|
20.9.2021 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 382/4 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 2ας Αυγούστου 2021 [αίτηση του Korkein oikeus (Φινλανδία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — A κατά B
(Υπόθεση C-262/21 PPU) (1)
(Προδικαστική παραπομπή - Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης - Διεθνής δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και σε διαφορές γονικής μέριμνας - Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 - Πεδίο εφαρμογής - Άρθρο 2, σημείο 11 - Έννοια της «παράνομης μετακίνησης ή κατακράτησης παιδιού» - Σύμβαση της Χάγης της 25ης Οκτωβρίου 1980 - Αίτηση επιστροφής παιδιού πολύ μικρής ηλικίας του οποίου την επιμέλεια έχουν από κοινού οι γονείς του - Υπήκοοι τρίτης χώρας - Μεταφορά του παιδιού και της μητέρας του στο κράτος μέλος που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αιτήσεως διεθνούς προστασίας κατ’ εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 (Δουβλίνο III))
(2021/C 382/04)
Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική
Αιτούν δικαστήριο
Korkein oikeus
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
A
κατά
B
Διατακτικό
Το άρθρο 2, σημείο 11, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, έχει την έννοια ότι δεν μπορεί να συνιστά παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση, κατά την εν λόγω διάταξη, η κατάσταση στην οποία ένας από τους γονείς αναγκάζεται, χωρίς τη συναίνεση του έτερου γονέα, να οδηγήσει το παιδί του από το κράτος της συνήθους διαμονής του σε άλλο κράτος μέλος σε εκτέλεση αποφάσεως περί μεταφοράς εκδοθείσας από το πρώτο κράτος μέλος δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα, στη συνέχεια δε να παραμείνει στο δεύτερο κράτος μέλος μετά την ακύρωση της εν λόγω αποφάσεως περί μεταφοράς η οποία επήλθε χωρίς ωστόσο οι αρχές του πρώτου κράτους μέλους να έχουν αποφασίσει να αναλάβουν εκ νέου τα μεταφερθέντα άτομα ή να τους παράσχουν άδεια διαμονής.