1)

Πρέπει να θεωρηθεί ότι το άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχεία γ' έως στ', και τα άρθρα 2, 3 και 4 της οδηγίας 2010/13/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου 2010, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παροχή υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων, ερμηνευόμενα υπό το πρίσμα του σκοπού αποφυγής κατάστασης διττής δικαιοδοσίας ο οποίος διατυπώνεται στις αιτιολογικές σκέψεις 34 και 35 της εν λόγω οδηγίας, καθώς και το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ και το άρθρο 49 ΣΛΕΕ, έχουν την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτά η επιβολή κύρωσης σε πρόσωπο από ρυθμιστική αρχή η οποία θεωρεί ότι το κράτος μέλος στο οποίο υπάγεται η ίδια είναι αυτό στο οποίο είναι εγκατεστημένο το εν λόγω πρόσωπο που θα πρέπει να θεωρηθεί πάροχος υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων, μολονότι ένα πρώτο κράτος μέλος έχει εκτιμήσει προηγουμένως ότι έχει δικαιοδοσία σε σχέση με τη συγκεκριμένη υπηρεσία οπτικοακουστικών μέσων για την οποία έχει χορηγήσει παραχώρηση;

2)

Πρέπει να γίνει δεκτό ότι η αρχή της καλόπιστης συνεργασίας, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ (πρώην άρθρο 10 ΣΕΚ), έχει την έννοια ότι επιβάλλει την υποχρέωση στο κράτος μέλος που επιθυμεί να έχει δικαιοδοσία επί της ως άνω υπηρεσίας, μολονότι ένα πρώτο κράτος μέλος ασκεί ήδη την εν λόγω δικαιοδοσία, να ζητήσει από το πρώτο κράτος μέλος να ανακαλέσει την παραχώρηση που χορήγησε σχετικά με την εν λόγω υπηρεσία οπτικοακουστικών μέσων και, σε περίπτωση άρνησής του να πράξει κάτι τέτοιο, να υποβάλει την υπόθεση στην κρίση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζητώντας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ασκήσει προσφυγή λόγω παραβάσεως κατά του πρώτου κράτους μέλους (άρθρο 258 ΣΛΕΕ) ή να ασκήσει το ίδιο προσφυγή λόγω παραβάσεως (άρθρο 259 ΣΛΕΕ), καθώς και την υποχρέωση να απέχει από κάθε ουσιαστική ή νομική ενέργεια με την οποία προβάλλει την αξίωσή του να έχει δικαιοδοσία επί της εν λόγω υπηρεσίας, μέχρις ότου το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφανθεί ότι έχει όντως δικαιοδοσία;

3)

Συνεπάγεται κατ’ ανάγκην η ως άνω αρχή ότι το κράτος μέλος που θα επιθυμούσε να έχει τη δικαιοδοσία επί υπηρεσίας οπτικοακουστικών μέσων, μολονότι ένα πρώτο κράτος μέλος την ασκεί ήδη, θα έπρεπε, προτού προβεί σε οποιαδήποτε ουσιαστική ή νομική ενέργεια με την οποία προβάλλει την αξίωσή του να έχει δικαιοδοσία επί της εν λόγω υπηρεσίας και, ανεξαρτήτως της κίνησης των διαδικασιών που μνημονεύθηκαν στο δεύτερο προδικαστικό ερώτημα,

4)

Ασκεί επιρροή στην απάντηση που πρέπει να δοθεί στο δεύτερο και στο τρίτο προδικαστικό ερώτημα το γεγονός ότι η αρμόδια για τη ρύθμιση των οπτικοακουστικών μέσων αρχή διαθέτει διακριτή νομική προσωπικότητα και διακριτά μέσα δράσης από το κράτος μέλος στο οποίο υπάγεται;

5)

Σε περίπτωση που το πρώτο κράτος μέλος χορήγησε παραχώρηση σε σχέση με υπηρεσία οπτικοακουστικών μέσων, πρέπει να θεωρηθεί ότι το άρθρο 344 ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ και την προμνησθείσα οδηγία 2010/13/ΕΕ, δεν επιτρέπει σε εθνικό δικαστήριο του δεύτερου κράτους μέλους να αποφανθεί ότι ορθώς η ρυθμιστική αρχή του δεύτερου κράτους μέλους έκρινε ότι είχε δικαιοδοσία να ελέγχει την εν λόγω υπηρεσία, δεδομένου ότι, τοιουτοτρόπως, το συγκεκριμένο δικαστήριο θα έκρινε εμμέσως ότι το πρώτο κράτος μέλος ερμήνευσε εσφαλμένως τη δικαιοδοσία του και θα αποφαινόταν εμμέσως επί διαφοράς μεταξύ δύο κρατών μελών σχετικά με την ερμηνεία ή/και την εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης; Σε τέτοια περίπτωση, θα πρέπει το εθνικό δικαστήριο του δεύτερου κράτους μέλους να περιοριστεί να ακυρώσει την απόφαση της προμνησθείσας ρυθμιστικής αρχής, καθότι το πρώτο κράτος μέλος έχει ήδη χορηγήσει παραχώρηση σε σχέση με την επίμαχη υπηρεσία οπτικοακουστικών μέσων;