6.11.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 273/37

Προσφυγή του Minin Leonid κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2004

(Υπόθεση T-362/04)

(2004/C 273/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Ο Minin Leonid, εκπροσωπούμενος από τους δικηγόρους Titο Ballarino και Corso Boνio, άσκησε στις 3 Σεπτεμβρίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ο προσφεύγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει το σημείο 13 του παραρτήματος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1149/2004 της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2004, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 872/2004 του Συμβουλίου, σχετικά με περαιτέρω περιοριστικά μέτρα έναντι της Λιβερίας,

—	να ακυρώσει τον ως άνω κανονισμό στο σύνολό του για τον λόγο ότι εκδόθηκε βάσει παράνομου κανονισμού [ήτοι βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 872/2004],

—	να κηρύξει ανεφάρμοστο, κατά το άρθρο 241 ΕΚ, τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 872/2004.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Στην παρούσα υπόθεση, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 872/2004 του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, ο οποίος εκδόθηκε βάσει της κοινής θέσεως 2004/487/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, σχετικά με τη δέσμευση των κεφαλαίων του πρώην Προέδρου της Λιβερίας Charles Taylor, καθώς και των συνδεόμενων με αυτόν προσώπων ή φορέων, η Κοινότητα μπορούσε να δεσμεύσει τα κεφάλαια και τους οικονομικούς πόρους που ανήκουν ή τελούν υπό τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο των προσώπων ή φορέων που περιλαμβάνονται στον κατάλογο του παραρτήματος Ι. Εν συνεχεία, βάσει της διατάξεως του άρθρου 11, στοιχείο α), του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 872/2004, η Επιτροπή εξέδωσε τον κανονισμό (EΚ) αριθ. 1149/2004, της 22ας Ιουνίου 2004, με τον οποίο τροποποίησε το ως άνω παράρτημα I, προσθέτοντας τον προσφεύγοντα στον κατάλογο των υποκείμενων στα ως άνω μέτρα προσώπων.

Προς στήριξη των αιτημάτων του, ο προσφεύγων προβάλλει τους ακόλουθους ισχυρισμούς:

—

οι κανονισμοί (ΕΚ) αριθ. 872/2004 (1) και (ΕΚ) αριθ. 1149/2004 (2) είναι παράνομοι, καθόσον οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, βάσει των οποίων εκδόθηκε η κοινή θέση 2004/137/ΚΕΠΠΑ απευθύνονται αποκλειστικώς στα κράτη μέλη, όπως προκύπτει από τη φύση του ΟΗΕ ως οργανισμού με αρμοδιότητα επί των διεθνών σχέσεων, αλλά στερούμενου υπερεθνικής εξουσίας,

—

η νομική βάση των προσβαλλόμενων πράξεων είναι εσφαλμένη, καθόσον ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 872/2004 αναφέρει ως νομική του βάση τα άρθρα 60 και 301 της Συνθήκης ΕΚ, ενώ οι δύο επίμαχοι κανονισμοί αναφέρονται σε ζητήματα περιστάσεις ξένα προς την κανονιστική ρύθμιση των ως άνω διατάξεων της συνθήκης ΕΚ,

—	οι επίμαχοι κανονισμοί προσβάλλουν το δικαίωμα ιδιοκτησίας, το οποίο αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα που προστατεύεται από την κοινοτική έννομη τάξη,

—

οι ως άνω κανονισμοί προσβάλλουν τα δικαιώματα άμυνας, καθόσον, αφενός, κατά τη διαδικασία εκδόσεως των επίμαχων κανονισμών, η Κοινότητα ακολούθησε πλάγια οδό, εκδίδοντας πράξεις που, κατ' ουσίαν, αποτελούν, δέσμη ατομικών αποφάσεων και παραλείποντας οποιαδήποτε έρευνα επί των δεσμευθέντων κεφαλαίων, και, αφετέρου, ο προσφεύγων μνημονεύεται με μια σειρά ονομάτων για τα οποία δεν δίδεται καμία εξήγηση και τα οποία μπορούσαν να παραπλανήσουν τους επιθεωρητές του ΟΗΕ.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 872/2004 του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με περαιτέρω περιοριστικά μέτρα έναντι της Λιβερίας (ΕΕ L 162 της 30.4.2004, σ. 32).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1149/2004 της Επιτροπής, της 22ας Ιουνίου 2004, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 872/2004 του Συμβουλίου, σχετικά με περαιτέρω περιοριστικά μέτρα έναντι της Λιβερίας (ΕΕ L 222 της 23.6.2004, σ. 17).