—

Υποστηρίζεται ότι το μέτρο κρατικής ενίσχυσης εγείρει σοβαρές αμφιβολίες ως προς τη συμβατότητά του με την εσωτερική αγορά καθώς είναι απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του και δυσανάλογο σε σχέση με τον σκοπό αυτό.

—

Πρώτον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το μέτρο κρατικής ενίσχυσης είναι δυσανάλογο προς το σκοπό που επιδιώκει να επιτύχει. Το ισχύον καθεστώς βαίνει πέραν αυτού που είναι αναγκαίο για να αποφευχθούν τα προβλήματα ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να λάβουν οι επιχειρήσεις αυτές στήριξη ως προς τα πάγια έξοδά τους. Στην πραγματικότητα, το δυσανάλογο ποσό επιχορήγησης προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τούς παρέχει τη δυνατότητα να είναι πιο ανταγωνιστικές, καθόσον δεν περιορίζονται εξίσου από τα πάγια έξοδά τους. Επιπροσθέτως, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έλαβαν ενίσχυση δεν αναγκάζονται, στον ίδιο βαθμό με τις προσφεύγουσες, να στραφούν σε ίδια κεφάλαια προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικές. Οι προσφεύγουσες λαμβάνουν κατ’ ανώτατο όριο συνολικό ποσό 1 200 000 ευρώ προκειμένου να διατηρήσουν σε λειτουργία τριάντα τρία ξενοδοχεία. Οι περισσότεροι από τους ανταγωνιστές της Bastion λαμβάνουν ενίσχυση έως 550 000 ευρώ για κάθε ξενοδοχείο σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς απλώς και μόνον επειδή δραστηριοποιούνται δυνάμει συμβάσεων δικαιόχρησης ή και επειδή αναθέτουν διάφορες σχετικές ξενοδοχειακές υπηρεσίες σε άλλες επιχειρήσεις και έχουν λιγότερα χρήματα στον ισολογισμό τους. Το μέτρο κρατικής ενίσχυσης χορηγεί, ως εκ τούτου, ένα συγκριτικά υψηλότερο ποσό κρατικής ενίσχυσης σε επιχειρήσεις που πληρούν τις προϋποθέσεις ώστε να χαρακτηριστούν ως μικρομεσαίες σε σχέση με το ποσό κρατικής ενίσχυσης που χορηγεί σε μεγάλες επιχειρήσεις, παρά το γεγονός ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν μεγαλύτερα πάγια έξοδα και (σχετικά) μεγαλύτερη απώλεια κύκλου εργασιών. Τούτο προσφέρει στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ένα αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των μεγαλύτερων επιχειρήσεων όπως οι προσφεύγουσες.

—

Δεύτερον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το μέτρο κρατικής ενίσχυσης δεν είναι πρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του, ο οποίος συνίσταται στην άρση σοβαρής διαταραχής της ολλανδικής οικονομίας, με τη χορήγηση αποζημίωσης για τα πάγια έξοδα των επιχειρήσεων που έχουν υποστεί απώλεια κύκλου εργασιών ύψους 30 % λόγω της έξαρσης της νόσου COVID-19 και των επακόλουθων κυβερνητικών μέτρων που επιβλήθηκαν. Το μέγιστο ποσό της ενίσχυσης είναι απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκει το μέτρο κρατικής ενίσχυσης. Το μέτρο κρατικής ενίσχυσης χορηγεί κατ’ ανώτατο όριο 1 200 000 ευρώ στις μεγάλες επιχειρήσεις. Το ποσό αυτό δεν είναι επαρκές για να άρει σοβαρή διαταραχή της ολλανδικής οικονομίας εξασφαλίζοντας ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις θα διατηρήσουν την οικονομική τους βιωσιμότητα. Ιδίως για τις μεγάλες επιχειρήσεις όπως είναι οι προσφεύγουσες, αυτό το μέγιστο ποσό του 1 200 000 ευρώ δεν αρκεί για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της απώλειας του κύκλου εργασιών που προκλήθηκε λόγω της έξαρσης της νόσου COVID-19.

—

Ειδικότερα, το ισχύον καθεστώς είναι, κατά τις προσφεύγουσες, απρόσφορο για την αντιμετώπιση της διαταραχής στον ξενοδοχειακό τομέα. Όπως τονίζεται σε διάφορες διεθνείς και εθνικές έρευνες, ο ξενοδοχειακός τομέας είναι ένας από τους τομείς που επηρεάστηκαν περισσότερο από την κρίση της νόσου COVID-19 και τα επακόλουθα αυστηρά κυβερνητικά μέτρα. Η μέση μείωση του κύκλου εργασιών στον ξενοδοχειακό τομέα είναι σημαντικά υψηλότερη συγκριτικά με άλλους τομείς. Η μέση μείωση του κύκλου εργασιών στους τομείς της στέγασης και των τροφίμων ανήλθε σε 33,9 % κατά το έτος 2020, ενώ ο κύκλος εργασιών των προσφευγουσών μειώθηκε κατά 60 % στο δεύτερο τετράμηνο του 2021 συγκριτικά με το δεύτερο τετράμηνο του 2019. Ως εκ τούτου, οι προσφεύγουσες, ως μεγάλη επιχείρηση, υπέστησαν σημαντικά υψηλότερη απώλεια κύκλου εργασιών σε σχέση με τη μέση απώλεια κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους (ήδη) εξαιρετικά πληγέντες τομείς των τροφίμων και της στέγασης. Το μέτρο κρατικής ενίσχυσης δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη αυτό το γεγονός. Αντιθέτως, εφαρμόζει ένα ενιαίο για όλους σύστημα που είναι προδήλως απρόσφορο για αυτήν την εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση.

—

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αφορά εικαζόμενες διαδικαστικές πλημμέλειες της προσβαλλόμενης απόφασης. Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η απόφαση είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη, καθώς δεν εξετάζει το ζήτημα της (δικαιολόγησης της) δυσανάλογης διαφοράς ως προς το μέγιστο ποσό ενίσχυσης για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και για τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις οποιασδήποτε μορφής. Επιπλέον, δεν εξετάζει την καταλληλότητα του ίδιου του μέτρου ούτε το γεγονός ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είχαν δικαίωμα λήψης ενίσχυσης δυνάμει δύο προηγούμενων μέτρων ενίσχυσης. Επομένως, με την απόφασή της αυτή, η Επιτροπή δεν παρέσχε τη δυνατότητα στις προσφεύγουσες να λάβουν γνώση των λόγων βάσει των οποίων απεφάνθη ότι το μέτρο κρατικής ενίσχυσης είναι συμβατό με την εσωτερική αγορά. Τούτο αντιβαίνει στο άρθρο 296 ΣΛΕΕ.