο εξής απόφαση περί συμβατότητας). Η διενέργεια της συγκεντρώσεως εγκρίθηκε με την επιφύλαξη της μεταβιβάσεως από τη Lagardère ορισμένων στοιχείων του ενεργητικού, δηλαδή της Editis. Η προσφεύγουσα υπέβαλε, ανεπιτυχώς, προσφορά για την αγορά της Editis.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, πρώτον, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε βάσει της εκθέσεως εντολοδόχου που δεν είχε ορισθεί σύμφωνα με τους όρους της παραγράφου 15 του παραρτήματος ΙΙ της αποφάσεως περί συμβατότητας. Κατά την προσφεύγουσα, ο εν λόγω εντολοδόχος δεν ήταν ανεξάρτητος ιδίως από την Editis, κατά παράβαση της υποχρέωσης που υπείχε η Lagardère κατόπιν της αποφάσεως περί συμβατότητας.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή, επιτρέποντας την εφαρμογή διαδικασίας επιλογής παρέβη το καθήκον της επιβλέψεως των ενεργειών μεταβιβάσεως της Editis επιτρέποντας την μεροληπτική και κατά παράβαση των αρχών του υγιούς ανταγωνισμού εφαρμογή διαδικασίας επιλογής αγοραστών. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή έπρεπε να απαιτήσει την αντικειμενική, μη εισάγουσα διακρίσεις και υπό συνθήκες διαφάνειας διοργάνωση προκηρύξεως για την εύρεση πιθανών αγοραστών. Εξάλλου, η Επιτροπή δεν έπρεπε να εγκρίνει τους όρους του συμφωνητικού εμπιστευτικότητας μεταξύ της Lagardère και των πιθανών αγοραστών, μεταξύ των οποίων και η προσφεύγουσα, εμποδίζοντας έτσι τους τελευταίους να προσφύγουν στην Δικαιοσύνη. Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης ότι η Επιτροπή έπρεπε να παρέμβει για να λάβει μέτρα διορθώσεως της διαδικασίας όταν η προσφεύγουσα της επισήμανε τις παραβάσεις των κανόνων ανταγωνισμού της Συνθήκης ΕΚ. Τέλος, η Επιτροπή αρνήθηκε στην προσφεύγουσα την ελάχιστη προστασία, την οποία αυτή θεωρεί ότι έπρεπε να έχει ως τρίτη ενδιαφερόμενη.

Τρίτον, η προσφεύγουσα προβάλλει πρόδηλο σφάλμα της Επιτροπής κατά την εκτίμηση της τηρήσεως των όρων που τέθηκαν με την απόφαση περί συμβατότητας όσον αφορά τον αγοραστή. Κατά την προσφεύγουσα ο αγοραστής δεν είναι επιχειρηματίας ικανός να επαναφέρει πραγματική κατάσταση ανταγωνισμού.

Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.