1)

Η οδηγία 2005/36/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, όπως έχει τροποποιηθεί με την οδηγία 2013/55/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2013, ιδίως δε το άρθρο 1 και το άρθρο 10, στοιχείο βʹ, της οδηγίας 2005/36, έχει την έννοια ότι η εν λόγω οδηγία δεν εφαρμόζεται σε περίπτωση κατά την οποία το πρόσωπο που ζητεί την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων του δεν έχει αποκτήσει τίτλο εκπαίδευσης που να του παρέχει το δικαίωμα άσκησης, στο κράτος μέλος καταγωγής, ενός νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος.

2)

Τα άρθρα 45 και 49 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία ο ενδιαφερόμενος δεν διαθέτει τίτλο που να πιστοποιεί τα επαγγελματικά προσόντα του ως φαρμακοποιού, κατά την έννοια του παραρτήματος V, σημείο 5.6.2, της οδηγίας 2005/36, όπως έχει τροποποιηθεί με την οδηγία 2013/55, αλλά έχει αποκτήσει επαγγελματικές ικανότητες σχετικές με το επάγγελμα αυτό τόσο στο κράτος μέλος καταγωγής όσο και στο κράτος μέλος υποδοχής, οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους υποδοχής οφείλουν, όταν επιλαμβάνονται αίτησης για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, να αξιολογούν τις ικανότητες αυτές και να τις συγκρίνουν με εκείνες που απαιτούνται στο κράτος μέλος υποδοχής για την παροχή πρόσβασης στο επάγγελμα του φαρμακοποιού. Αν οι ικανότητες αυτές αντιστοιχούν σε εκείνες που απαιτούνται από τις εθνικές διατάξεις του κράτους μέλους υποδοχής, το κράτος μέλος υποδοχής υποχρεούται να τις αναγνωρίσει. Αν από τη συγκριτική εξέταση προκύπτει μερική μόνον αντιστοιχία μεταξύ των ως άνω ικανοτήτων, το κράτος μέλος υποδοχής δικαιούται να απαιτήσει από τον ενδιαφερόμενο να αποδείξει ότι απέκτησε τις γνώσεις και τα προσόντα που του έλειπαν. Στις αρμόδιες εθνικές αρχές εναπόκειται να εκτιμούν, εφόσον απαιτείται, αν η επίκληση των γνώσεων που αποκτήθηκαν στο κράτος μέλος υποδοχής, στο πλαίσιο, μεταξύ άλλων, πρακτικής πείρας, αρκεί προς αναπλήρωση των γνώσεων που έλειπαν. Αν από την εν λόγω συγκριτική εξέταση προκύπτουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ της εκπαίδευσης του αιτούντος και της εκπαίδευσης που απαιτείται στο κράτος μέλος υποδοχής, οι αρμόδιες αρχές μπορούν να προβλέψουν μέτρα αναπλήρωσης για την κάλυψη των διαφορών αυτών.