ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-1352/01

υποβολή: Richard Corbett (PSE) προς την Επιτροπή

(7 Μαΐου 2001)

Θέμα: Τρίκυκλα για αναπήρους

Είναι άραγε ενήμερη η Επιτροπή του γεγονότος ότι τρίκυκλα που κατασκευάζονται για αναπήρους σε ένα κράτος μέλος δεν μπορούν πάντα να χρησιμοποιηθούν από αναπήρους σε άλλα κράτη μέλη λόγω διαφορετικών διατάξεων, όχι μόνον όσον αφορά στο είδος των απαιτούμενων ειδικών αδειών, αλλά ακόμη και στην ίδια τη δυνατότητα χορήγησης των αδειών οδήγησης τέτοιων οχημάτων σε αναπήρους;

Σκοπεύει άραγε η Επιτροπή να ασχοληθεί με αυτό το θέμα;

Απάντηση της κ. de Palacio εξ ονόματος της Επιτροπής

(13 Ιουλίου 2001)

Η κοινοτική νομοθεσία, με βάση την άδεια οδήγησης(1) και την έγκριση τύπου(2), διακρίνει δύο κατηγορίες τρικύκλων: τρίκυκλα που αναπτύσσουν μέγιστη ταχύτητα εκ σχεδιασμού ανώτερη των 45 χιλιομέτρων την ώρα (km/h) και τρίκυκλα που αναπτύσσουν κατώτερες ταχύτητες.

Πρέπει να σημειωθεί ότι τα καλούμενα ελαφρά τρίκυκλα και τετράκυκλα τα οποία δεν εμπίπτουν στο πεδίο της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ για την άδεια οδήγησης, παραμένουν ζήτημα εθνικής αρμοδιότητας. Επομένως κάθε κράτος μέλος μπορεί να εκπονεί τους δικούς του κανόνες σχετικά με τη χρήση τους.

Ωστόσο, εάν ένας πολίτης διαθέτει άδεια οδήγησης για τρίκυκλο μέγιστης ταχύτητας εκ σχεδιασμού ανώτερης των 45 km/h και το εν λόγω τρίκυκλο έχει προσαρμοστεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προαναφερθείσας οδηγίας για την άδεια οδήγησης, τότε εξασφαλίζεται αμοιβαία αναγνώριση μεταξύ κρατών μελών.

Διαφορές μεταξύ κρατών μελών σημειώνονται επειδή με βάση το σημείο 5 του παραρτήματος ΙΙΙ της προαναφερθείσας οδηγίας, επιτρέπεται στα κράτη μέλη να θέτουν πρότυπαψηλότερα των ελαχίστων που προβλέπονται στο παράρτημα ΙΙΙ για την έκδοση ή επακόλουθη αναθεώρηση της άδειας οδήγησης. Είναι ιδίως προφανές ότι η αξιολόγηση της ικανότητας ενός ατόμου με ειδικές ανάγκες να οδηγεί και των προϋποθέσεων που πρέπει να πληροί αποφασίζεται από τις σχετικές εθνικές ιατρικές αρχές που είναι αρμόδιες για την ιατρική εξέταση. Το στοιχείο αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε ελαφρές διαφορές ερμηνείας της ταυτόσημης συναφούς νομοθεσίας όχι μόνο μεταξύ κρατών μελών αλλά και μεταξύ αρμοδίων ιατρικών αρχών εντός ενός κράτους μέλους, λόγω αναπόφευκτων διαφορών γνώμης μεταξύ ιατρών.

Η Επιτροπή επιθυμεί να προαγάγει την κινητικότητα και την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Για το λόγο αυτό έχει αναληφθεί δράση για την εξέταση των μέτρων που λαμβάνονται στα διάφορα κράτη μέλη προκειμένου να εναρμονιστεί περισσότερο η προσέγγιση σε όλη την Κοινότητα.

(1) Οδηγία 91/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 29ης Ιουλίου 1991 για την άδεια οδήγησης, ΕΕ L 237 της 24.8.1991.

(2) Οδηγία 92/61/ΕΟΚ της 30ής Ιουνίου 1992 περί εγκρίσεως τύπου των δικύκλων ή τρικύκλων μηχανοκινήτων οχημάτων, ΕΕ L 225 της 10.8.1992.