1.

Έχει το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 1215/2012 (1), σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 1346/2000 (2), την έννοια ότι «οι πτωχεύσεις, οι διαδικασίες λύσης και εκκαθάρισης αφερέγγυων επιχειρήσεων ή άλλων νομικών προσώπων, οι δικαστικοί συμβιβασμοί, οι πτωχευτικοί συμβιβασμοί και άλλες ανάλογες διαδικασίες» που μνημονεύονται στο άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 1215/2012 καταλαμβάνουν επίσης διαδικασία κατά την οποία η αξίωση που περιλαμβάνεται στο αγωγικό δικόγραφο περιγράφεται ως απλή εμπορική απαίτηση, χωρίς να γίνεται αναφορά στην ήδη κηρυχθείσα πτώχευση του εναγομένου μέρους, όπου η νομική βάση της αξίωσης στηρίζεται κατ’ ουσίαν στις ειδικές αποκλίνουσες διατάξεις του ολλανδικού πτωχευτικού δικαίου (άρθρο 25, παράγραφος 2, του Nederlandse Wet van 30 september 1893, op het faillissement en de surséance van betaling [νόμου της 30ής Σεπτεμβρίου 1893 περί αφερεγγυότητος και αναστολής πληρωμών, στο εξής: NIG]) και όπου:

Καθώς και

2.

Συνάδει το άρθρο 25, παράγραφος 2, του NIG με το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 1346/2000, στον βαθμό που η εν λόγω διάταξη επιτρέπει η ικανοποίηση απαιτήσεων αυτού του είδους (δυνάμει του άρθρου 25, παράγραφος 2, του NIG) να αξιώνεται ενώπιον δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους αντί του πτωχευτικού δικαστηρίου του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου επήλθε η πτώχευση;