(2004/C 78 E/0210)

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ Ε-2983/03

υποβολή: Mihail Papayannakis (GUE/NGL) προς την Επιτροπή

(9 Οκτωβρίου 2003)

Θέμα:   Περιπτώσεις παραβίασης περιβαλλοντικής κοινοτικής νομοθεσίας

Θα μπορούσε να με ενημερώσει η Επιτροπή σε ποιές συγκεκριμένες περιπτώσεις έχει διαπιστώσει μη εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την κοινοτική νομοθεσία για το περιβάλλον; Για ποιές από αυτές η Επιτροπή έχει κινήσει διαδικασία επί παραβάσει εις βάρος της Ελλάδας;

Απάντηση της κας Wallström εξ ονόματος της Επιτροπής

(12 Νοεμβρίου 2003)

Την 21η Οκτωβρίου 2003, υπήρχαν 92 ανοικτοί φάκελοι σχετικά με τεκμαιρόμενες ή διαπιστωθείσες παραβάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας για το περιβάλλον στην Ελλάδα. Από τους 92 αυτούς ανοικτούς φακέλους, 24 αναφέρονται στην κοινοτική νομοθεσία για τη διαχείριση αποβλήτων, 19 αφορούν την οδηγία 85/337/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 97/11/ΕΚ (1), 19 άλλοι αφορούν την προστασία της φύσης, 13 αναφέρονται στην ατμοσφαιρική ρύπανση, 11 στην προστασία των υδάτων και 6 σε άλλους τομείς της κοινοτικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Σημειώνεται ότι για 42 φακέλους, η Επιτροπή, θεωρώντας ότι η Ελλάδα δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της δυνάμει της κοινοτικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας, έχει ήδη κινήσει διαδικασία επί παραβάσει, σύμφωνα με το άρθρο 226 ή το άρθρο 228 της συνθήκης ΕΚ.

Συγκεκριμένα, για 11 περιπτώσεις παραβίασης, η Επιτροπή απηύθυνε στην Ελλάδα αιτιολογημένη γνώμη, σύμφωνα με το άρθρο 226 της συνθήκης ΕΚ. Οι παραβιάσεις αυτές αναφέρονται στον καθορισμό ζωνών ειδικής προστασίας δυνάμει της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ (2), την κατασκευή εγκατάστασης επεξεργασίας λυμάτων στο Γεράνι, την επεξεργασία χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων, την προστασία της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου, την λειτουργία παράνομης χωματερής στην Παιανία, την επεξεργασία της ιλύος καθαρισμού της μονάδας της Ψυττάλειας, η λειτουργία της χωματερής του Μαρουλά στην Κρήτη, καθώς και στη μη ανακοίνωση των μέτρων μεταφοράς στην εθνική νομοθεσία για τις οδηγίες 2000/69/ΕΚ (3), 2000/76/ΕΚ (4), 2001/80/ΕΚ (5) και 2001/81/ΕΚ (6).

Εξάλλου, η Επιτροπή έχει ήδη προσφύγει στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για εννέα υποθέσεις, συγκεκριμένα στις υποθέσεις C-301/01 (μη συμμόρφωση των εθνικών μέτρων μεταφοράς στο ελληνικό δίκαιο της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ), C-119/02 (απουσία κατάλληλου συστήματος συλλογής και επεξεργασίας των αστικών λυμάτων στην περιοχή του Θριασίου πεδίου), C-420/02 (λειτουργία χωματερής στη θέση Πέρα Γαληνοί στην Κρήτη), C-163/03 (ρύπανση στην περιοχή του Θριασίου Πεδίου), C-167/03 (μη συμβατότητα της ελληνικής νομοθεσίας όσον αφορά την κυνηγητική περίοδο για τα πτηνά), C-246/03 (μη κοινοποίηση των μέτρων μεταφοράς στην εθνική νομοθεσία της οδηγίας 2000/53/ΕΚ (7)), C-247/2003 (μη κοινοποίηση των μέτρων μεταφοράς στην εθνική νομοθεσία της οδηγίας 1999/22/ΕΚ (8)), C-364/03 (συνθήκες λειτουργίας θερμοηλεκτρικού εργοστάσιου στα Λινοπεράματα Κρήτης), C-416/03 (μη κοινοποίηση των μέτρων μεταφοράς στην εθνική νομοθεσία της οδηγίας 2001/18/ΕΚ (9)).

