|
5.2.2005 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 31/28 |
Προσφυγή-αγωγή της CAMAR S.r.l. κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2004
(Υπόθεση T-457/04)
(2005/C 31/53)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Η CAMAR S.r.l., εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους Wilma Viscardini, Simonetta Donà και Mariano Paolin, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 22 Νοεμβρίου 2004, προσφυγή-αγωγή κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η προσφεύγουσα-ενάγουσα (στο εξής: προσφεύγουσα) ζητεί από το Πρωτοδικείο:
|
— |
να ακυρώσει την αρνητική απόφαση της Επιτροπής που περιέχεται στο από 10 Σεπτεμβρίου 2004 έγγραφο του Γενικού Διευθυντή Γεωργίας [αριθ. πρωτοκόλλου D(2004) 29695 A/25707], η οποία περιήλθε στην προσφεύγουσα στις 20 Σεπτεμβρίου 2004, |
|
— |
να εκτελέσει το σημείο 1 του διατακτικού της αποφάσεως της 8ης Ιουνίου 2000 που εκδόθηκε στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-79/96, T-260/97 και T-117/98, |
|
— |
να υποχρεώσει την Επιτροπή να εκτελέσει το σημείο 1 του διατακτικού της εν λόγω αποφάσεως για χρηματικό ποσό αντίστοιχο της αξίας των πιστοποιητικών που όφειλε να χορηγήσει βάσει της προαναφερθείσας αποφάσεως και τα οποία ωστόσο δεν χορήγησε, ίσο προς 5.065.600 ευρώ ή προς άλλο ποσό που θα προσδιορίσει ενδεχομένως το Πρωτοδικείο, πλέον της νομισματικής ανατιμήσεως και των τόκων που θα υπολογιστούν βάσει του επιτοκίου που θα ορίσει το Πρωτοδικείο, από τις 8 Ιουνίου 2000 και μέχρι εξοφλήσεως, |
|
— |
να υποχρεώσει την Επιτροπή να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη που υπέστη η προσφεύγουσα –την οποία θα προσδιορίσει κατά την κρίση του το ίδιο το Πρωτοδικείο–, στο όνομα των εταίρων της, λόγω της μη εκτελέσεως της αποφάσεως της 8ης Ιουνίου 2000, |
|
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη των αιτιάσεών της η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η αδράνεια της Επιτροπής –η οποία όχι μόνο δεν έλαβε κανένα συγκεκριμένο μέτρο, αλλά ούτε καν πρότεινε στην Camar τα κατάλληλα μέτρα για την εκτέλεση της αποφάσεως στην υπόθεση T-79/96 (αδράνεια που διαρκεί από τις 8 Ιουνίου 2000)– και η ρητή άρνηση εκτελέσεως της εν λόγω αποφάσεως που εκφράστηκε με το έγγραφο της 10ης Σεπτεμβρίου 2004 συνιστούν ουσιώδη παράβαση του άρθρου 233 ΕΚ.
Εφόσον δεν είναι πλέον δυνατή η χορήγηση των πιστοποιητικών που η Επιτροπή όφειλε να χορηγήσει στην προσφεύγουσα κατ' εκτέλεση της εν λόγω αποφάσεως –δεδομένου ότι σύντομα η εισαγωγή μπανανών από τρίτες χώρες δεν θα υπόκειται πλέον σε δασμολογικές ποσοστώσεις αλλά θα είναι εντελώς ελεύθερη– η Camar ζητεί ισοδύναμη εκτέλεση υπό μορφή χρηματικής αποζημιώσεως, η οποία, κατά πάγια νομολογία, γίνεται δεκτή όταν δεν είναι πλέον δυνατή η εκτέλεση μιας αποφάσεως με συγκεκριμένο τρόπο.
Επιπλέον, η προσφεύγουσα ζητεί δίκαια ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη λόγω της μη εκτελέσεως της αποφάσεως της 8ης Ιουνίου 2000. Συγκεκριμένα, κατά πάγια νομολογία, το γεγονός αυτό καθ' εαυτό της μη εκτελέσεως συνιστά λόγο αποζημιώσεως, καθότι αποτελεί παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.
Περαιτέρω, στην υπό κρίση υπόθεση, η παραβίαση της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης είναι βαρύτερη λόγω του ότι η εμπιστοσύνη της Camar στηρίχθηκε στην πρόθεση της Επιτροπής να εκτελέσει την απόφαση, όπως εκφράστηκε με έγγραφο της 20ής Μαΐου 2003, το οποίο τώρα η Επιτροπή ανακαλεί.