|
19.9.2022 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 359/14 |
Διάταξη του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 7ης Απριλίου 2022 [αίτηση του Εφετείου Αθηνών (Ελλάδα) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — VP, CX, RG, TR, κ.λπ. κατά Ελληνικού Δημοσίου
(Υπόθεση C-133/21) (1)
(Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική πολιτική - Οδηγία 1999/70/ΕΚ - Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP - Ρήτρα 4 - Αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων - Διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα - Εθνική νομοθεσία που εισάγει διαφορετική μεταχείριση ως προς την αμοιβή μεταξύ των εργαζομένων που απασχολούνται με συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου και των εργαζομένων που απασχολούνται με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου - Δεν δικαιολογείται - Έννοια των «αντικειμενικών λόγων»)
(2022/C 359/17)
Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική
Αιτούν δικαστήριο
Εφετείο Αθηνών
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
VP, CX, RG, TR, κ.λπ.
κατά
Ελληνικού Δημοσίου
Διατακτικό
Η ρήτρα 4, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία κατά την οποία εργαζόμενος ορισμένου χρόνου του οποίου η σύμβαση χαρακτηρίζεται ως σύμβαση μίσθωσης έργου δεν δικαιούται αντίστοιχες αποδοχές προς εκείνες που καταβάλλονται σε εργαζόμενο αορίστου χρόνου, για τον λόγο ότι παρέσχε την εργασία του με σύμβαση ορισμένου χρόνου εν γνώσει του ότι η σύμβαση αυτή κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες του εργοδότη του.