|
22.1.2018 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 22/49 |
Προσφυγή της 3ης Νοεμβρίου 2017 — STIF-IDF κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-738/17)
(2018/C 022/65)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Syndicat Transport Île-de-France (STIF-IDF) (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: B. Le Bret και C. Rydzynski, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
|
— |
να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που χαρακτηρίζει στο άρθρο 3 τις συνεισφορές «C2 οι οποίες χορηγήθηκαν από το STIF στο πλαίσιο της σύμβασης CT2» ως «καθεστώς ενισχύσεων που εφαρμόστηκε παράνομα» αλλά είναι συμβατό με την εσωτερική αγορά· |
|
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.
|
1. |
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ την οποία ενέχει η προσβαλλόμενη εν προκειμένω απόφαση, ήτοι η απόφαση (ΕΕ) 2017/1470 της Επιτροπής, της 2ας Φεβρουαρίου 2017, σχετικά με τα καθεστώτα κρατικών ενισχύσεων SA.26763 2014/C (πρώην 2012/NN) που εφάρμοσε η Γαλλία υπέρ των επιχειρήσεων μεταφορών με λεωφορεία στην Περιφέρεια Île-de-France (ΕΕ 2017, L 209, σ. 24). Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή υπέπεσε στην παράβαση αυτή κατά το μέτρο που έκρινε ότι η συνεισφορά C2 της συμβάσεως CT2 αποτελούσε κρατική ενίσχυση, επειδή το μέτρο αυτό παρείχε οικονομικό πλεονέκτημα στους δικαιούχους του. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επίσης ότι η ανάλυση στην οποία προέβη η Επιτροπή βαρύνεται με νομικά σφάλματα και με σφάλματα εκτιμήσεως όσον αφορά την κρίση ότι δεν πληρούται εν προκειμένω το τέταρτο κριτήριο της αποφάσεως Altmark. |
|
2. |
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ελλιπής αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως όσον αφορά τη μη τήρηση του τέταρτου κριτήριου της αποφάσεως Altmark και την ύπαρξη οικονομικού πλεονεκτήματος. |