—

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να ακυρώσει την απόφαση C (2019) 4228 τελικό (1) της Επιτροπής, της 11ης Ιουνίου 2019, στην υπόθεση M.8713 — Tata Steel/thyssenkrupp/JV·

—

επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου να αποφανθεί κατά τρόπο σύμφωνο με την απόφαση του Δικαστηρίου· και

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα των διαδικασιών ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

1.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος περιλαμβάνει δύο σκέλη, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο αφενός, δεν προέβη σε επαρκή έλεγχο επί της ουσίας των προβληθέντων λόγων ακυρώσεως, αλλά περιορίστηκε στον έλεγχο του κατά πόσον η Επιτροπή είχε προπάντων εξετάσει συγκεκριμένα ζητήματα, αφετέρου, δεν εξέτασε ούτε εάν τα αποδεικτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν αξιόπιστα και έτυχαν ορθής ερμηνείας ούτε εάν τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Επιτροπή ήταν ορθά και στηρίζονταν επαρκώς στα αποδεικτικά αυτά στοιχεία σύμφωνα και με τη δική του γνώμη. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε το ορθό ουσιαστικό κριτήριο προκειμένου να διαπιστώσει την επαρκή πιθανότητα σημαντικής παρακώλυσης του αποτελεσματικού ανταγωνισμού ως αποτέλεσμα της συγκέντρωσης επιχειρήσεων στις αγορές των προϊόντων που εξέτασε η Επιτροπή, σε αντίθεση προς τις προγενέστερες αποφάσεις της 10ης Ιουλίου 2018, Bertelsmann και Sony Corporation of America κατά Impala (C-413/06 P, EU:C:2008:392) και της 28ης Μαΐου 2020, CK Telecoms UK Investments κατά Επιτροπής (T-399/16, EU:T:2020:217), τις οποίες θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει.

2.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος περιλαμβάνει τέσσερα σκέλη, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και παραμόρφωσε τα αποδεικτικά στοιχεία καθόσον, εσφαλμένως, υιοθέτησε υπερβολικά στενούς ορισμούς για διάφορες αγορές πλατέων προϊόντων χάλυβα (ιδίως χάλυβα HDG και χάλυβα έλασης για συσκευασία), για τις οποίες η Επιτροπή είχε διαπιστώσει ότι ήταν πιθανό να προκύψει σημαντική παρακώλυση του αποτελεσματικού ανταγωνισμού κατόπιν της κοινοποιηθείσας συγκέντρωσης επιχειρήσεων.

3.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος περιλαμβάνει έξι σκέλη, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι οι σχετικές με τον ανταγωνισμό εκτιμήσεις του Γενικού Δικαστηρίου όσον αφορά τις σχετικές αγορές χάλυβα HDG και χάλυβα έλασης για συσκευασία είναι εσφαλμένες, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως εφάρμοσε εκ παραλλήλου δύο αμοιβαία αποκλειόμενες θεωρίες (τη θεωρία της ενιαίας δεσπόζουσας θέσης και τη θεωρία των μη συντονισμένων αποτελεσμάτων σε αγορές ολιγοπωλίου), καθόσον δεν εφάρμοσε κατάλληλα κριτήρια για τη διαπίστωση ότι η Tata Steel συνιστά «σημαντικό παράγοντα του ανταγωνισμού» και για την εξέταση της «ανταγωνιστικής εγγύτητας», καθόσον παραμόρφωσε τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι εισαγωγές, καθόσον δεν διαπίστωσε ότι οι εσφαλμένοι υπολογισμοί HHI ήταν κρίσιμοι για την απόφαση που έλαβε η Επιτροπή και καθόσον δεν αποφάνθηκε πλήρως επί των λόγων που προέβαλε η αναιρεσείουσα με την προσφυγή της ακυρώσεως όσον αφορά τα ως άνω σημεία.

4.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε τα αποδεικτικά στοιχεία και προσέβαλε τα δικαιώματά της άμυνας, καθόσον ερμήνευσε εσφαλμένα τον λόγο που προβλήθηκε σχετικά με μια νέα θεωρία περί ζημίας την οποία πρότεινε η Επιτροπή με το σημείο 1095 της προσβαλλόμενης απόφασης, χωρίς να δώσει προηγουμένως στην αναιρεσείουσα την ευκαιρία να εκθέσει τις απόψεις της επί του ζητήματος, και καθόσον εφάρμοσε εσφαλμένο ουσιαστικό κριτήριο σε σχέση με την υποτιθέμενη συμπεριφορά της ArcelorMittal στην αγορά ως κύριου ανταγωνιστή, γεγονός που αποτέλεσε καθοριστικής σημασίας στοιχείο για την απόρριψη του αρχικού λόγου από το Γενικό Δικαστήριο.

5.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να αποφανθεί επί του εβδόμου λόγου ακυρώσεως, καθόσον ερμήνευσε εσφαλμένα τον υποκείμενο λόγο σύμφωνα με τον οποίο η Επιτροπή είχε παραμορφώσει τα αποδεικτικά στοιχεία στηρίζοντας στατιστικά επιχειρήματα σε τυχαίες και ελλιπείς απαντήσεις τρίτων μερών σε αιτήσεις παροχής πληροφοριών, χωρίς να διασφαλίσει ότι δεν είχε προηγηθεί μεροληπτική επιλογή.