ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-0455/03

υποβολή: Graham Watson (ELDR) προς την Επιτροπή

(19 Φεβρουαρίου 2003)

Θέμα: Αλλεργίες από τα τρόφιμα καιλικά που χρησιμοποιούνται στα εστιατόρια

Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησής μου Ε-2809/02(1) και της απάντησης που έλαβα από τον Επίτροπο Byrne στις 12 Νοεμβρίου 2002, ερωτώ την Επιτροπή ποιος είναι ο τελικός καταναλωτής των τροφίμων, αν όχι ο πελάτης του εστιατορίου, δηλαδή ο άνθρωπος που τρώει το γεύμα·

Μπορεί η Επιτροπή να ορίσει την ελάχιστη έκταση τυπωμένου κειμένου στις συσκευασίες τροφίμων όσον αφορά τη σήμανση τωνλικών·

(1) ΕΕ C 52 E της 6.3.2003, σελ. 218.

Απάντηση του κ. Byrne εξ ονόματος της Επιτροπής

(18 Μαρτίου 2003)

Συμπληρώνοντας την απάντηση της στη γραπτή ερώτηση E-2809/02 του αξιότιμου βουλευτή, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η οδηγία 2000/13/ΕΚ(1) καθορίζει τον κατάλογο των ενδείξεων οι οποίες οφείλουν να εμφανίζονται στις ετικέτες τροφίμων που προορίζονται να διατεθούν στον τελικό καταναλωτή σε εστιατόρια, νοσοκομεία, κυλικεία και άλλες παρόμοιες μονάδες ομαδικής εστίασης.

Οι δεσμεύσεις λοιπόν σχετικά με την επισήμανση επιβάλλονται στα τρόφιμα που έχουν αγοραστεί από τα εστιατόρια με σκοπό την παρασκευή των γευμάτων, όχι όμως στα γεύματα που στην ουσία σερβίρονται σε αυτά τα εστιατόρια.

Η αναφερθείσα οδηγία δεν μπορεί να ορίσει την ελάχιστη έκταση τυπωμένου κειμένου στις συσκευασίες τροφίμων, αλλά προβλέπει, σύμφωνα με το άρθρο 13, ότι οι ενδείξεις επισήμανσης πρέπει να είναι εύκολα κατανοητές και να αναγράφονται σε εμφανή θέση και με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ευδιάκριτες, ευανάγνωστες και ανεξίτηλες.

(1) Οδηγία 2000/13/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2000, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την επισήμανση, την παρουσίαση και τη διαφήμιση των τροφίμων, ΕΕ L 109 της 6.5.2000.