1)

Εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2014/42 (1), ιδίως του άρθρου 4 αυτής, καθώς και της αποφάσεως-πλαισίου 2005/212 (2), ιδίως του άρθρου 2 αυτής, εθνική ρύθμιση δυνάμει της οποίας εθνικό δικαστήριο αποφαίνεται επί της δήμευσης των προϊόντων εγκλήματος στο πλαίσιο χωριστής διαδικασίας σχετικά με τα παρανόμως αποκτηθέντα περιουσιακά στοιχεία, η οποία διακρίνεται από την κύρια ποινική διαδικασία, σε χρονικό σημείο προγενέστερο της διακρίβωσης της διαπράξεως ποινικού αδικήματος και της καταδίκης προσώπου για το εν λόγω αδίκημα, και η οποία προβλέπει επίσης τη δήμευση βάσει υλικού που αντλείται από τη δικογραφία της ποινικής υποθέσεως;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει η ρύθμιση περί προσβάσεως στο υλικό της δικογραφίας διαδικασίας σχετικά με παρανόμως αποκτηθέντα περιουσιακά στοιχεία να θεωρηθεί σύμφωνη με το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη που κατοχυρώνεται στο άρθρο 47 του Χάρτη και στο άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/42;

3)

Έχει η αρχή της υπεροχής του δικαίου της Ένωσης την έννοια ότι δεν επιτρέπει στο Συνταγματικό Δικαστήριο κράτους μέλους, ενώπιον του οποίου ασκήθηκε συνταγματική προσφυγή κατά εθνικής ρυθμίσεως κριθείσας ασύμβατης με το δίκαιο της Ένωσης, να αποφανθεί ότι έχει εφαρμογή η αρχή της ασφάλειας δικαίου και ότι τα έννομα αποτελέσματα της εν λόγω ρυθμίσεως διατηρούνται για το χρονικό διάστημα κατά το οποίο αυτή βρισκόταν σε ισχύ;