Υπόθεση T‑170/17

RW

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 8ης Μαΐου 2019

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Άρθρο 42γ του ΚΥΚ – Απομάκρυνση από τη θέση προς το συμφέρον της υπηρεσίας – Αυτοδίκαιη συνταξιοδότηση – Έννομο συμφέρον – Παραδεκτό – Πεδίο εφαρμογής της νομοθεσίας – Γραμματική, συστηματική και τελολογική ερμηνεία»

1. Υπαλληλικές προσφυγές – Έννομο συμφέρον – Προσφυγή ακυρώσεως κατά αποφάσεως που απομακρύνει τον προσφεύγοντα από τη θέση του προς το συμφέρον της υπηρεσίας – Αυτοδίκαιη συνταξιοδότηση του προσφεύγοντος κατά τη διάρκεια της δίκης – Διατήρηση του εννόμου συμφέροντος

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 42γ, 90 και 91)

   (βλ. σκέψεις 39-42)

2. Υπάλληλοι – Απομάκρυνση από τη θέση – Απομάκρυνση από τη θέση προς το συμφέρον της υπηρεσίας – Πεδίο εφαρμογής – Υπάλληλοι που έχουν συμπληρώσει την ηλικία συνταξιοδότησης – Δεν εμπίπτουν

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρο 42γ· κανονισμός 1023/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, αιτιολογική σκέψη 7)

   (βλ. σκέψεις 59, 63, 64, 66-72)

Σύνοψη

Με την απόφαση RW κατά Επιτροπής (T‑170/17), η οποία εκδόθηκε στις 8 Μαΐου 2019, το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε το αίτημα πρώην υπαλλήλου για την ακύρωση αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία ο προσφεύγων απομακρύνθηκε από τη θέση του προς το συμφέρον της υπηρεσίας δυνάμει του άρθρου 42γ του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, ταυτοχρόνως, συνταξιοδοτήθηκε αυτοδικαίως δυνάμει του πέμπτου εδαφίου της διατάξεως αυτής. Συναφώς, το Γενικό Δικαστήριο κλήθηκε να αποφανθεί επί του ratione personae πεδίου εφαρμογής του άρθρου 42γ του ΚΥΚ, προκειμένου να απαντήσει στο ερώτημα αν η εν λόγω διάταξη μπορεί να εφαρμοστεί σε υπαλλήλους που έχουν συμπληρώσει την «ηλικία συνταξιοδότησης» κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, λαμβανομένου υπόψη ότι η εφαρμογή αυτή συνεπάγεται την απομάκρυνση από τη θέση προς το συμφέρον της υπηρεσίας και, ταυτοχρόνως, την αυτοδίκαιη συνταξιοδότηση των εν λόγω υπαλλήλων. Προς τούτο, το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε γραμματική, συστηματική και τελολογική ερμηνεία του άρθρου 42γ του ΚΥΚ.

Όσον αφορά, καταρχάς, τη γραμματική ερμηνεία του άρθρου 42γ του ΚΥΚ, το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι από το γράμμα του εν λόγω άρθρου προκύπτει ότι η απομάκρυνση από τη θέση προς το συμφέρον της υπηρεσίας πρέπει να έχει ορισμένη διάρκεια, πράγμα το οποίο αποκλείει τη δυνατότητα η απομάκρυνση αυτή να είναι ταυτόχρονη με την αυτοδίκαιη συνταξιοδότηση. Επομένως, το άρθρο 42γ του ΚΥΚ δεν μπορεί να εφαρμοστεί στους υπαλλήλους που έχουν συμπληρώσει την «ηλικία συνταξιοδότησης».

Στη συνέχεια, όσον αφορά τη συστηματική ερμηνεία της ίδιας διατάξεως, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι, εντάσσοντας το άρθρο 42γ στο κεφάλαιο 2 του τίτλου ΙΙΙ του ΚΥΚ, ο νομοθέτης της Ένωσης προέβλεψε την απομάκρυνση από τη θέση προς το συμφέρον της υπηρεσίας ως «κατάσταση» στην οποία μπορεί να βρεθεί υπάλληλος κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στα θεσμικά όργανα της Ένωσης. Συνεπώς, η εφαρμογή του εν λόγω άρθρου σε υπάλληλο που έχει συμπληρώσει την «ηλικία συνταξιοδότησης», επιφέρουσα την απομάκρυνση από τη θέση του προς το συμφέρον της υπηρεσίας ταυτοχρόνως με την αυτοδίκαιη συνταξιοδότηση, όπως αυτή ρυθμίζεται από το κεφάλαιο 4 του τίτλου ΙΙΙ του ΚΥΚ, έχει ως συνέπεια τη μετατροπή του επίμαχου μέτρου από διοικητική «κατάσταση» σε περίπτωση «οριστικής λήξεως των καθηκόντων». Κατά το Γενικό Δικαστήριο, η εφαρμογή αυτή προσομοιάζει με «αυτοδίκαιη συνταξιοδότηση προς το συμφέρον της υπηρεσίας» παρά τη βούληση του ενδιαφερομένου.

Τέλος, όσον αφορά την τελολογική ερμηνεία του άρθρου 42γ του ΚΥΚ, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η εφαρμογή του σε μια κατάσταση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης θα στερούσε από τον ενδιαφερόμενο υπάλληλο το ευεργέτημα των διατάξεων που προβλέπονται στο έβδομο και στο όγδοο εδάφιο του εν λόγω άρθρου, σχετικά με τα δικαιώματα των υπαλλήλων σε αποζημίωση και σε συνέχιση της καταβολής συνταξιοδοτικών εισφορών κατά την περίοδο κατά την οποία τελούν υπό καθεστώς απομακρύνσεως από τη θέση τους προς το συμφέρον της υπηρεσίας, στο μέτρο που η διάρκεια της εν λόγω απομακρύνσεως θα ήταν μηδενική. Υπό τις συνθήκες αυτές, η επιδιωκόμενη από τον νομοθέτη της Ένωσης ισορροπία, στο πλαίσιο της θεσπίσεως του άρθρου 42γ του ΚΥΚ, μεταξύ της μέριμνας για τη βέλτιστη δυνατή διαχείριση των ανθρώπινων πόρων των θεσμικών οργάνων και της μέριμνας για την επαρκή προστασία των συμφερόντων των οικείων υπαλλήλων, θα διαταρασσόταν εις βάρος της δεύτερης. Εξάλλου, η αυτοδίκαιη συνταξιοδότηση ταυτοχρόνως με την απομάκρυνση από τη θέση προς το συμφέρον της υπηρεσίας θα είχε ως συνέπεια να στερεί αυτομάτως από τα μεν θεσμικά όργανα, αφαιρώντας τους οποιαδήποτε εξουσία εκτιμήσεως, το εργαλείο διαχειρίσεως του προσωπικού που προβλέπεται στο τέταρτο εδάφιο του άρθρου 42γ του ΚΥΚ, ήτοι τη δυνατότητα επαναφοράς του οικείου υπαλλήλου στην υπηρεσία, από τον δε οικείο υπάλληλο το ευεργέτημα μιας τέτοιας επαναφοράς.