Επίσης, η Επιτροπή, εκτιμώντας ότι η Ελλάδα δεν είχε λάβει τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση μιας απόφασης του Δικαστηρίου, κίνησε τη διαδικασία επί παραβάσει που προβλέπεται στο άρθρο 228 της συνθήκης ΕΚ. Η υπόθεση εν προκειμένω αφορά την απουσία προγραμμάτων περιστολής της ρύπανσης, τα οποία να περιλαμβάνουν ποιοτικούς στόχους όσον αφορά τις επικίνδυνες ουσίες του καταλόγου II, πρώτο εδάφιο, του παραρτήματος της οδηγίας 76/464/ΕΟΚ (10) (απόφαση της 25ης Μαΐου 2000, C-384/97), την απουσία μέτρων εγκατάστασης και θέσης σε λειτουργία αποτελεσματικού συστήματος αυστηρής προστασίας της θαλάσσιας χελώνας caretta caretta στη Ζάκυνθο (απόφαση της 30ης Ιανουαρίου 2002, C-103/00) και την μη κοινοποίηση των πληροφοριών που προβλέπονται στο άρθρο 8, παράγραφος 3 της οδηγίας 91/689/ΕΟΚ (11).

Η Επιτροπή αποφάσισε, εξάλλου, να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε δύο περιπτώσεις παραβάσεων. Την 21η Οκτωβρίου 2003, οι διαδικασίες προσφυγής βρίσκονταν σε εξέλιξη. Οι εν λόγω παραβάσεις αφορούν τη λειτουργία μεγάλου αριθμού παράνομων ή ανεξέλεγκτων χωματερών στην Ελλάδα και τον ανεπαρκή βαθμό επεξεργασίας των αστικών λυμάτων της Αθήνας.

Σημειώνεται ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στις αποφάσεις του της 5ης Ιουνίου 2003, δήλωσε ότι η Ελλάδα, μη έχοντας ανακοινώσει τα μέτρα μεταφοράς στην εθνική νομοθεσία της οδηγίας 2000/14/ΕΚ (12) (C-352/02) καθώς και τις πληροφορίες που προβλέπονται στο άρθρο 11 της οδηγίας 96/59/ΕΚ (13) (C-83/02), δεν έχει ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.

(1)  Οδηγία 97/11/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 1997, περί τροποποιήσεως της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων δημόσιων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, ΕΕ L 73 της 14.3.1997.

(2)  Οδηγία 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 2ας Απριλίου 1979, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών, ΕΕ L 103 της 25.4.1979.

(3)  Οδηγία 2000/69/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000, για οριακές τιμές βενζολίου και μονοξειδίου του άνθρακα στον αέρα του περιβάλλοντος, ΕΕ L 313 της 13.12.2000.

(4)  Οδηγία 2000/76/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Δεκεμβρίου 2000 για την αποτέφρωση των αποβλήτων, ΕΕ L 332 της 28.12.2000.

(5)  Οδηγία 2001/80/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2001, για τον περιορισμό των εκπομπών στην ατμόσφαιρα ορισμένων ρύπων από μεγάλες εγκαταστασης καύσης, ΕΕ L 309 της 27.11.2001.

(6)  Οδηγία 2001/81/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2001, σχετικά με εθνικά ανώτατα όρια εκπομπών για ορισμένους ατμοσφαιρικούς ρύπους, ΕΕ L 309 της 27.11.2001.

(7)  Οδηγία 2000/53/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Σεπτεμβρίου 2000 για τα οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους — Δηλώσης της Επιτροπής, ΕΕ L 269 της 21.10.2000.

(8)  Οδηγία 1999/22/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Μαρτίου 1999, για τη διατήρηση άγριων ζώων στους ζωολογικούς κήπους, ΕΕ L 94 της 9.4.1999.

(9)  Οδηγία 2001/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001 για τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον και για την κατάργηση της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ του Συμβουλίου — Δήλωση της Επιτροπής, ΕΕ L 106 της 17.4.2001.

(10)  Οδηγία 76/464/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 4ης Μαΐου 1976, περί ρυπάνσεως που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας, ΕΕ L 129 της 18.5.1976.

(11)  Οδηγία 91/689/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 1991, για τα επικίνδυνα απόβλητα, ΕΕ L 377 της 31.12.1991.

(12)  Οδηγία 2000/14/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Μαΐου 2000, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την εκπομπή θορύβου στο περιβάλλον από εξοπλισμό προς χρήση σε εξωτερικούς χώρους, ΕΕ L 162 της 3.7.2000.

(13)  Οδηγία 96/59/ΕΚ του Συμβουλίου της 16ης Σεπτεμβρίου 1996, για τη διάθεση των πολυχλωριοδιφενυλίων και των πολυχλωροτριφενυλίων (PCB και PCT), ΕΕ L 243 της 24.9.1996.