α)

Πρέπει να εκδοθεί από δικαστή Ευρωπαϊκή Εντολή Έρευνας (στο εξής: EΕΕ) για την απόκτηση αποδεικτικών στοιχείων που βρίσκονται ήδη στο κράτος εκτέλεσης (εν προκειμένω: Γαλλία), εάν κατά το δίκαιο του κράτους έκδοσης (εν προκειμένω: Γερμανία) η διεξαγωγή αποδείξεων, στην οποία θα στηριζόταν παρόμοια εγχώρια υπόθεση, θα έπρεπε να διαταχθεί από τον δικαστή;

β)

Ισχύει τούτο, επικουρικώς, τουλάχιστον όταν το κράτος εκτέλεσης έχει εφαρμόσει το σχετικό μέτρο στο έδαφος του κράτους έκδοσης, προκειμένου να θέσει, στη συνέχεια, τα αντληθέντα δεδομένα στη διάθεση των ανακριτικών αρχών του κράτους έκδοσης που ενδιαφέρονται για τα δεδομένα αυτά με σκοπό την άσκηση ποινικής δίωξης;

γ)

Πρέπει η ΕΕΕ για την απόκτηση αποδεικτικών στοιχείων να εκδίδεται πάντοτε από δικαστή (ή από ανεξάρτητο όργανο που δεν εμπλέκεται σε ποινικές έρευνες), ανεξάρτητα από τους εθνικούς κανόνες δικαιοδοσίας του κράτους έκδοσης, εφόσον το μέτρο αφορά σοβαρή παρέμβαση σε θεμελιώδη δικαιώματα υψηλού επιπέδου;

α)

Αποκλείει το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 2014/41 ΕΕΕ σχετική με τη διαβίβαση δεδομένων τα οποία είναι ήδη διαθέσιμα στο κράτος εκτέλεσης (Γαλλία) από την παρακολούθηση τηλεπικοινωνιών –ιδίως δεδομένα κίνησης και θέσης και καταγραφές περιεχομένου επικοινωνιών–, εάν η παρακολούθηση που διενεργήθηκε από το κράτος εκτέλεσης κάλυπτε όλους τους συνδρομητές υπηρεσίας επικοινωνιών, η ΕΕΕ επιδιώκει τη διαβίβαση των δεδομένων όλων των συνδέσεων που χρησιμοποιούνται στην επικράτεια του κράτους έκδοσης και δεν υπήρχαν συγκεκριμένες ενδείξεις για τη τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων από τους εν λόγω μεμονωμένους χρήστες ούτε κατά τον χρόνο της διαταγής και εκτέλεσης του μέτρου παρακολούθησης ούτε κατά τον χρόνο έκδοσης της ΕΕΕ;

β)

Αποκλείει το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 2014/41 μία τέτοια ΕΕΕ όταν η ακεραιότητα των δεδομένων που αντλήθηκαν με το μέτρο παρακολούθησης δεν μπορεί να ελεγχθεί από τις αρχές του κράτους εκτέλεσης λόγω εκτεταμένου απορρήτου;

α)

Αποκλείει το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας 2014/41 ΕΕΕ σχετική με τη διαβίβαση δεδομένων για τις τηλεπικοινωνίες που είναι ήδη διαθέσιμα στο κράτος εκτέλεσης (Γαλλία) σε περίπτωση που το μέτρο παρακολούθησης του κράτους εκτέλεσης στο οποίο στηρίζεται η διεξαγωγή αποδείξεων θα ήταν απαράδεκτο με βάση το δίκαιο του κράτους έκδοσης (Γερμανία) σε παρόμοια εγχώρια υπόθεση;

β)

Επικουρικώς: ισχύει τούτο σε κάθε περίπτωση εάν το κράτος εκτέλεσης πραγματοποίησε την παρακολούθηση στο έδαφος του κράτους έκδοσης και προς το συμφέρον αυτού;

α)

