—

Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου ακυρώσεως, προβάλλεται η σιωπηρή απόρριψη της αιτήσεως του προσφεύγοντος όσον αφορά i) την κοινοποίηση διοικητικής πράξεως για την εφαρμογή από τον καθού της αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1889 (1) στην περίπτωση του προσφεύγοντος και ii) την αιτιολόγηση της εν λόγω διοικητικής πράξεως και τη διευκρίνιση του λόγου για τον οποίο μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων του συνταξιοδοτικού ταμείου μεταβιβάστηκε στα κράτη μέλη.

—

Συναφώς, υποστηρίζεται ότι ο καθού παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει βάσει των θεμελιωδών αρχών της βέλτιστης ευρωπαϊκής διοικητικής πρακτικής και του άρθρου 296 ΣΛΕΕ. Πέραν τούτου, ο προσφεύγων διαθέτει έννομο συμφέρον, καθώς μόνο μια αιτιολογημένη απόφαση όσον αφορά τα δικαιώματα που έλκει από το συνταξιοδοτικό ταμείο της Ευρωπόλ θα μπορούσε να καταστήσει δυνατή την εκτίμηση της νομιμότητας της μεταβίβασης και την άσκηση ενδεχόμενων περαιτέρω αξιώσεων.

—

Στο πλαίσιο του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, υποστηρίζεται ότι, στο πλαίσιο του κατά νόμον ελέγχου, θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι η πιθανολογούμενη βάση της πράξεως την οποία παρέλειψε να εκδώσει το καθού ενέχει και κακή χρήση διακριτικής ευχέρειας και, για τον λόγο αυτό, είναι παράνομη. Εν προκειμένω, χρήζει ιδιαίτερης διευκρινίσεως ο λόγος για τον οποίο μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων του συνταξιοδοτικού ταμείου της Ευρωπόλ μεταβιβάστηκε στα κράτη μέλη της Ένωσης.

—

Υποστηρίζεται περαιτέρω ότι, για την οικονομία της διαδικασίας και προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο περαιτέρω ενδίκων διαδικασιών, το Δικαστήριο θα μπορούσε να παράσχει στον καθού εκτιμήσεις όσον αφορά τον παράνομο χαρακτήρα αποφάσεως (ΕΕ) 2015/1889, καθόσον, ελλείψει αιτιολογημένης πράξεως, δεν είναι δυνατόν να διενεργηθεί παρεμπίπτων έλεγχος αυτής.