Προσφυγή της Κυβερνήσεως του Γιβραλτάρ κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 9 Ιουνίου 2004

(Υπόθεση T-211/04)

(2004/C 217/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η Κυβέρνηση του Γιβραλτάρ, εκπροσωπούμενη από τους M. Llamas, lawyer, J. Temple Lang, Solicitor, A. Petersen, lawyer, και K. Nordlander, lawyer, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 9 Ιουνίου 2004, προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προσφεύγουσα στρέφεται κατά της αποφάσεως της Επιτροπής, της 30ής Μαρτίου 2004, σχετικά με το πρόγραμμα ενισχύσεως που το Ηνωμένο Βασίλειο σκοπεύει να θέσει σε εφαρμογή όσον αφορά τη μεταρρύθμιση του φόρου εισοδήματος εταιρειών από την Κυβέρνηση του Γιβραλτάρ (1). Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η προτεινόμενη φορολογική μεταρρύθμιση συνιστά κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή θεωρεί ότι η μεταρρύθμιση είναι περιφερειακά επιλεκτική, καθόσον παρέχει στις εταιρείες στο Γιβραλτάρ φορολογικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις εταιρείες στο Ηνωμένο Βασίλειο, και ότι είναι ουσιαστικά επιλεκτική, καθόσον ορισμένες ειδικές διατάξεις της παρέχουν φορολογικά πλεονεκτήματα σε ορισμένες επιχειρήσεις στο Γιβραλτάρ σε σύγκριση με άλλες επιχειρήσεις στο Γιβραλτάρ.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται πρώτον ότι η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένα τη νομοθεσία και υπέπεσε σε πλάνη εκτιμώντας ότι η προτεινόμενη φορολογική μεταρρύθμιση του Γιβραλτάρ είναι περιφερειακά επιλεκτική.

Συναφώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο ισχυρισμός ότι το Γιβραλτάρ αποτελεί τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι εσφαλμένος. Κατά την προσφεύγουσα, αυτό προκύπτει σαφώς από το εθνικό συνταγματικό, το δημόσιο διεθνές και το κοινοτικό δίκαιο.

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η προσέγγιση της Επιτροπής σχετικά με την περιφερειακή επιλεκτικότητα δεν τυγχάνει εφαρμογής στο Γιβραλτάρ. Κατά την προσφεύγουσα, η απόφαση αφορά δύο φορολογικά συστήματα που είναι εντελώς χωριστά και αλληλοαποκλείονται, οπότε οι φορολογικοί νόμοι του Γιβραλτάρ δεν μπορούν να θεωρηθούν παρεκκλίσεις από το φορολογικό δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή εφάρμοσε εσφαλμένα τους κανόνες δικαίου και υπέπεσε σε πλάνη διαπιστώνοντας ότι η φορολογική μεταρρύθμιση είναι ουσιαστικά επιλεκτική. Κατά την προσφεύγουσα, η μεταρρύθμιση είναι γενικής φύσεως και συνιστά εύλογη επιλογή οικονομικής πολιτικής για το Γιβραλτάρ.

Κατά την προσφεύγουσα, οι διατάξεις κατά τις οποίες οι μη κερδοφόρες εταιρείες δεν φορολογούνται και οι εταιρείες δεν υποχρεούνται να καταβάλλουν παρά ένα συγκεκριμένο ανώτατο ποσό, έχουν θεσπιστεί απλώς και μόνο για να αποφεύγεται η υπερφορολόγηση και δεν εφαρμόζονται επιλεκτικά σε κάποια ειδική ομάδα ή κατηγορία.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επίσης ότι η Επιτροπή εσφαλμένα διαπιστώνει, σε σχέση με τη φορολόγηση επί του μισθού και επί της ακίνητης περιουσίας που δεν επιβάλλονται στις εταιρείες που δεν έχουν ιδιόκτητες εγκαταστάσεις ή υπαλλήλους στο Γιβραλτάρ, ότι η μεταρρύθμιση απαλλάσσει τον τομέα των υπεράκτιων εταιρειών και είναι ουσιαστικά επιλεκτική λόγω αυτού. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι η Επιτροπή παρέβη συναφώς ουσιώδεις διαδικαστικούς τύπους, καθότι ούτε στο Ηνωμένο Βασίλειο ούτε στην προσφεύγουσα δόθηκε η δυνατότητα να εκφέρουν την άποψή τους επί του ζητήματος αυτού κατά την επίσημη διαδικασία έρευνας.

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η μεταρρύθμιση δεν μπορεί να θεωρηθεί επιλεκτική, καθότι η φύση της, το γενικό της πλαίσιο και τα βασικά της χαρακτηριστικά έχουν σχεδιαστεί ώστε να ευθυγραμμίζονται με τα χαρακτηριστικά της οικονομίας του Γιβραλτάρ και ειδικότερα το μικρό της μέγεθος, το περιορισμένο εργατικό δυναμικό, την κυρίαρχη θέση του τομέα των υπηρεσιών και τον απλό τρόπο λειτουργίας μιας μικρού μεγέθους διοικήσεως.

(1)  Κρατική ενίσχυση C 66 /2002 — Κρατική φορολογική μεταρρύθμιση του Γιβραλτάρ.