1)

Έχουν τα άρθρα 1, παράγραφος 3, και 5, σημείο 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ ( 1 ) και τα άρθρα 1, στοιχεία α' και β', 3, παράγραφοι 3 και 4, και 25 της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ ( 2 ) την έννοια ότι το κράτος μέλος εκδόσεως, ως κράτος εκδόσεως:

σε περίπτωση που το κράτος μέλος εκτελέσεως εξήρτησε την παράδοση υπηκόου του, με σκοπό τη δίωξη αυτού, από την οριζόμενη στο άρθρο 5, σημείο 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ εγγύηση ότι ο ενδιαφερόμενος, μετά από ακρόασή του, θα διαμεταχθεί στο κράτος μέλος εκτελέσεως ώστε να εκτίσει εκεί τη στερητική της ελευθερίας ποινή ή το στερητικό της ελευθερίας μέτρο που θα απαγγελθεί εναντίον του στο κράτος μέλος εκδόσεως,

πρέπει να προβεί πράγματι στη διαμεταγωγή του ενδιαφερομένου –αφότου η καταδίκη του σε στερητική της ελευθερίας ποινή ή σε στερητικό της ελευθερίας μέτρο ασφαλείας έχει καταστεί αμετάκλητη– μόνον μόλις ολοκληρωθεί αμετάκλητα «κάθε άλλη διαδικασία σχετική με την αξιόποινη πράξη για την οποία ζητήθηκε η παράδοση» –όπως μια διαδικασία δημεύσεως;

2)

Έχει το άρθρο 25 της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ την έννοια ότι, όταν κράτος μέλος έχει παραδώσει υπήκοό του υπό την εγγύηση που διαλαμβάνεται στο άρθρο 5, σημείο 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, μπορεί, ως κράτος εκτελέσεως, να εξετάσει στο πλαίσιο της αναγνωρίσεως και εκτελέσεως της αποφάσεως που εκδόθηκε κατά του προσώπου αυτού –κατά παρέκκλιση από το άρθρο 8, παράγραφος 2, της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ– αν η στερητική της ελευθερίας κύρωση που επιβλήθηκε στο πρόσωπο αυτό αντιστοιχεί στην κύρωση που θα είχε επιβληθεί εντός του κράτους εκτελέσεως για την εν λόγω πράξη και, εφόσον κρίνεται αναγκαίο, να προσαρμόσει αναλόγως την επιβληθείσα στερητική της ελευθερίας κύρωση;