Αναίρεση που άσκησε στις 9 Ιουνίου 2022 η Cathay Pacific Airways Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 30 Μαρτίου 2022 στην υπόθεση T-343/17, Cathay Pacific Airways κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-382/22 P)

(2022/C 303/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Cathay Pacific Airways Ltd (εκπρόσωποι: J. Flynn, Solicitor, M. Rees και E. Estellon, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει το σημείο 3 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως·

—	να κάνει δεκτά τα υπόλοιπα αιτήματα που περιλαμβάνονται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να ακυρώσει κάθε μία από τις υπόλοιπες διαπιστώσεις περί παραβάσεως που αναφέρονται στο άρθρο 1, παράγραφοι 1 έως 4, της αποφάσεως C(2017) 1742 τελικό της Επιτροπής, της 17ης Μαρτίου 2017, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ και του άρθρου 8 της συμφωνίας αεροπορικών μεταφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας (υπόθεση AT.39258 — αερομεταφορές εμπορευμάτων) (στο εξής: απόφαση της Επιτροπής) καθόσον αφορούν την αναιρεσείουσα· και

—	να ακυρώσει το υπόλοιπο πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα δυνάμει του άρθρου 3 της αποφάσεως της Επιτροπής· ή

—	επικουρικώς, να ακυρώσει ή να μειώσει, βάσει του άρθρου 261 ΣΛΕΕ, το υπόλοιπo πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα, ασκώντας την πλήρη δικαιοδοσία του λόγω αντικειμενικών σφαλμάτων στο σκεπτικό της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της αναιρεσείουσας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στα οποία υποβλήθηκε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

H αναιρεσείουσα προβάλλει έξι λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο αναγνώρισε εσφαλμένα κοινοτική δικαιοδοσία επί συμπεριφορών που αφορούν τις εισερχόμενες πτήσεις, δηλαδή τις αερομεταφορές εμπορευμάτων από τρίτες χώρες προς τον ΕΟΧ.

Με τον δεύτερο λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο χαρακτήρισε εσφαλμένα και δεν εφάρμοσε ορθώς το καλούμενο «επιχείρημα περί της εκ μέρους του κράτους επιβολής της υποχρεώσεως» το οποίο προέβαλε η αναιρεσείουσα, ενώ δεν τήρησε και τις αρχές της διεθνούς αβροφροσύνης και μη αναμείξεως στις υποθέσεις κυρίαρχου τρίτου κράτους.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν απεφάνθη επί όλων των επιχειρημάτων που είχε προβάλει η αναιρεσείουσα, καθόσον αποφάσισε να ακυρώσει μερικώς τις παραβάσεις λόγω παραγραφής.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση του ότι η αναιρεσείουσα συμμετείχε στην ενιαία και διαρκή παράβαση, καθώς και ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε σφάλμα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε αποδεικτικά στοιχεία τα οποία δεν σχετίζονται με τις παραβάσεις που τώρα καταλογίζονται στην αναιρεσείουσα και δεν χρησιμοποίησε πειστική αιτιολογία όσον αφορά το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον έκρινε ότι η αναιρεσείουσα συμμετείχε στην ενιαία και διαρκή παράβαση.

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι η άρνηση της αναιρεσείουσας να καταβάλει προμήθειες συνιστά παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και/ή αποτέλεσε μέρος της ενιαίας και διαρκούς παραβάσεως.