|
27.2.2017 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 63/41 |
Προσφυγή της 12ης Ιανουαρίου 2017 — Landesbank Baden-Württemberg κατά ΕΣΕ
(Υπόθεση T-14/17)
(2017/C 063/54)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Landesbank Baden-Württemberg (Στουτγάρδη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: H. Berger και K. Rübsamen, δικηγόροι)
Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (ΕΣΕ)
Αιτήματα
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
|
— |
να ακυρώσει την από 15 Απριλίου 2016 απόφαση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης σχετικά με τις εκ των προτέρων συνεισφορές προς το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης για το έτος 2016 (SRB/ES/SRF/2016/06) και την από 20 Μαΐου 2016 απόφαση του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης περί προσαρμογής των εκ των προτέρων συνεισφορών προς το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης για το έτος 2016, η οποία συμπληρώνει την από 15 Απριλίου 2016 απόφαση του Συμβουλίου σχετικά με τις εκ των προτέρων συνεισφορές προς το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης για το έτος 2016 (SRB/ES/SRF/2016/13), καθόσον οι προσβαλλόμενες αποφάσεις αφορούν τη συνεισφορά της προσφεύγουσας· |
|
— |
να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.
|
1. |
Πρώτος λόγος ακυρώσεως: παράβαση του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 41, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο γ', του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτη) λόγω ανεπαρκούς αιτιολογήσεως των προσβαλλόμενων αποφάσεων |
|
2. |
Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: προσβολή του δικαιώματος νόμιμης ακροάσεως του άρθρου 41, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο α', του Χάρτη, λόγω της μη ακροάσεως της προσφεύγουσας πριν από την έκδοση των προσβαλλόμενων αποφάσεων |
|
3. |
Τρίτος λόγος ακυρώσεως: αφενός, παράβαση του άρθρου 103, παράγραφος 7, στοιχείο η', της οδηγίας 2014/59/ΕΕ (1), του άρθρου 113, παράγραφος 7, του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 (2), του άρθρου 6, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63 (3) και των άρθρων 16 και 20 του Χάρτη και, αφετέρου, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας λόγω εφαρμογής του πολλαπλασιαστή 0,556 επί του δείκτη IPS (Institutional Protection Scheme). Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου ακυρώσεως η προσφεύγουσα προσάπτει στο καθού ότι δεν εφήρμοσε πλήρως τον δείκτη IPS στην περίπτωσή της. Ένα θεσμικό σύστημα προστασίας παρέχει ολοκληρωμένη και ισότιμη προστασία σε όλα τα ιδρύματα που μετέχουν σε αυτό. Η διαφορετική αντιμετώπιση των ιδρυμάτων όσον αφορά τον δείκτη IPS είναι αυθαίρετη και αντίθετη προς τον σκοπό του συστήματος. Επιπλέον, η κατάταξη της προσφεύγουσας στην κατηγορία των ιδρυμάτων με το υψηλότερο προφίλ κινδύνου είναι προδήλως αδικαιολόγητη και αυθαίρετη. |
|
4. |
Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: παράβαση του άρθρου 16 του Χάρτη και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας λόγω εφαρμογής του πολλαπλασιαστή προσαρμογής κινδύνου |
Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο έθιξε την επιχειρηματική ελευθερία της και παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, καθόσον υπολόγισε πολλαπλασιαστές προσαρμογής κινδύνου μη σύμφωνους με το προφίλ κινδύνου της προσφεύγουσας, το οποίο, σε σχέση με άλλα ιδρύματα που υποχρεούνται σε καταβολή συνεισφοράς, είναι καλύτερο από τον μέσο όρο.
(1) Οδηγία 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων και για την τροποποίηση της οδηγίας 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, και των οδηγιών 2001/24/ΕΚ, 2002/47/ΕΚ, 2004/25/ΕΚ, 2005/56/ΕΚ, 2007/36/ΕΚ, 2011/35/ΕΕ, 2012/30/ΕΕ και 2013/36/ΕΕ, καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) 1093/2010 και (ΕΕ) 648/2012 (ΕΕ 2014, L 173, σ. 190).
(2) Κανονισμός (ΕΕ) 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 648/2012 (ΕΕ 2013, L 176, σ. 1).
(3) Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).