Προσφυγή της 18ης Μαΐου 2020 — Ruiz-Ruiz κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-293/20)

(2020/C 222/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Vanesa Ruiz-Ruiz (Alkmaar, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωπος: M. Velardo, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της 23ης Μαΐου 2019 με την οποία η προσφεύγουσα αποκλείστηκε από τον διαγωνισμό EPSO/AD/371/19 λόγω έλλειψης επαγγελματικής πείρας·

—	να ακυρώσει την απόφαση της 20ής Σεπτεμβρίου 2019 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα επανεξέτασης του αποκλεισμού από τον διαγωνισμό EPSO/AD/371/19·

—	να ακυρώσει την απόφαση της 7ης Φεβρουαρίου 2020 με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική προσφυγή που ασκήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτίμησης και παράβαση της προκήρυξης του διαγωνισμού.

—

Συναφώς, υποστηρίζεται ότι, παρά τα δύο εσωτερικά μέσα έννομης προστασίας που ασκήθηκαν (αίτημα επανεξέτασης ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής και διοικητική προσφυγή σύμφωνα με το άρθρο 90, παράγραφος 2), δεν είναι ακόμη σαφές ποια συγκεκριμένη προϋπόθεση δεν πληρούται όσον αφορά την επαγγελματική πείρα της προσφεύγουσας.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της ισότητας.

—

Συναφώς, υποστηρίζεται ότι η εξεταστική επιτροπή διαγωνισμού υποχρεούται να φροντίζει να διατυπώνει τις εκτιμήσεις της επί όλων των εξεταζόμενων υποψηφίων υπό συνθήκες ισότητας και αντικειμενικότητας και τα κριτήρια βαθμολόγησης πρέπει να είναι ενιαία και να εφαρμόζονται με λογική συνοχή για όλους τους υποψηφίους. Η εξεταστική επιτροπή ωστόσο, παρεκκλίνοντας από την προκήρυξη, δεν εξασφάλισε την αντικειμενικότητα και την αμεροληψία της εκτίμησης των συγκεκριμένων προϋποθέσεων, η οποία πραγματοποιήθηκε εκτός των ορίων του lex specialis του διαγωνισμού.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση της υποχρέωσης αιτιολόγησης και παραβίαση της συναφούς με την υποχρέωση αυτή αρχής της ισότητας των μερών της διαδικασίας (άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων).

—

Συναφώς, υποστηρίζεται ότι η εξεταστική επιτροπή του διαγωνισμού αιτιολόγησε με υπερβολικά συνοπτικό τρόπο την προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της προσφεύγουσας για επανεξέταση. Συγκεκριμένα, εκτός από τις γενικής φύσεως δηλώσεις και τους ισχυρισμούς περί καθορισμού κριτηρίων επιλογής χωρίς να διευκρινίζεται το περιεχόμενό τους, δεν δόθηκε καμία συγκεκριμένη εξήγηση που να παρέχει στην προσφεύγουσα τη δυνατότητα να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους ελήφθη η απόφαση που την αφορά. Επομένως, κατά την προσφεύγουσα, είναι δυνατόν να συναχθεί ότι, στην πραγματικότητα, δεν έγινε επανεξέταση, πράγμα το οποίο συνεπάγεται την προσβολή του δικαιώματος άμυνας της προσφεύγουσας και την παράβαση της ίδιας της προκήρυξης, η οποία προέβλεπε την επανεξέταση ως μέσο προστασίας του υποψηφίου.

—

Στερείται επίσης οποιασδήποτε αιτιολογίας η απόφαση της ΑΔΑ της 20ής Σεπτεμβρίου 2019, στην οποία, για μια ακόμη φορά, δεν εξηγούνται τα μεταγενέστερα κριτήρια που καθόρισε η εξεταστική επιτροπή προς συμπλήρωση της προκήρυξης ούτε γίνεται αναφορά στη συγκεκριμένη επαγγελματική πείρα της προσφεύγουσας, τούτο δε παρά τη λεπτομερή περιγραφή που περιέχεται στην αίτηση υποψηφιότητας. Επιπλέον, η ΑΔΑ δεν στηρίχθηκε σε πλήρες πραγματικό και νομικό πλαίσιο, δεδομένου ότι έλαβε υπόψη μόνον την αρχική απόφαση της 23ης Μαΐου 2019, παραλείποντας οποιαδήποτε ανάλυση και εκτίμηση της επανεξέτασης.