Προσφυγή της 18ης Οκτωβρίου 2019 – Díaz de Mera García Consuegra κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-723/19)

(2019/C 423/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Agustin Díaz de Mera García Consuegra (Ávila, Ισπανία) (εκπρόσωποι: A. Schmitt και A. Waisse, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή την υπό κρίση προσφυγή·

—

εφόσον παρίσταται ανάγκη, ως μέτρο οργανώσεως της διαδικασίας ή ως αποδεικτικό μέσο στο πλαίσιο της υπό κρίση υποθέσεως, να υποχρεώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να προσκομίσει τις γνωμοδοτήσεις που εξέδωσε η νομική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 16 Ιουλίου 2018 και στις 3 Δεκεμβρίου 2018, με επιφύλαξη ως προς την ακριβή ημερομηνία, πλην όμως, εν πάση περιπτώσει, πριν από την έκδοση της αποφάσεως που έλαβε το Προεδρείο του Κοινοβουλίου στις 10 Δεκεμβρίου 2018, περί τροποποιήσεως των μέτρων εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2018/C 466/02, Επίσημη Εφημερίδα 28 Δεκεμβρίου 2018, C 466/8)·

—

να ακυρώσει, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την προσβαλλόμενη ατομική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα από τη μονάδα «Μισθοδοσία και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των βουλευτών» της Γενικής Διευθύνσεως Οικονομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όσον αφορά τα δικαιώματα του προσφεύγοντος στην επικουρική (προαιρετική) σύνταξή του για τον Σεπτέμβριο του 2019, καθόσον με την απόφαση αυτή τέθηκε σε εφαρμογή η ειδική εισφορά ύψους 5 % του ονομαστικού ποσού της οφειλόμενης στον προσφεύγοντα επικουρικής (προαιρετικής) συντάξεως, όπως προβλέφθηκε με την προμνημονευθείσα απόφαση του Προεδρείου της 10ης Δεκεμβρίου 2018

—

να κρίνει μη εφαρμοστέα, βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, την προμνημονευθείσα απόφαση που έλαβε το Προεδρείο του Κοινοβουλίου στις 10 Δεκεμβρίου 2018, καθόσον τροποποιεί το άρθρο 76 των μέτρων εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ειδικότερα δε καθόσον καθιερώνει ειδική εισφορά ύψους ίσου με ποσοστό 5 % του ονομαστικού ποσού των επικουρικών (προαιρετικών) συντάξεων από 1ης Ιανουαρίου 2019

—	να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει πέντε λόγους.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται έλλειψη καθ’ ύλην αρμοδιότητας του Προεδρείου.

—

αφενός, η απόφαση του Προεδρείου της 10ης Δεκεμβρίου 2018 (στο εξής: απόφαση του Προεδρείου) ελήφθη κατά παράβαση του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το οποίο θεσπίσθηκε με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 28ης Σεπτεμβρίου 2005, 2005/684/ΕΚ, Ευρατόμ (ΕΕ 2005, L 262, σ. 1) (στο εξής: καθεστώς). Η απόφαση του Προεδρείου αντιβαίνει ιδίως στο άρθρο 27 του καθεστώτος, το οποίο επιβάλλει τη διατήρηση των «κεκτημένων δικαιωμάτων» και των «προσδοκιών δικαιωμάτων».

—	αφετέρου, η απόφαση του Προεδρείου καθιερώνει φόρο επιβάλλοντας ειδική εισφορά ύψους ίσου με ποσοστό 5 % του ονομαστικού ποσού της συντάξεως, μολονότι η επιβολή φόρου δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Προεδρείου κατά το άρθρο 223, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση ουσιώδους τύπου.

—	αφενός, προσάπτεται στο Προεδρείο ότι εξέδωσε την απόφασή του χωρίς να τηρήσει τους κανόνες που επιβάλλονται βάσει του άρθρου 223 ΣΛΕΕ.

—	αφετέρου, η απόφαση του Προεδρείου δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη, αντιθέτως προς την υποχρέωση αιτιολογήσεως κατά το άρθρο 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ και το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο γ', του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται προσβολή των κεκτημένων δικαιωμάτων και των προσδοκιών δικαιωμάτων, καθώς και παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

—	αφενός, η απόφαση του Προεδρείου συνιστά προσβολή των κεκτημένων δικαιωμάτων και των προσδοκιών δικαιωμάτων τόσο εκ των γενικών αρχών του δικαίου όσο και εκ του καθεστώτος, το οποίο προβλέπει ρητώς ότι τα εν λόγω δικαιώματα και προσδοκίες δικαιώματος διατηρούνται «πλήρως» (άρθρο 27).

—	αφετέρου, η απόφαση του Προεδρείου παραβιάζει την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

—	αφενός, οι προσβολές των δικαιωμάτων του προσφεύγοντος στερούνται αναλογικότητας σε σχέση με τους σκοπούς που επιδιώκονται με την απόφαση του Προεδρείου.

—	αφετέρου, η απόφαση του Προεδρείου πρέπει να κριθεί μη εφαρμοστέα λόγω παραβιάσεως των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, καθώς και έλλειψη μεταβατικών μέτρων.

—	αφενός, η απόφαση του Προεδρείου παραβιάζει την αρχή της ασφάλειας δικαίου καθόσον συνοδεύεται παρατύπως από αναδρομικά αποτελέσματα.

—	αφετέρου, η απόφαση του Προεδρείου παραβιάζει την αρχή της ασφάλειας δικαίου καθόσον δεν προβλέπει μεταβατικά μέτρα.