(2004/C 70 E/161)

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ Ε-2888/03

υποβολή: Joan Valivé (ELDR) προς την Επιτροπή

(29 Σεπτεμβρίου 2003)

Θέμα:   Νησιωτικές πτήσεις. Χαρακτηρισμός δημόσιας υπηρεσίας

Η αεροπορική μεταφορά προς τις Βαλεαρίδες νήσους αποτελεί, για πολλούς ευρωπαίους πολίτες, τον τρόπο πρόσβασης στον τόπο διακοπών τους. Για τους κατοίκους των νήσων αυτών αποτελεί ανάγκη για να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην ηπειρωτική χώρα.

Όπως ορίζεται στο άρθρο 7 του Κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ.2408/92 (1) της ΕΕ, «κάθε κράτος μέλος, κατόπιν διαβουλεύσεων με άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη και αφού ενημερώσει την Επιτροπή και τους αερομεταφορείς που εκτέλεσαν το δρομολόγιο αυτό, πρέπει να επιβάλει υποχρεώσεις παροχής δημόσιων υπηρεσιών σε τακτικές αεροπορικές γραμμές προς αερολιμένα που εξυπηρετεί περιφερειακή περιοχή ή περιοχή ανάπτυξης που βρίσκεται στο έδαφóς του ή σε γραμμή μικρής συχνότητας, προς οποιοδήποτε περιφερειακό αερολιμένα στο έδαφóς του, εφόσον οι γραμμές αυτές θεωρούνται δρομολόγια ζωτικής σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη της περιφέρειας όπου βρίσκεται ο αερολιμένας στο μέτρο που απαιτείται προκειμένου να εξασφαλίζεται, στο συγκεκριμένο δρομολόγιο επαρκής εξυπηρέτηση τακτικών αεροπορικών γραμμών που πληρούν καθορισμένα κριτήρια συνέχειας, τακτικότητας, μεταφορικής ικανότητας και τιμών, τα οποία ο αερομεταφορέας δεν επρόκειται άλλος να πληροί εάν ελάμβανε αποκλειστικά υπόψη το εμπορικό συμφέρον του».

Νομίζει η Επιτροπή ότι μπορούν να υπάρξουν εμπόδια στο να χαρακτηρίσει η κυβέρνηση της Ισπανίας τις πτήσεις που συνδέουν τους αερολιμένες των νήσων Μινόρκας, Ίμπιζας και Πάλμας με την Ιβηρική Χερσόνησο, ως πτήσεις δημοσίου συμφέροντος;

Απάντηση της κας de Palacio εξ ονόματος της Επιτροπής

(11 Νοεμβρίου 2003)

Η σκοπιμότητα της επιβολής υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας (ΥΔΥ), τηρουμένων των κριτηρίων που ορίζει το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2408/92 του Συμβουλίου της 23ης Ιουλίου 1992 για την πρόσβαση των κοινοτικών αερομεταφορέων σε δρομολόγια ενδοκοινοτικών αεροπορικών γραμμών, εμπίπτει στις αρμοδιότητες του εμπλεκόμενου κράτους μέλους. Σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 3, η Επιτροπή δεν δύναται να εκτιμήσει τη συμμόρφωση της ΥΔΥ με τον κανονισμό παρά μόνον αφού αναλύσει τα στοιχεί που καταθέτει το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, όταν οι υποχρεώσεις έχουν, πράγματι, επιβληθεί.

(1)  ΕΕ L 240 της 24.8.1992, σελ 8.