Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 16ης Φεβρουαρίου 2023 [αίτηση του Juzgado de lo Mercantil no 3 de Valencia (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Tráficos Manuel Ferrer S.L., D. Ignacio κατά Daimler AG

(Υπόθεση C-312/21 (1), Tráficos Manuel Ferrer)

(Προδικαστική παραπομπή - Ανταγωνισμός - Αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε από πρακτική απαγορευόμενη από το άρθρο 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ - Απόφαση με την οποία η Επιτροπή διαπίστωσε την ύπαρξη συμφωνιών συμπαιγνιακού χαρακτήρα για τον καθορισμό των τιμών και την αύξηση των μικτών τιμών των φορτηγών στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ) - Κανόνας του εθνικού αστικού δικονομικού δικαίου ο οποίος προβλέπει ότι, όταν η αγωγή γίνεται εν μέρει δεκτή, έκαστος διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του, εκτός αν συντρέχει περίπτωση καταχρηστικής συμπεριφοράς - Δικονομική αυτονομία των κρατών μελών - Αρχές της αποτελεσματικότητας και της ισοδυναμίας - Οδηγία 2014/104/ΕΕ - Σκοποί και συνολική ισορροπία - Άρθρο 3 - Δικαίωμα πλήρους αποζημίωσης για την προκληθείσα ζημία - Άρθρο 11, παράγραφος 1 - Εις ολόκληρον ευθύνη των παραβατών του δικαίου του ανταγωνισμού - Άρθρο 17, παράγραφος 1 - Δυνατότητα του εθνικού δικαστηρίου να εκτιμήσει το ύψος της ζημίας - Προϋποθέσεις - Ζημία της οποίας η ποσοτικοποίηση είναι πρακτικά αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερής - Άρθρο 22 - Διαχρονική εφαρμογή)

(2023/C 127/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de lo Mercantil no 3 de Valencia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Tráficos Manuel Ferrer S.L., D. Ignacio

κατά

Daimler AG

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 101 ΣΛΕΕ και το άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2014/104/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Νοεμβρίου 2014, σχετικά με ορισμένους κανόνες που διέπουν τις αγωγές αποζημίωσης βάσει του εθνικού δικαίου για παραβάσεις των διατάξεων του δικαίου ανταγωνισμού των κρατών μελών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν την έννοια ότι: δεν αντιτίθενται σε κανόνα του εθνικού αστικού δικονομικού δικαίου δυνάμει του οποίου, σε περίπτωση που η αγωγή γίνεται εν μέρει δεκτή, κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του και το ήμισυ των κοινών εξόδων, εκτός αν συντρέχει περίπτωση καταχρηστικής συμπεριφοράς.

2)

Το άρθρο 17, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/104 έχει την έννοια ότι: ούτε το γεγονός ότι ο εναγόμενος, σε περίπτωση αγωγής που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας, έθεσε τα στοιχεία στα οποία στηρίχθηκε προκειμένου να αντικρούσει την έκθεση πραγματογνωμοσύνης του ενάγοντος στη διάθεση του τελευταίου ούτε το γεγονός ότι ο ενάγων έστρεψε την αγωγή κατά ενός μόνον από τους παραβάτες ασκούν, αυτά καθεαυτά, επιρροή προκειμένου να κριθεί αν επιτρέπεται στα εθνικά δικαστήρια να προβούν στην εκτίμηση της ζημίας, δεδομένου ότι η εκτίμηση αυτή προϋποθέτει, αφενός, ότι έχει αποδειχθεί η ύπαρξη της ζημίας και, αφετέρου, ότι αυτή είναι πρακτικά αδύνατο ή υπερβολικά δυσχερές να ποσοτικοποιηθεί επακριβώς, όπερ συνεπάγεται ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη όλες οι παράμετροι που οδηγούν σε μια τέτοια διαπίστωση και, ιδίως, το ότι απέβησαν άκαρπες ενέργειες όπως η προβλεπόμενη στο άρθρο 5 της οδηγίας αίτηση κοινοποίησης αποδεικτικών στοιχείων.

---

(1)  ΕΕ C 382 της 20.9.2021.