1)

Οι διατάξεις της όγδοης οδηγίας 79/1072/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 6ης Δεκεμβρίου 1979, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθεμένης αξίας στους υποκειμένους στο φόρο οι οποίοι δεν είναι εγκατεστημένοι στο εσωτερικό της χώρας, και οι αρχές του δικαίου της Ένωσης, ειδικότερα δε η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας, έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται στην απόρριψη αιτήσεως επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) όταν ο υποκείμενος στον φόρο δεν υπέβαλε εντός της ταχθείσας προθεσμίας στην αρμόδια φορολογική αρχή, ακόμη και κατόπιν αιτήματος της τελευταίας, όλα τα έγγραφα και δεν παρέσχε τις πληροφορίες που απαιτούνται για να αποδείξει το δικαίωμά του προς επιστροφή του ΦΠΑ, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ο υποκείμενος στον φόρο υπέβαλε τα εν λόγω έγγραφα και παρέσχε τις εν λόγω πληροφορίες, με δική του πρωτοβουλία, στο πλαίσιο της εξετάσεως διοικητικής ενστάσεως ή της εκδικάσεως ένδικης προσφυγής κατά της αποφάσεως η οποία απορρίπτει αίτηση ερειδόμενη σε ένα τέτοιο δικαίωμα προς επιστροφή, υπό την επιφύλαξη ότι τηρούνται οι αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας, όπερ εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

2)

Το δίκαιο της Ένωσης έχει την έννοια ότι το γεγονός ότι υποκείμενος στον φόρο ο οποίος ζητεί την επιστροφή του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) δεν προσκόμισε κατά τη διοικητική διαδικασία τα έγγραφα που ζήτησε η φορολογική αρχή, αλλά το έπραξε αυτοβούλως κατά τη διάρκεια των μεταγενέστερων διαδικασιών, δεν συνιστά κατάχρηση δικαιώματος.