Προσφυγή της 13ης Μαρτίου 2023 — Miskolci Egyetem κατά Συμβουλίου και Επιτροπής

(Υπόθεση T-139/23)

(2023/C 235/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Miskolci Egyetem (Miskolc, Ουγγαρία) (εκπρόσωποι: V. Łuszcz και K. Bendzsel-Varga, δικηγόροι)

Καθών: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει εν μέρει το άρθρο 2, παράγραφος 2, της εκτελεστικής απόφασης (EΕ) 2022/2506 του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 2022 (1), στο μέτρο που αναφέρεται σε «οποιαδήποτε οντότητα ανήκει σε τέτοιο καταπίστευμα δημόσιου συμφέροντος» και στο μέτρο που η εν λόγω διάταξη της απόφασης 2022/2506 αφορά το προσφεύγον·

—	να ακυρώσει την κοινή δήλωση των Επιτρόπων J. Hahn και M. Gabriel, της 26ης Ιανουαρίου 2023, σχετικά με την εφαρμογή της εκτελεστικής απόφασης του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 2022, όσον αφορά τα ουγγρικά καταπιστεύματα δημοσίου συμφέροντος, στο μέτρο που αφορά το προσφεύγον·

—

να ακυρώσει τις ανακοινώσεις της Επιτροπής της 20ής Ιανουαρίου, της 21ης Φεβρουαρίου και της 3ης Μαρτίου 2023, οι οποίες έχουν δημοσιευθεί ως «Disclaimers» ή ως «FAQ» στη διαδικτυακή πύλη τόσο του προγράμματος ERASMUS+ όσο και του προγράμματος «Ορίζοντας Ευρώπη» και στις οποίες παραπέμπει η ως άνω κοινή δήλωση, στο μέτρο που οι ανακοινώσεις αυτές αφορούν το προσφεύγον·

—	να ακυρώσει την πράξη της Επιτροπής, η οποία περιέχεται στο από 21 Φεβρουαρίου 2023 έγγραφο που απέστειλε ο EACEA στον συντονιστή της κοινοπραξίας για το έργο Enhancing sport organisations and management, στο μέτρο που η εν λόγω πράξη αφορά το προσφεύγον·

—	να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το Συμβούλιο και την Επιτροπή, καθώς και οποιονδήποτε ασκήσει παρέμβαση υπέρ τους.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, το προσφεύγον προβάλλει τέσσερις λόγους.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση του κανονισμού (EΕ, Ευρατόμ) 2020/2092 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2020 (στο εξής: κανονισμός περί αιρεσιμότητας), (2) της υποχρέωσης αιτιολογήσεως, της αρχής της αναλογικότητας, του άρθρου 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κανονισμού (EΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018 (3).

—

Το προσφεύγον υποστηρίζει ότι η Επιτροπή και το Συμβούλιο (i) δεν απέδειξαν κατά πόσον η παράβαση σχετίζεται με τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση του προϋπολογισμού της Ένωσης ή την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης ούτε απέδειξαν την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράβασης και της σοβαρής απειλής για τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση του προϋπολογισμού της Ένωσης ή την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης· και (ii) δεν απέδειξαν την αναλογικότητα του μέτρου σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 3, του κανονισμού περί αιρεσιμότητας. Το προσφεύγον υποστηρίζει, περαιτέρω, ότι η Επιτροπή και το Συμβούλιο υπέπεσαν σε πλάνη εκτιμήσεως και παρέβησαν τον κανονισμό περί αιρεσιμότητας, καθώς και τη συναφή υποχρέωση αιτιολογήσεως.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής του τεκμηρίου της αθωότητας, καθώς και των αρχών της ίσης μεταχείρισης και της απαγόρευσης των διακρίσεων.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος δραστηριοποίησης σε ανόθευτη αγορά (άρθρο 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνδυασμό με τα άρθρα 101-108 ΣΛΕΕ).

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και παράβαση ουσιώδους τύπου.

Στο πλαίσιο του πρώτου, του δεύτερου και του τέταρτου λόγου ακυρώσεως, το προσφεύγον προβάλλει επίσης ένσταση ελλείψεως νομιμότητας του κανονισμού περί αιρεσιμότητας σε περίπτωση που γίνει δεκτό ότι αποκλείει ατομικές εξαιρέσεις από την εφαρμογή της προσβαλλόμενης απόφασης.

(1) Εκτελεστική απόφαση (EΕ) 2022/2506 του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 2022, σχετικά με μέτρα για την προστασία του προϋπολογισμού της Ένωσης από παραβιάσεις των αρχών του κράτους δικαίου στην Ουγγαρία (ΕΕ 2022, L 325, σ. 94).

(2) Κανονισμός (EΕ, Ευρατόμ) 2020/2092 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2020, περί γενικού καθεστώτος αιρεσιμότητος για την προστασία του προϋπολογισμού της Ένωσης (ΕΕ 2020, L 433I, σ. 1).

(3) Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1296/2013, (ΕΕ) αριθ. 1301/2013, (ΕΕ) αριθ. 1303/2013, (ΕΕ) αριθ. 1304/2013, (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, (ΕΕ) αριθ. 1316/2013, (ΕΕ) αριθ. 223/2014, (ΕΕ) αριθ. 283/2014 και της απόφασης αριθ. 541/2014/ΕΕ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 (ΕΕ 2018, L 193, σ. 1).