9.10.2004   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 251/5

1.

Έχει το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου (1), της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (στο εξής: οδηγία), σύμφωνα με το οποίο τα κράτη μέλη θα θεσπίσουν διατάξεις ώστε να μη δεσμεύεται ο καταναλωτής, σύμφωνα με τους όρους που θα οριστούν στα εθνικά τους δίκαια, από καταχρηστικές ρήτρες που θα περιλαμβάνονται σε σύμβαση συναφθείσα μεταξύ του εν λόγω καταναλωτή και ενός επαγγελματία, την έννοια ότι μπορεί αυτό να αποτελέσει τη βάση μιας εθνικής διατάξεως, όπως το άρθρο 209, παράγραφος 1, του Polgári Törvénykönyv (ουγγρικού αστικού κώδικα· στο εξής: Ptk.), που εφαρμόζεται όταν διαπιστώνεται ο καταχρηστικός χαρακτήρας ενός γενικού όρου συμβάσεως, κατά τον οποίο οι καταχρηστικές ρήτρες δεν δεσμεύουν πλέον αυτοδικαίως τον καταναλωτή, εκτός αν υφίσταται ρητή δήλωση περί τούτου, δηλαδή σε περίπτωση που θα μπορούσε να ευδοκιμήσει σχετική αμφισβήτηση;

2.

Συνάγεται από αυτή τη διάταξη της οδηγίας, σύμφωνα με την οποία η σύμβαση εξακολουθεί να υποχρεώνει τους συμβαλλομένους υπό τους ιδίους όρους, εφόσον μπορεί να υφίσταται και χωρίς τις καταχρηστικές ρήτρες, ότι, όταν οι τεθείσες από επαγγελματία καταχρηστικές ρήτρες δεν δεσμεύουν τον καταναλωτή, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που έχουν οριστεί από τα εθνικά τους δίκαια, πλην όμως χωρίς τις εν λόγω ρήτρες, οι οποίες αποτελούν μέρος της συμβάσεως, ο επαγγελματίας δεν θα είχε συνάψει την εν λόγω σύμβαση με τον καταναλωτή, ότι το κύρος ολόκληρης της συμβάσεως δεν θίγεται εάν αυτή μπορεί να υφίσταται χωρίς τις καταχρηστικές ρήτρες;

3.

Από την πλευρά της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου, ασκεί επιρροή το γεγονός ότι η διαφορά της κύριας δίκης γεννήθηκε πριν από την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ύστερα από την προσαρμογή του εσωτερικού δικαίου της στην οδηγία;