1)

Μπορούν να εφαρμοστούν οι λύσεις που δόθηκαν από το Δικαστήριο με την απόφαση της 24ης Ιανουαρίου 2019, Morgan Stanley & Co International plc κατά Ministre de l’Économie et des Finances, C-165/17, στην περίπτωση κατά την οποία υποκατάστημα, αφενός, διενεργεί εντός κράτους μέλους πράξεις που υπόκεινται στον ΦΠΑ και, αφετέρου, παρέχει υπηρεσίες προς όφελος του κεντρικού καταστήματος και υποκαταστημάτων εγκατεστημένων σε τρίτη χώρα;

2)

Εφόσον το υποκατάστημα που είναι εγκατεστημένο σε κράτος μέλος προβάλλει δικαίωμα έκπτωσης βάσει των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από αυτό προκειμένου να παρασχεθούν υπηρεσίες προς όφελος του κεντρικού καταστήματος που είναι εγκατεστημένο σε τρίτη χώρα, δηλαδή βάσει εξαγωγών χρηματοοικονομικών και τραπεζικών υπηρεσιών, μπορεί το υποκείμενο στον φόρο προστιθέμενης αξίας υποκατάστημα να εκπέσει από τον φόρο, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 169, στοιχείο α', ή κατ’ εφαρμογή του στοιχείου γ' του ίδιου άρθρου της οδηγίας 2006/112 (1);

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα και εφόσον το υποκατάστημα μπορεί να ζητήσει έκπτωση κατ’ εφαρμογή του άρθρου 169, στοιχείο α', της οδηγίας 2006/112, υπό ποιες προϋποθέσεις οι τραπεζικές πράξεις που διενεργήθηκαν από το κεντρικό κατάστημα το οποίο είναι εγκατεστημένο σε τρίτη χώρα μπορούν να θεωρηθούν ως πράξεις που θα παρείχαν δικαίωμα έκπτωσης εάν είχαν διενεργηθεί στο κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιήθηκαν οι δαπάνες που βαρύνονται με φόρο προστιθέμενης αξίας; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα και εφόσον το υποκατάστημα μπορεί να ζητήσει έκπτωση κατ’ εφαρμογή του άρθρου 169, στοιχείο γ', της οδηγίας 2006/112, υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί ο αποκτών να θεωρηθεί ως εγκατεστημένος εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν το υποκατάστημα βρίσκεται εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνιστά μία ενιαία νομική οντότητα με το κεντρικό κατάστημα;