Συνιστά παρακολούθηση τηλεπικοινωνιών, κατά την έννοια του άρθρου 31 της οδηγίας 2014/41, ένα μέτρο που συνδέεται με τη διείσδυση σε τερματικές συσκευές με σκοπό την άντληση δεδομένων κίνησης, θέσης και επικοινωνίας μιας υπηρεσίας επικοινωνιών μέσω διαδικτύου;

β)

Πρέπει η κοινοποίηση κατά το άρθρο 31, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/41 να απευθύνεται πάντοτε σε δικαστή ή ισχύει τούτο, τουλάχιστον, όταν το μέτρο που σχεδιάζει το κράτος παρακολούθησης (Γαλλία) θα μπορούσε να διαταχθεί μόνον από δικαστή κατά το δίκαιο του κράτους στο οποίο απευθύνεται η κοινοποίηση (Γερμανία) στο πλαίσιο παρόμοιας εγχώριας υποθέσεως;

γ)

Στο μέτρο που το άρθρο 31 της οδηγίας 2014/41 εξυπηρετεί επίσης την ατομική προστασία των οικείων χρηστών τηλεπικοινωνιών, καλύπτει αυτό και τη χρήση των δεδομένων για την άσκηση ποινικής δίωξης στο κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται η κοινοποίηση (Γερμανία) και, σε τέτοια περίπτωση, είναι ο εν λόγω σκοπός ισοδύναμος με τον περαιτέρω σκοπό της προστασίας της κυριαρχίας του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η κοινοποίηση;

α)

Σε περίπτωση απόκτησης αποδεικτικών στοιχείων βάσει ΕΕΕ που αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης, μπορεί να προκύψει απαγόρευση χρήσεως των αποδεικτικών στοιχείων άμεσα από την αρχή της αποτελεσματικότητας κατά το δίκαιο της Ένωσης;

β)

Σε περίπτωση απόκτησης αποδεικτικών στοιχείων βάσει ΕΕΕ που αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης, συνεπάγεται η αρχή της ισοδυναμίας κατά το δίκαιο της Ένωσης απαγόρευση χρήσεως των αποδεικτικών στοιχείων, εάν το μέτρο που διέπει την άντληση αποδεικτικών στοιχείων στο κράτος εκτέλεσης δεν θα μπορούσε να διαταχθεί σε παρόμοια εγχώρια υπόθεση στο κράτος έκδοσης και τα αποδεικτικά στοιχεία που θα είχαν αποκτηθεί βάσει τέτοιου παράνομου εθνικού μέτρου δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους έκδοσης;

γ)

Αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης, ιδίως στην αρχή της αποτελεσματικότητας, η δικαιολόγηση της αξιοποιήσεως αποδεικτικών στοιχείων στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας, τα οποία αποκτήθηκαν κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης ακριβώς λόγω ελλείψεως υποψίας αξιόποινης πράξης, βάσει σταθμίσεως συμφερόντων που στηρίζεται στη σοβαρότητα των αξιόποινων πράξεων οι οποίες έγιναν γνωστές, πρώτη φορά, κατόπιν της εκτιμήσεως των αποδεικτικών στοιχείων;

δ)

Επικουρικώς: συνάγεται από το δίκαιο της Ένωσης, ιδίως από την αρχή της αποτελεσματικότητας, ότι οι παραβάσεις του δικαίου της Ένωσης κατά την απόκτηση αποδεικτικών στοιχείων στο πλαίσιο εθνικής ποινικής διαδικασίας δεν είναι δυνατόν να μην έχουν απολύτως καμία συνέπεια, ακόμη και στην περίπτωση σοβαρών αδικημάτων, και, ως εκ τούτου, επιβάλλεται να λαμβάνονται υπόψη υπέρ του κατηγορουμένου, τουλάχιστον στο επίπεδο της εκτιμήσεως των αποδεικτικών στοιχείων ή της επιμετρήσεως της ποινής;