ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-0334/03

υποβολή: Cristiana Muscardini (UEN) προς το Συμβούλιο

(10 Φεβρουαρίου 2003)

Θέμα: Διεύρυνση του ΝΑΤΟ και αμυντική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η Διάσκεψη Κορυφής των 19 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ, που πραγματοποιήθηκε στην Πράγα στις 21 και 22 Νοεμβρίου 2002, παρουσία των ηγετών 27 χωρών που είναι συνδεδεμένες με την Ατλαντική Συμμαχία, εξέτασε, μεταξύ άλλων, δύο θέματα θεμελιώδους σημασίας: τον εκσυγχρονισμό της στρατηγικής ικανότητας του ΝΑΤΟ και την διεύρυνσή του, τρία χρόνια μετά την ένταξη σε αυτό των τριών πρώτων χωρών που ήσαν μέλη του σοβιετικού μπλοκ.

Ο επαναπροσδιορισμός της πολιτικο-στρατηγικής φυσιογνωμίας της Ατλαντικής Συμμαχίας κατέστη απαραίτητη λόγω της ολοένα και μεγαλύτερης ποικιλίας των εστιών αστάθειας και ανασφάλειας (έναντι της άλλοτε κυριότερης απειλής που αποτελούσε η Σοβιετική Ένωση) και την επέκταση των καθηκόντων που ανετέθησαν στο ΝΑΤΟ από το στρατηγικό Σχέδιο του 1991 και του 1999, που προέβλεπε την ανάσχεση της διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής, την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Από τα αποτελέσματα της Διάσκεψης της Πράγας συνάγεται ότι η Ατλαντική Συμμαχία φαίνεται ως να ήτο ο πολιτικός και στρατιωτικός στυλοβάτης της νέας ευρωπαϊκής ασφάλειας, μολονότι η Διάσκεψη αυτή δεν κατόρθωσε να επιλύσει όλα τα πολιτικά και θεσμικά προβλήματα της ίδιας της Συμμαχίας.

Μπορεί το Συμβούλιο να απαντήσει στα εξής ερωτήματα:

1. Θεωρεί το ΝΑΤΟ ως μία συμμαχία με την παραδοσιακή σημασία του όρου, ή μία αρχική μορφή ενός νέου και αποτελεσματικότερου συστήματος συλλογικής ασφάλειας·

2. Και στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ, πως τίθενται και πως αναπτύσσονται οι σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων πολιτειών·

3. Στο στρατιωτικό επίπεδο, τι είδους σχέση θαπάρχει μεταξύ της Δύναμης ταχείας επέμβασης της Ένωσης και της Δύναμης ταχείας αντιδράσεως του ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι από τις 19 χώρες του ΝΑΤΟ, οι 17 είναι ευρωπαϊκές·

4. Ποιος είναι, στο πλαίσιο αυτό, ο ρόλος της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης·

5. Μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η φόρμουλα των ενισχυμένων συνεργασιών μπορεί να εξασφαλίζει στις χώρες που τηνποστηρίζουν την απαραίτητη αποτελεσματικότητα για μια αυτόνομη αμυντική πολιτική·

Απάντηση

(21 Ιουλίου 2003)

Το Συμβούλιοπενθυμίζει στην αξιότιμη κυρία Βουλευτή ότι η εκτίμηση της φύσης ή της αποτελεσματικότητας ενός άλλου διεθνούς οργανισμού, όπως το ΝΑΤΟ, δεν είναι αρμοδιότητα του Συμβουλίου, και ότι οι σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελούν το αντικείμενο ενός άμεσου διμερούς διαλόγου συνεχούς και σε όλα τα επίπεδα, στα πλαίσια του νέου διατλαντικού θεματολογίου.

Κατά τον ίδιο τρόπο, το Συμβούλιο τηςπενθυμίζει ότι τα κράτη που είναι μέλη τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ, μπορούν να δηλώσουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους και στον μεν και στη δε. Όσον αφορά τις μονάδες ταχείας αντίδρασης, μπορούν να δηλωθούν στους δύο οργανισμούς, και να χρησιμοποιηθούν ενδεχομένως σύμφωνα με τις ιδιαίτερές τους διαδικασίες.

Όσον αφορά τα στοιχεία ταχείας αντίδρασης της ΕΕ το Συμβούλιο συμφώνησε να αναθέσει στα προπαρασκευαστικά του όργανα να ολοκληρώσουν το συντομότερο δυνατό τις εργασίες βάσει των ακόλουθων γενικών αρχών:

- αντίδραση μέσα σε 5 ως 30 ημέρες, η λιγότερο,

- απλούστευση των διαδικασιών διαχείρισης κρίσεων σύμφωνα με τις επιχειρησιακές ανάγκες της ταχείας αντίδρασης,

- σχεδιασμός εκ των προτέρων που θα βασίζεται σε ενδεικτικά σενάρια,

- συγκεκριμένος προσδιορισμός στοιχείων ταχείας αντίδρασης στον Κατάλογο των Δυνάμεων του στόχου του Ελσίνκι,

- αναλυτικοί κανόνες της χρήσης της συμπεφωνημένης έννοιας του εθνικού πλαισίου και άλλων εννοιών που ενδέχεται να συμφωνηθούν.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που έγινε στη Νίκαια στις 7, 8 και 9 Δεκεμβρίου 2000 και της συνόδου του Συμβουλίου των Υπουργών της ΔΕΕ που έγινε στη Μασσαλία στις 13 Νοεμβρίου 2000, το Συμβούλιο ενέκρινε αποφάσεις αρχής για την ενσωμάτωση από την ΕΕ των κατάλληλων αρμοδιοτήτων στον τομέα των καθηκόντων του Πέτερσμπεργκ.

Η συνθήκη της Νίκαιας εισήγαγε στη συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένα νέο άρθρο 27 Β που ορίζει ότι οι ενισχυμένες συνεργασίες που θεσπίσθηκαν από τη συνθήκη δεν μπορούν να αφορούν θέματα που έχουν στρατιωτικές συνέπειες ή συνέπειες στον τομέα της άμυνας. Η εξέταση ενδεχόμενης τροποποίησης αυτών των διατάξεων θαπαγόταν πάντως στις εργασίες που διεξάγονται σήμερα στα πλαίσια της Συνέλευσης για το μέλλον της Ευρώπης.