1)

Πρέπει να θεωρηθεί ότι, σε περίπτωση επίδοσης κλήσης σε ενήλικο συγκάτοικο, το άρθρο 4α, παράγραφος 1, στοιχείο α', σημείο i, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ (1), όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση-πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ, έχει την έννοια ότι εναπόκειται στη δικαστική αρχή έκδοσης του εντάλματος να αποδείξει ότι ο ενδιαφερόμενος παρέλαβε πράγματι την κλήση ή έχει το άρθρο 4α, παράγραφος 1, στοιχείο α', σημείο i, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση-πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ (2), την έννοια ότι η επίδοση στον ενήλικο συγκάτοικο συνιστά απόδειξη ότι υπήρξε πραγματική ενημέρωση, εφόσον ο ενδιαφερόμενος δεν παρέχει εύλογες εξηγήσεις από τις οποίες να προκύπτει ότι –και για ποιο λόγο– δεν έλαβε γνώση της κλήτευσης;

2)

Έχει ο όρος «δίκη», που διαλαμβάνεται στο άρθρο 4α, παράγραφος 1, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση-πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ, σε περίπτωση που έχει διεξαχθεί κατ’ έφεση δίκη, την έννοια ότι αναφέρεται στη δίκη που προηγήθηκε της έκδοσης της πρωτόδικης απόφασης, εφόσον έφεση άσκησε μόνον ο εκζητούμενος και η έφεση απορρίφθηκε;

3)

Συνάδει με την υπεροχή του δικαίου της Ένωσης το γεγονός ότι ο Γερμανός νομοθέτης προέβλεψε, στο άρθρο 83, παράγραφος 1, σημείο 3, του IRG (Gesetz über die internationale Rechtshilfe in Strafsachen, νόμου περί διεθνούς δικαστικής συνδρομής σε ποινικές υποθέσεις), την περίπτωση της ερήμην καταδίκης ως απόλυτο κώλυμα παράδοσης, μολονότι το άρθρο 4α, παράγραφος 1, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση-πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ, προβλέπει συναφώς απλώς και μόνον προαιρετικό λόγο άρνησης;