—

να ακυρώσει τον κανονισμό (EΕ) 2022/1854 του Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 2022, σχετικά με παρέμβαση έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση των υψηλών τιμών ενέργειας (ΕΕ 2022, L 261, σ. 1)·

—

να ακυρώσει τον ως άνω κανονισμό, στο μέτρο που επιβάλλει υποχρεωτικό ανώτατο όριο στα αγοραία έσοδα των παραγωγών που προκύπτουν από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τις πηγές που αναφέρονται στο άρθρο 7, παράγραφος 1, καθώς και στο μέτρο που παρέχει σε κάθε κράτος μέλος την εξουσία να προβαίνει, προς όφελος του Δημοσίου, σε κατάσχεση (εθνικοποίηση) των «πλεοναζόντων εσόδων» των εν λόγω παραγωγών (όπως ορίζονται στα άρθρο 2, σημείο 9, του κανονισμού).

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε αναρμοδιότητα

Ο κανονισμός (EΕ) 2022/1854 του Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 2022, εκδόθηκε κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης, λόγω αναρμοδιότητας του Συμβουλίου. Το άρθρο 122 ΣΛΕΕ θεσπίζει μεν την αρμοδιότητα του Συμβουλίου να παρεμβαίνει σε περιπτώσεις κρίσης στον τομέα της ενέργειας, ωστόσο η συγκεκριμένη διάταξη της Συνθήκης έχει πολύ περιορισμένο πεδίο εφαρμογής και τα μέτρα παρέμβασης που προβλέπει ο κανονισμός υπερακοντίζουν το εν λόγω πεδίο εφαρμογής. Κατά το άρθρο 122, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, το Συμβούλιο μπορεί να θεσπίζει τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κατάστασης, ιδίως εάν ανακύψουν σοβαρές δυσκολίες στον εφοδιασμό με ορισμένα προϊόντα, ιδίως στον τομέα της ενέργειας. Κατά συνέπεια, το άρθρο 122 ΣΛΕΕ δεν παρέχει στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης νομοθετική αρμοδιότητα να θεσπίζει μέτρα για την αντιμετώπιση οικονομικών κρίσεων, αλλά μόνον αρμοδιότητα να παρεμβαίνει σε περίπτωση σοβαρών δυσκολιών στον εφοδιασμό με ορισμένα προϊόντα, ιδίως στον τομέα της ενέργειας.

2.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας

Ο κανονισμός (EΕ) 2022/1854 του Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 2022, παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας. Το άρθρο 122 ΣΛΕΕ επιτρέπει μόνον κατάλληλα μέτρα, όμως η πρόβλεψη υποχρεωτικού ανώτατου ορίου στα αγοραία έσοδα δεν συνιστά κατάλληλο μέτρο, διότι δεν σχετίζεται άμεσα με τη διαμόρφωση των τιμών της ενέργειας. Οι τιμές θα παραμείνουν και θα εξελίσσονται όπως πάντα, με ή χωρίς την επιβολή ανώτατων ορίων στα έσοδα. Επιπλέον, η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου δεν θα αλλάξει με την εισαγωγή ανώτατων ορίων στα έσοδα και την επιβολή φόρων επί των αγοραίων εσόδων.

3.

Ο τρίτος λόγος στηρίζεται σε προσβολή του δικαιώματος της ιδιοκτησίας

Το γεγονός ότι τα θεσπιζόμενα με τον κανονισμό μέτρα είναι αντίθετα προς την αρχή της αναλογικότητας, καθόσον το υποχρεωτικό ανώτατο όριο στα αγοραία έσοδα το οποίο προβλέπει ο κανονισμός επιβάλλεται στους παραγωγούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, καθώς και η εξουσία που παρέχεται σε κάθε κράτος μέλος να προβαίνει, προς όφελος του Δημοσίου, σε κατάσχεση (εθνικοποίηση) των «πλεοναζόντων εσόδων» των εν λόγω παραγωγών παραβιάζουν το θεμελιώδες δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Η εφαρμογή του άρθρου 122, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) συνιστά μια εκ των πτυχών του δημόσιου συμφέροντος της Κοινότητας. Ως εκ τούτου, είναι δυνατόν να επιβληθούν περιορισμοί στην άσκηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας κατ’ εφαρμογήν του εν λόγω άρθρου, υπό τον όρο ότι το προβλεπόμενο στον κανονισμό (EΕ) 2022/1854 του Συμβουλίου, της 6ης Οκτωβρίου 2022, ανώτατο όριο στα αγοραία έσοδα, το οποίο επιβάλλεται στους παραγωγούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, καθώς και η κατάσχεση των «πλεοναζόντων εσόδων» προς όφελος του Δημοσίου δεν αντίκεινται στην αρχή της αναλογικότητας και δεν θίγουν το ουσιώδες περιεχόμενο του δικαιώματος αυτού.