11.9.2004   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/21

α)

Έχει η ρήτρα 8, παράγραφος 3, της συμφωνίας-πλαισίου (οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999 (1), σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP) την έννοια ότι απαγορεύει στο πλαίσιο της μεταφοράς της στο εθνικό δίκαιο τη χειροτέρευση της θέσεως του εργαζομένου δια της μειώσεως του ορίου ηλικίας από 60 σε 58 έτη;

β)

Έχει η ρήτρα 5, παράγραφος 1, της συμφωνίας-πλαισίου (οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP) την έννοια ότι απαγορεύει εθνική ρύθμιση η οποία —όπως η επίμαχη εν προκειμένω— δεν προβλέπει κανένα περιορισμό υπό την έννοια των τριών εναλλακτικών δυνατοτήτων του εδαφίου 1;

γ)

Έχει το άρθρο 6 της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000 (2), για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, την έννοια ότι απαγορεύει εθνική ρύθμιση η οποία–όπως η επίμαχη εν προκειμένω —επιτρέπει τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με εργαζομένους από την ηλικία των 52 ετών— σε αντίθεση προς την αρχή της ανάγκης συνδρομής αντικειμενικού λόγου–χωρίς να υφίσταται αντικειμενικός λόγος;

δ)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως σε κάποιο από τα τρία ερωτήματα: Οφείλει το εθνικό δικαστήριο να μην εφαρμόσει την αντίθετη προς το κοινοτικό δίκαιο εθνική ρύθμιση, ισχύει δε τότε η γενική αρχή του εθνικού δικαίου κατά την οποία η σύναψη εργασίας ορισμένου χρόνου επιτρέπεται μόνο για αντικειμενικό λόγο;